In het lokale nieuws las ik dat een jongeman, die geregeld benzine tankte zonder te betalen door de rechter zeer coulant behandeld is. Hij kreeg van de rechter een voorwaardelijke boeten van 1.000 euro opgelegd. That's all. De reden : de jongeman kon zijn medicijnen anders niet betalen.
Ik ben geneigd te denken : "Waarom verkoopt ie zijn auto niet?" Ik ben niet helemaal op de hoogte van de privé omstandigheden van de dader, dat vooropgesteld. En toch blijf ik het een zwakke uitspraak vinden. Hij schept een precedent voor allen die financiële problemen hebben op het gebied van medische zorg. De uitspraak biedt ook mogelijkheden voor hen die bijvoorbeeld geen geld hebben om de eigen bijdrage te betalen.
Een andere onacceptabele uitspraak is die waarin de rechter een automobilist een taakstraf gaf, nadat hij drie mensen had doodgereden op een fietspad. Meneer verloor de macht over het stuur, wat in veel gevallen op veel te snel rijden of onoplettendheid duidt. Mevrouw de rechter legde de dader een taakstraf op. Met die uitspraak reed mevrouw de rechter op haar beurt met de dader als passagier de nabestaanden, waaronder de vader van het kind, dood. De vader gooide uit boosheid een stoel naar de rechter toe. Een heel begrijpelijke reactie. Maar de zaak krijgt een vervolg. Wel of geen spijt, er is ook nog zoiets als gerechtigheid. Iets waar de nabestaanden ook nog wat aan kunnen hebben.
In het algemeen voert men te vaak verzachtende omstandigheden aan. Veel vonnissen leiden dan tot taakstraffen. Zelfs in gevallen waarin bruut geweld is toegepast. Veel advocaten spelen een bedenkelijke rol bij de verdediging van hun cliënten. Er moet immers gewonnen worden. En dat is iets heel anders dan de gang van zaken rond de rechtszaak controleren.