Het kan verkeren

 

 Of beter : het kan verkeerd gaan. Zoals vandaag. Ik wilde wat buitenwerk gaan schilderen. Maar ja, het weer was er niet echt naar. Het voorwerk, schoonmaken, schuren en weer schoonmaken, was niet echt een probleem.
's Middags luisterde ik naar het lokale weerbericht. Dat meldde dat de buien geleidelijk ons land verlieten. En inderdaad, de zon brak door en begon uitbundig te schijnen. Voor alle zekerheid keek ik nog even op de website die bekend staat als Buienradar. Ik probeerde zover mogelijk vooruit te kijken en zie : het zou de rest van de middag in de polder droog blijven.
Vrolijk fluitend toog ik aan het schilderwerk. Tijdens het werk kreeg ik nog gezelschap van een mooie vlinder. Ze streek neer op mijn werkgebied, maar gelukkig voor haar was dat nog niet behandeld.
Toen ik net na vier uur aan het opruimen was, hoorde ik een geluid, waar ik niet op zat te wachten. En wat ik helemaal niet verwacht had. Het was het tikken van de regen op het zolderraam het afdakje van de carport!
En uiteraard ook daar buiten. Met gevolg : druppels regenwater op het verse schilderwerk! Grrrr! Rododendron nog aan toe!! In gedachte heb ik ook niet gevloekt. Ook dat mag ik niet. Dus heb ik dat (gestolen) nummer van Rob de Nijs maar gezongen : Zachtjes tikt de regen... Na dat gedaan te hebben hervond ik mijn innerlijke rust. Als het weer droog is, ga ik voorzichtig kijken welke de gevolgen voor het schilderwerk van die onverwachte bui zijn. Water sluit de verf af, zodat hij niet kan drogen.
Thuis hing de was aan de molen nat te wezen. Sonja dacht hetzelfde als ik : het blijft droog. Ten tijde van de bui was ze niet thuis. Fenna wel. Maar die hebben we geleerd overal met haar poten vanaf te blijven. Het kan verkeren.