Als ik ergens een hekel aan heb wat klussen betreft, is het wel aan behangen. En dan bedoel ik dus het knip en plakwerk, Het voorwerk, behang afkrabben en de muren glad maken, vind ik minder erg om te doen. Al ga ik liever een einde rijden op de motor. Desnoods in de regen. Dat is dan nog steeds leuker om te doen.
Dus vandaag was ik behang aan het verwijderen met een plamuurmes in een studeerkamertje van 5 x 3 meter. De oude laag behang maakte ik met een spons eerst nat en vervolgens ging ik met een plamuurmes het doorweekte behang te lijf. Ik kon er veel grote stukken vanaf trekken. Dus dat ging snel. Daarna heb ik wat boorgaten en oneffenheden met plamuur weggewerkt.
De volgende klus was het plafond afnemen en vervolgens met een grote roller op een lange stok witten. Maar eerst met een kwast de randen gedaan. Gelukkig was het verschil tussen het oude wit (kan ook als bruin beschreven worden) en het nieuwe erg opvallend. Dat scheelde, want zo kon ik goed zien waar ik gebleven was en had ik meer eer van het werk. En spierpijn.
Want een paar uur boven je macht bezig zijn, valt niet mee. Opvallend genoeg was na de klus op mijn bril geen spatje wit te ontdekken.