Auf der Autobahn

We zijn inmiddels twee dagen met vakantie. Je weet wel. die leuke activiteit die ik glad vergeten was. Haha! Tja, als je je erg goed voelt denk je daar niet zo aan. Gemiddeld hebben we ruim 400 km per dag gereden. Dat vinden we genoeg.Maar als we het zat zijn draaien we een camping op.
De eerste dag verliep de reis in de regen. Met gevolg dat we met een bepaalde regelmaat in de file stonden. We mikten na een dagje rijden op een bepaalde camping. maar onderweg zagen we een campingbordje en we besloten dat maar te volgen. Het scheelde zo'n 30 minuten extra aan reistijd. Onderweg moest de Ducato flink aan de bak. Een paar keer zelfs terug naar de derde versnelling. Man, man, wat een klimpartij. We een paar keer achter een vrachtwagen hangen en kachelden dan zo naar boven.
We arriveerden wat laat (voor ons doen) op de eerste camping, voorbij Kassel. Het was al half zeven 's avonds. De aardig gastvrouw wees ons een mooi plekje aan waar de bus op een terras van tegels kon staan. Het weer was inmiddels verbeterd. Het was droog en de temperatuur aangenaam.
Pas op de camping sloeg de vermoeidheid toe. En dus hebben we van een heerlijke nachtrust genoten.
De gastvrouw had mij gevraagd of ik 's morgens rond half negen weer langs wilde komen. Hoewel ik aardig Duits versta, moest ik toch een paar keer 'Bitte?' zeggen. Maar al ras begreep ik dat ze de volgende ochtend naar de kapper moest. Ik vond van niet, want heur haar zat prima. Maar ik weet dat je niet over zulke zaken met een vrouw in discussie moet gaan. Ik heb me aan de afspraak gehouden en zij gelukkig ook. En dus heb ik haar 's morgens vroeg na die geweldige nacht betaald. Haha! Hoe klinkt dat? Ze vroeg niet veel, krap 20 euro.

Dag 2 vertrokken we aanzienlijk vroeger dan de dag ervoor. We reden naar het zuiden. De Ducato had merkbaar geen last van dikke benen. Hij reed weer als een trein. Onderweg een losgeslagen caravan en twee op elkaar gebotste personenwagens tegengekomen. Beide gaven wat vertraging. Het leuke aan Duitse files is dat ze niet stilstaan maar blijven rijden. Dit keer besloten we wat vroeger een camping op te zoeken. Toen we die wilden oprijden, werden we verrast door een super steile oprit. Ik moest helemaal terug naar de eerste versnelling om op het erf van de boerderij te komen! Onze Duc liet ons niet in de steek en bracht ons zonder dralen naar boven. Eenmaal op onze plek aangekomen hadden we een schitterend uitzicht. Ook al stonden we op de tweede rij. We hebben besloten om de zondag als rustdag te handhaven. Het moet leuk blijven!