Volgens deze rechter is de nekklem gelijk aan het wapengebruik van de politie. Dus dat wel. Pas achteraf is te zeggen of het terecht was of niet, aldus de rechter. Vooral dat laatste vind ik bedenkelijk, omdat het slachtoffer dood kan zijn. Er zijn helaas veel situaties geweest, waarin achteraf de politie de justitiële hand boven de pet gehouden werd. Situaties waarin m.i. de politie zich schuldig gemaakt heeft aan buitenproportioneel geweld met blijvend letsel of zelfs de dood als gevolg.
De nekklem wordt de agent niet geleerd. Net zo min als veel andere technieken bedoeld om zichzelf te beschermen. Anders kan het echt niet gebeuren dat een jongeman drie agenten klappen verkoopt. De fysieke weerbaarheid van de gemiddelde agent is ondermaats. En dus blijft het dienstwapen en de nekklem over.
Het niet trainen van de nekklem en toch gebruiken vind ik een slechte zaak. Zo'n agent kan dus niet inschatten, op welk moment hij moet stoppen met zijn omklemming om verstikking van de opponent te voorkomen. Het is immers de bedoeling iemand te arresteren en niet te doden. Volgens deze rechter is het juist goed dat een agent geen training krijgt in de nekklem, omdat hij die anders te snel zal gaan gebruiken, terwijl hij alleen voor noodsituaties bedoeld is. Net als het dienstwapen, waar dus wel een training voor is. Weer zo'n vreemde onderbouwing. Een lijf aan lijf gevecht moet een agent sowieso zien te voorkomen. Te vaak zie ik agenten minuten lang aan iemand staan plukken, als of ie een besmettelijke ziekte heeft. Van kordaat ingrijpen (met een beenworp of heupzwaai tegen de grond werken) is dan geen sprake. Ik vind dat de nekklem alleen gebruikt mag worden door agenten, die daarin getraind zijn en weten wat ze aan het doen zijn. En uiteraard als laatste redmiddel in levensbedreigende situaties.
Als de politie methodes mag gebruiken waarin ze niet getraind is, zijn de risico's op een verkeerde afloop alleen maar groter. Het kan ook anders (zonder wapens en/of nekklem) : met kordaat optreden.