De onderlinge communicatie gebeurt voornamelijk in het Frans. Maar ook Duits en Nederlands, zij het aangevuld met handgebaren, komen van pas. Het is erg leuk te merken dat we elkaar vrij snel begrijpen.
We eten hier gewoon wat de pot schaft. Sonja kijkt en werkt mee in de keuken. Iets wat Yola ook erg leuk vindt. Die twee praten heel wat af en hebben veel plezier.
Mircea vroeg mij mee te gaan om het graan te controleren. Hij heeft veel hectares aan grond waar hij o.a. tarwe en maïs verbouwt, bestemd voor het vee. Het werd een heuse Graanronde. Wat een uitgestrekt gebied! Maar Mircea wist over al die landweggetjes tussen de akkers door uitstekend de weg te vinden. Op een zeker moment reden we op slechts een paar meter afstand van de Hongaarse grens. We passeerden enorme velden met maïs, zonnebloemen en tarwe. De landbouwgrond kost hier zo’n 7.000 euro per hectare en... de regering geeft nog subsidies.
Onderweg controleerde de deeltijd akkerbouwer het vochtigheidsgehalte van het graan. De goudgele korenvelden waren rijp om geoogst te worden. Men heeft erg veel last van de droogte dit jaar. Ook de afgelopen winter bracht weinig neerslag. Er is wel een irrigatiekanaal, maar dat staat sinds de val van het regime droog. Een van de goede dingen, die als zoveel ander goede zaken samen met het regime verdwenen zijn. Maar de betonnen bak is dan wel weer een goede, vlakke rijweg! Haha! Een vreemd gewaarwording om door zo’n bijna droog kanaal te rijden. De ondergrond was veel vlakker dan die van menige weg. Haha!