Op de step

de jaren 50

Het kwam voor dat ik als jochie op de step een boodschap moest doen voor mijn lieve mamma. Terugkijkend vond ik het een wat vreemd gebeuren. Immers, ik moest 's morgens vroeg, voor schooltijd, 'even' naar Leiden heen en weer! Meestal moest ik naar Slagerij Teekens (Tast toe 't is van...) of verderop de kruidenierszaak van Matze, beide op de Hogewoerd. De slagerij (later verhuisd van een kleine aan het begin van de straat naar een grotere winkel op nr. 72) was om 8.00 uur al geopend, dat was een gelukkie want om 8.30 uur begon de school aan de Kastanjelaan.
Ik kreeg een klein portemonneetje mee met daarin geld en een opgevouwen boodschappenbriefje. Geen tas, want daar was een andere oplossing voor. Ik nam onze rode step en stepte vanaf de Resedastraat over de Hoofdstraat richting de Bruggestraat. Na het passeren van de Leiderdorpse brug ging ik direct rechtsaf naar beneden. Langs de Rijn over het Utrechtse jaagpad stepte ik richting die imposante watertoren. Daar verliet ik het jaagpad, wierp ik even een blik in de bromfietszaak en reed over de Wilhelminabrug. Daarna was het over de Hoge Rijndijk weer immer geradeaus. Inmiddels begon ik al te zweten en te hijgen. Angstzweet, want ik moest hoe dan ook op tijd op school zijn. Onderweg wisselde ik geregeld van standbeen. Bij de kruising Plantagelaan - Zijlsingel moest ik even op de verkeerslichten wachten. Dan, bij groen, gewoon weer rechtdoor de Hogewoerd op. Een smalle straat waar ook nog luid bellend een tram doorheen kraste. Die tram zou me een jaar of wat later de stuipen op het lijf jagen, toen ik met mijn fiets in de rail terecht kwam. Ik moest eerst nog de Hooigracht oversteken om bij Teekens te komen. Daar legde ik hijgend en puffend het briefje op de toonbank. Zodra de bestelling klaar was, gaf ik de slager het beursje met geld.
Weer buiten legde ik het pakketje vlees dusdanig op het voetenplankje van mijn step, dat ik het met de neus van mijn stevige (Fort) schoen (gekocht op de Hogewoerd bij Holthuis) op z'n plaats kon houden. En zo stepte ik weer in hoog tempo via dezelfde route naar huis terug. Meestal was ik zo'n tien minuten voor aanvang school weer in de Resedastraat. Maar dan moest ik ook nog lopend, of beter rennend naar school. Onderweg verloor ik soms mijn ontbijt, bestaande uit havermoutpap met wat maagsap. Gelukkig was het meestal woensdagochtend (gehaktdag!) en was ik 's middags vrij.

Ik weet wel beter

"Schelden doet geen zeer, slaan veel meer", riep ik als jochie soms als ik vaak op afstand uitgemaakt werd voor zwarte, bruine of chinees. De waarheid is anders. Dat gescheld galmde veel langer na dan de pijn van de klappen en schoppen. Het schelden raakte me blijkbaar meer, dieper.
Ik denk dat het kwam omdat ik me bij het schelden erg onplezierig voelde. Vaak kende de jongens mij niet eens. Daarom vroeg ik me af waarom ze zich zo vijandig gedroegen.
Later kwam ik ook in aanraking met vijandigheden. In situaties waarin leidinggevenden een stok zochten om mij te (ont)slaan. Geen van hen had de moed mij in te fluisteren : "We gaan stiekem reorganiseren; je kunt beter een andere werkgever zoeken." Dat zou wel eerlijker geweest zijn.
Er was slechts in één geval een hoofd P&O die mij 'off the record' vertelde wat er feitelijk aan de hand was. Hij gaf mij ook wat adviezen. Erg sympathiek van hem. Die man staat 40 jaar later nog steeds bij mij hoog genoteerd.
Vaak was ik teleurgesteld over dat soort stiekem gedrag. Ik ging nauwelijks in discussie over datgene wat over mij beweerd werd. Vaak was het ordinair moddergooien. Ik wist wel beter. In gedachte pareerde ik de aanvallen. En dat ging mij erg gemakkelijk af. Het gaf me ook een rustig gevoel.
Tja, ik wist meestal wel beter. Ik ken mezelf toch het beste? Ook wat mijn werk en resultaten betrof. De keren dat ik mijn excuses heb aangeboden was het louter om de 'tegenpartij' te sussen. Voor de goede vrede. Ik wist wel beter. Vandaar dat veel kritiek en/of beschuldigingen en discriminerende opmerkingen mij nauwelijks raakten. Als ik me daarvan iets had aangetrokken was ik nooit gaan werken. Dan was ik thuis gaan zitten verpieteren. Maar dan was ik niet zo oud geworden als ik nu ben. Ik ben zo dicht als mogelijk bij mezelf gebleven. Dat heb ik ondanks alles als een zeer veilig gevoel ervaren. Ik zit niet op excuses te wachten. En als ze komen vind ik dat voor de aanbieder fijn.

Leerling kapster

"Je wordt om 13.00 uur bij de kapsalon verwacht. Je moet dan vragen naar Jessica", werd mij gezegd. Sonja had een prijsje gewonnen : een gratis knipbeurt voor een man die als knipmodel wil fungeren voor leerling kapster. Die man was ik dus.
Ik heb al eerder als proefkonijn gefungeerd. Zoals bij bloedprikken ( de leerling verpleegster stak vier keer mis), gedurende mijn hele militaire diensttijd was ik proefzandhaas en toen ik op de motor van achteren werd aangereden. Daar kon het haar knippen nog wel bij.
Waarschijnlijk was Jessica bang dat ik niet zou komen opdagen, want een uur voor de afspraak belde ze nog even op. Tien minuten voor de afspraak liep ik de salon binnen. Ik werd door een kapster welkom geheten en ook Jessica kwam even mijn hand schudden. Niet veel later waste ze mijn haar. Ik lag zo lekker te genieten dat ik er slaperig van werd. Helaas moest ik opstaan en in de kappersstoel gaan zitten.

3 x bloempot

Even later kwam de ervaren kapster erbij. Ze vroeg hoe ik mijn haar geknipt wilde hebben. Met 'hoe' duidde ze natuurlijk op het model en niet op zich zelf en/of haar outfit.
Ze zag aan mijn haargroei wel dat ik een aantal maanden eerder door een tondeuse was aangevallen. Knap. Na mijn wensen te hebben kenbaar gemaakt, begon ze aan mijn rechter zijkant mijn haar te knippen. Ze deed voor hoe de leerling de andere kant moest knippen. Aan de manier waarop ze mij knipte, zag ik haar deskundigheid. Het ging allemaal heel natuurlijk bij haar. Ik volgde de lessen via de grote spiegel voor me.
Toen ik daar met een half geknipt hoofd zat, begon Jessica aan de andere helft. Toen ze daarmee klaar was mompelde ze iets over bloempot-model. Ik dacht gelijk terug aan mijn jeugd, toen mamma mij nog zelf knipte met een (hand) tondeuse. Het kapsel zag er niet alleen goedkoop uit,  het was ook goedkoop. Maar ik was niet de enige : mijn beide broers waren ook de klos.
Ik heb vijf kwartier in die stoel gezeten en ben zelf na al die instructies inmiddels ook leerling kapper geworden. Neemt niet weg dat ik erg tevreden ben over het resultaat. En net als vroeger : gratis.

Manipuleren met het nieuws

De kwestie rond de vluchtelingen is voor velen reden om te manipuleren met het nieuws. Ook hier in Flevoland doet men daaraan mee. Onlangs is in Almere een viertal mannen aangehouden in verband met een aanranding van een jonge vrouw. Zowel de politie als de media hielden de lippen stijf opeen over de afkomst van het viertal. Er gingen vrij snel geruchten dat het viertal uit een naburig AZC zou komen. Reden voor de PVV om te vragen of het AZC op gezette tijden niet gesloten kan worden; ook wel Avondklok genoemd. En dan praat opeens een van de politieke tegenstanders pardoes zijn monde voorbij. Wat al die tijd verzwegen werd komt er nu vlot uit : het viertal komt dus uit het AZC. Maar volgens een van de politici betreft het slechts een incident en hoeven er geen maatregelen getroffen te worden. Anderen trekken parallellen met de Tweede Wereldoorlog. Geen van de tegenstanders hoorde ik trouwens over de inval van de Moren, de Jodenhaat, het dichtdraaien van de oliekraan enz. Ik bedoel : als we dan toch de geschiedenis induiken.
En dan heb ik nog niet eens over de opvang van Indo's in kamp Westerbork in de jaren 50! Stelletje hufters!
Dat soort uitspraken vallen mij zwaar tegen. Afgaande op al die incidenten in en om opvangcentra die gebaseerd zijn op het geloof en cultuur/seks (christelijke vluchtelingen hebben het zwaar tussen de moslim aanhangers en vrouwen ook), zou ik kiezen voor een stevig stukje voorlichting met een stok achter de deur.
Hierbij doe ik maar net alsof ik onbekende mensen in mijn eigen huis ontvang. Wie bij mij op bezoek komt zal zich moeten conformeren aan onze huisregels. Christenen en Moslims en ongelovigen zitten bijeen in één huiskamer. Mijn vrouw hoeft geen speciale, alles bedekkende kleding aan, ik ga haar niet slaan en bid niet met jullie mee. Wie zich hieraan niet wenst te conformeren of zich misdraagt moet mijn huis verlaten. Ik schrijf moet en dus niet op z'n Hollands 'kan beter'.

In oost Europa zegen bepaalde regeringsleiders het volgende : "...als minderheden de voorkeur geven aan de sharia adviseren wij hen naar die plaatsen op de wereld te gaan waar de sharia de grondwet is. Ons land heeft geen minderheden nodig. De minderheden ons land wel. Maar wij garanderen ze geen speciale privileges, wij veranderen geen wetten om aan hun wensen tegemoet te komen hoe hard ze ook 'discriminatie!' of 'democratie!' schreeuwen...."

Al met al erg jammer dat men hier in het westen zo krampachtig omgaat met het fenomeen migrant. Nog even en ik ben verplicht een vluchteling in huis te nemen á la 'een neger omdat het moet'. Als ik dat niet zou doen krijg ik het stempel 'mensenhater' opgedrukt.

Maandagochtend

Vanmorgen ben ik weer een rondje ramenlappen gaan doen. Die klus doen de thuishulpen niet en de kinderen van de senioren komen alleen langs als er iets te halen valt. In een geval (heb ik van horen vertellen) kwamen de kinderen al spullen weghalen terwijl pa nog thuis in de kist lag.
Als onze eigen ramen aan een lapbeurt toe zijn, doe ik die van de andere huisjes ook maar. Iedereen kijkt op zijn of haar manier door en naar de ruiten. Sommigen mensen valt het niet eens op dat het niet dagelijks mist, maar dat het de ramen zijn die gezeemd moeten worden. Anderen worden al zenuwachtig bij het zien van een spinnenpoepje.
Van de 8 seniorenwoningen die hier staan zijn er zes waarvan de bewoners fysiek niet in staat zijn deze klus zelf te doen. Ze zijn slecht ter been en zullen dus ook niet op een trap gaan klimmen. Om die reden hebben we voor de bijeenkomsten nooit een trampoline of springkussen ingezet (grapje).
Er zijn bewoners die lang uitslapen. De gordijnen zijn nog dicht als ik de ramen doe. Vaak hebben ze niet in de gaten dat ze weer een glashelder uitzicht hebben. Geeft allemaal niet. Ik doe het weliswaar voor hen, maar ook voor mezelf en ik verwacht er van hen niets voor terug.

Weer een referendum

Hoera! Weer een referendum! Ik heb weer een handtekening gezet tegen de EU en er waren meer dan voldoende tegenstanders van de ongebreidelde groei van de EU. Dit keer hebben ruim 400.000 mensen dat ook gedaan. Oké, zo'n volksraadpleging kost wel 30 miljoen, maar kan straks miljarden schelen en wat veel belangrijker is : we blijven een beetje baas in eigen land.
Ooit deden Napoleon en Hitler ook al een gooi naar een verenigd, groot Europa. Dat ging met grof geweld gepaard. Nu is het de EU, waar politici met dezelfde grootheidswaanzin landen tracht te veroveren en haar lidstaten allerlei zaken opdringen en hun nationale vrijheden beknotten.
Waarom is de Oekraïne als mogelijk lidstaat zo belangrijk? Of Turkije? Of andere oost Europese landen. Zelfs een corrupt land als Italië is lid. Wat moeten wij met corrupte landen die weinig op hebben met mensenrechten? Niets! De Amerikanen vinden dat soort landen belangrijk om strategische (Navo) redenen. Het is Amerika dat door Brussel geleid wordt. Amerika voert al langere een soort geloofsoorlog. Een oorlog die ertoe moet leiden dat elk land democratisch wordt. Zo niet, dan bombarderen ze het land plat en martelen ze tegenstanders. Over dat laatste hield ons land de lippen stijf op elkaar. Maar ach, het gaat niet om Joden.
Het referendum is niet bindend voor de regering. Maar het zal toch niet zo zijn dat ze het volksadvies naast zich neer zullen leggen? Er wordt al nauwelijks geluisterd naar de wil van de kiezers. Het vluchtelingenprobleem kwam in geen enkel verkiezingsprogramma voor en toch neemt de politiek daar besluiten over. Dat is voor een groot deel te wijten aan de politici die hun oren wel laten hangen naar Brussel en lak hebben aan hun achterban. Minachting voor het volk en kiezersbedrog. Ik ben benieuwd wat het referendum gaat opleveren en of de regering de uitslag overneemt.

Volkswagen

op Curaçao

Onze eerste auto was een VW kever. Een knalrode. Mijn pa kocht hem voor zo'n 4.500 Antilliaanse guldens op Curaçao in 1962 nadat hij geslaagd was voor zijn rijbewijs. De kever (Amerikaanse uitvoering) ging ook mee toen we naar Nederland terugkeerden in 1963. Niet veel later kwam een zeegroene sedan uitvoering van hetzelfde merk voor de deur te staan. Na zo'n drie jaar werd de sedan vervangen door een blauwe 1600 cc ponton / hatchback. Maar met nog steeds maar drie deuren. Ondanks zijn zuinigheid reed pa een keer een flinke deuk in de ponton. Hij zag bij een RK kerk in Voorschoten een lantarenpaal over het hoofd tijdens het parkeren.
Ik weet niet of die schade aan de achterzijde de reden was, maar de ponton ging naar Brabant en pa kocht in Rijnsburg een groene Toyota Carina 1600 van nog net geen 10.000 gulden. Het Japanse merk was bezig de markt te veroveren.  Daarmee kwam een eind aan de VW periode van onze auto's.
De VW is in opspraak. Vanwege gesjoemel met de emissiegegevens. Toen ik dat nieuws hoorde, dacht ik : "Ja, en?" Want voor mij was dat geen verrassing. Immers, ook andere beloftes maken autofabrikanten niet waar. Zoals die over het verbruik en de topsnelheid bijvoorbeeld.
Afgezien daarvan sluit ook het VW concern zich aan bij de maatschappelijke stroming die ik 'belazeren' noem. De tijd dat er echte deskundigen aan het werk waren die je blindelings kon vertrouwen is immers al lang voorbij. Het gaat nu louter om geld.

achter de blauwe Ponton 19-04-BV

Veel Amerikaanse VW rijders sprongen een gat in de lucht. Ze ruiken geld. Miljoenen zelfs. Niet omdat de gemiddeld Amerikaan zo milieubewust bezig is hoor, want de bbq brandt daar dagelijks en de co2 uitstoot van dat land is exorbitant hoog. Zelfs de filmindustrie doet daar heftig aan mee, want als een skatebord tegen een lantaarnpaal rijdt moet er een spectaculaire explosie plaatsvinden. Alsof de skater een kilo tnt op dat plankje vervoerde. Nee, ook daar in Amerika gaat het hen louter om geld. Let wel, VW zal niet de enige zijn die knoeit met informatie. Zelfs overheden doen dat. Wat me wel erg tegenviel van de Duitsers is de Gründlichkeit. Ik bedoel ook als je sjoemelt, moet dat goed gebeuren. Vooral in Duitsland. Maar zelfs de overbekende Duitse grondigheid is aan het aftakelen.

Hallo, geen lamp

Vrijdagmiddag ging ik even op de CBX richting Lelystad. Voor vertrek merkte ik, dat mijn koplamp duister bleef. Omdat ik zelf een hekel heb aan een schijnwerper, die al dan niet via mijn binnenspiegel in mijn toet schijnt, heb ik dus maar niet het groot licht aangezet zoals veel andere motorrijders dat menen te moeten doen. Dan maar een keer zonder licht. Sociaal, dat wel. Maar minder veilig. De zon scheen volop en ik moest dus extra opletten, voor zover daar sprake van kan zijn. Want op een motorfiets moet je altijd super alert zijn.
Vanmorgen heb ik de koplamp verwijderd, om het kapotte lampje te vervangen. Nadat ik de unit uit de kuip had gelicht keek ik in een groot donker gat. Geen gezicht, maar wel interessant om even een blik achter de koplampunit en onder het dashboard te kunnen werpen. Ik zag daar enkel een kabelboom, dus niets interessants. Het was wel een mooie gelegenheid om er even een doek overheen te halen en de bevestigingspunten van de unit te smeren.
Vervolgens liep ik fluitend naar het schuurtje om even een nieuw lampje te pakken. En zoals gebruikelijk had ik beter niet kunnen fluiten en het woordje 'even' moeten hanteren, want in het doosje met reservelampen zat een ordinair, ouderwets bolletje uit de vorige eeuw! Ik bedacht me opeens dat het pas de eerste keer is, dat ik de koplamp van de Honda ging vervangen. Helaas geen halogeenlampje! Ik kan wel naar een benzinestation gaan, maar ik ga liever voor een goedkoper exemplaar. De CBX blijft vandaag toch thuis. Net als ik.

Burendag BBQ

Er waren nogal wat voorbereidingen nodig voordat we 's middag rond 15.00 uur van start konden gaan. De overkapping werd vergroot door het plaatsen van de rechthoekige parasol. Er werd ruimte gemaakt voor de gasten o.a. door de buiten bbq te verplaatsen en de motorfiets buiten te parkeren. 's Morgens hadden Sonja en ik de spiesjes met saté en shashlicks geregen. De kipkluifjes hadden we voorgekookt. Oma vroeg of ik de pan met nasi goreng en de saté saus die ze gemaakt had wilde komen halen. Toen ik bij haar naar binnenging, kwam een overheerlijke geur mij tegemoet.
Stipt 15.00 uur stapte de eerste gast binnen. Niet veel later volgde de rest. Een aantal van hen had een introducé meegenomen. Ze werden verwelkomd met koffie of thee en roomsoesjes die een van de gasten een dag eerder had afgeleverd.
Gezellig en vrolijk pratend, kwam het moment waarop de bbq aangestoken werd. Het houtskool vatte erg gemakkelijk vlam. Gelukkig was onze grillmaster Mike thuis en die wilde wel zijn grillkunsten tonen. Zo konden wij de overige zaken regelen en ons met de gasten bezighouden.
Al met al werd het een zeer geslaagde bbq met onze seniore buurtgenoten. Na afloop gingen wij beiden aan de slag om de boel weer terug te brengen in de oorspronkelijke staat en de afwas te doen. Tegen 21.15 uur ploften we op de bank neer. Met een zeer tevreden gevoel.

Voorbereidingen Burendag 2015

Deze maand is de bijeenkomst met de senioren gepland op Burendag. We combineren dus onze lokale bijeenkomst met de nationale. Gisteren hebben we al inkopen gedaan. We gaan aan de bbq! Oma heeft aangeboden nasi goreng te maken. Het is weer eens wat anders dan het overbekende stokbrood en de salades. Het weer ziet er gunstig uit. We willen deze bijeenkomst deels buiten en deels binnen houden. Binnen draait een presentatie van de vakantiefoto's. We beginnen rond 3 uur vanmiddag. En dan zien we wel tot hoe laat de gezelligheid gaat duren. Er komen zo'n dertien gasten. Sommigen nemen namelijk een introducé mee.
Maar voor het zover is, moet er nog wat gebeuren, zoals het rijgen van de saté en de shaslick en de inrichting van de kamer en de achtertuin.

Fenna slimmerik

Fenna heeft ontdekt dat een bank nog lekkerder ligt dan haar mand. Toen we na een keer boodschappen doen weer thuiskwamen, gedroeg Fenna zich nogal verdacht. Ze reageerde minder enthousiast en kwam met een ietwat gebogen kop naar ons toe. Ahum, wat zou ze uitgevreten hebben? Tom de kater zag er ongeschonden uit en lag te slapen. Zo op het eerste oog was er ook niets kapot. Reden voor Sonja om even een en ander nader te controleren. En ja hoor, op de bank bevond zich een zeer warme plek!
Vanaf dat moment gaat er voor het slapen gaan en vertrek voor een boodschap een uitgetrokken plantenrekje op de bank. Probleem opgelost, met als bijkomstigheid dat Fenna weet dat we even een boodschap gaan doen als ze die rekjes overdag de kamer in ziet komen.
Opvoeden hebben we dusdanig gedaan, dat we zowel kinderen als honden niet ergens anders opeens dingen moeten gaan verbieden. Consequent zijn. Wel zo gemakkelijk, voor zowel ons als kids en honden.

Een vette klus

Het werd weer eens tijd de frituurpan schoon te maken. De olie wordt geregeld vervangen en tussentijds gezeefd. We gebruiken de pan voornamelijk op de vrijdagen. Dan is het patatdag bij ons. Het schoonmaken van zo'n pan is een tamelijk vet klusje. En... je moet het goed willen doen. De oude olie gooi ik in lege flessen. Dat zijn flessen waar de olie eerder in gekocht is. Daar bewaren we steevast een paar van. De volle flessen gevuld met oude olie gaan terug naar de super, waar ze in een speciale container verdwijnen.
Om al dat vet goed te kunnen verwijderen gebruik ik kokend heet water en wat zeep. Het mandje wordt met de handgreep na elk gebruik gewassen. Dus dat ding krijgt geen kans op bruine randen. Het verwarmingselement is een verhaal apart. Al bij de eerste reinigingsbeurt na aankoop, veegde ik zo de witte indicaties voor de temperatuurknop weg. Ik verwachte dat die verf 'veegvast' of oliebestendig zou zijn; maar nee dus.
Dat zwarte kunststof is lastig te reinigen. Dus na afloop ben ik daar niet echt tevreden over. Het element zelf maak ik met keukenpapier schoon.  Ik schroef de handgrepen van zowel het deksel als de buitenpan los. Tussen die beide kruipt ook frituurolie. Na een halfuurtje poetsen en boenen is de pan weer schoon. Vrijdag komt er nieuwe olie in en dan kan ie weer een paar weken vooruit.

ICThee-mutsen

Oude bieb

Ja, zo noem ik ze maar. Ik kwam ze voor het eerst tegen bij de bibliotheek in Almere. Huisvrouwen die in de ict gerold of geduwd zijn. Zonder opleiding en soms ook gewoonweg ongeschikt. Nou, berg je dan maar als ict dienstverlener. Ze zijn in de bieb begonnen met het opruimen van retour ontvangen boeken en voor ze het wisten zaten ze zonder enige opleiding achter een computer. Soms had de een de ander een trucje geleerd. Zo'n computer is natuurlijk heel iets anders dan een wasmachine. magnetron of hifi apparaat. Oké, er zitten ook druktoetsen en lampjes op. Maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Gevolg was dat de ict afdeling overbelast raakte met allerlei meldingen, variërend van 'hij doet het niet' tot 'het papier en/of de inkt is op'. Omdat er in sterk wisselende groepjes werd gewerkt aan een en hetzelfde proces en er niet onderling gecommuniceerd werd, wisten ze van elkaar ook niet wat ze aan het doen waren of waar men was gestopt en de ander verder moest gaan.

nieuwe bieb

Een analyse van de meldingen bracht meer duidelijkheid in de oorzaken. Op zich waren het eigenlijk stuk voor stuk meldingen. die aangaven dat het met de kennis rond het gebruik van de apparatuur en de toepassingen slecht gesteld was. In een aantal gevallen was men gewoonweg bang voor de apparatuur. En dan heb ik het maar niet over het lukraak op allerlei knopjes drukken. Mijn conclusie en advies : opleiden die hap.
Ook op ander gebied werd ik geconfronteerd met het fenomeen icthee-muts. In plaats van Word of Excel te gebruiken ging men in een e-mail bericht allerlei overzichten, spreadsheets, documentatie enz. bouwen. Tot kamerbreed toe. En ieder op haar eigen manier. In sommige gevallen werd het na het opleiden (pc en systeemgebruik) nog erger. Sommigen deden voorkomen alsof ze opeens zeer deskundig waren. Toen gingen ze mij vertellen hoe ict werkt. Maar goed, ik heb er vaak inwendig hard om moeten lachen : Wat een icthee-mutsen!

Big Brother

is watching me. Omdat ik op zoek ben naar een oplossing voor het probleem van de startmotor van mijn CBX 750F2, heb ik afgelopen weken flink wat met de zoekmachine van Google gedaan. Met gevolg dat wanneer ik het www opga, ik links en rechts advertenties zie verschijnen die te maken hebben met motoren en motorrijden.
Zo werkt dat dus. Als ik op dat fenomeen ga voortborduren dan kan het ook anders uitpakken. Stel ik ga de komende periode veel uitzoeken omtrent een ernstige ziekte. Duidelijk een utopie, want ik heb wel beter te doen. Maar goed. Als mijn zoekgegevens ook door verzekeringsbedrijven bekeken worden, kan het zijn dat ze denken dat ik die ziekte heb. En dus een reden om mij een hogere premie te laten betalen of mij misschien te weigeren. Misschien zal een toekomstig werkgever op grond van die zoekgegevens kunnen besluiten : "Ik neem liever een gezond iemand in dienst." Het is maar een gedachtekronkel, maar wel een waarvan sommige trendwatchers zeggen dat die binnenkort realiteit is.
Als ik met een app ga hardlopen of fietsen of whatever, zouden die gegevens kunnen leiden tot aanbiedingen van sportschoenen, fietsen of de bijbehorende kleding en accessoires. En drugs en andere onverkwikkelijke zaken, want er zitten uiteraard ook criminelen achter al die data aan.
Je kunt tegenwoordig ook je eigen lichaam in de gaten houden, met het mobieltje als dashboard. De lichaamstemperatuur, hartslag, bloeddruk, het humeur enz. Handig, maar niet alleen voor jezelf. Ook voor de farmaceutische industrie! Hoe dan ook, straks komt een generatie mensen waarvan de nekwervels en duimen in gebogen vorm groeien. Want dan leeft iedereen in zijn eigen wereldje; in die van het mobieltje. Van mens naar levende databank.

Gezond en rijk

Dat schijnen, volgens een recent onderzoek, de ingrediënten te zijn die een mens gelukkig te maken. Ergens logisch, want wie tegenwoordig geen cent te makken heeft, kan zij eigen risico van zijn zorgpolis niet eens betalen. Dus lijdt je gezondheid daaronder. Niet alleen de gezondheid, ook de rest van je leven lijdt daaronder. Wie geen geld heeft is gewoonweg kansarm.
Volgens onze minister Schippers boffen we allemaal met onze ziektekostenverzekering. "Voor zeer weinig geld, krijgt u heel veel', beweerde ze onlangs, "zelfs meer dan in uw Ziekenfondsperiode!" Met die uitspraak geeft ze aan heel erg ver van de realiteit te staan en te denken.
Het kan zijn dat ze het nieuws niet volgt. Daarin lees ik over mensen die vanwege het hoge eigen risico hun doktersbezoek uitstellen of helemaal afzeggen. Ooit begon ik met zo'n 160 euro eigen risico. Nu benadert het de 400 euro. Tel daarbij op de alsmaar stijgende premie en de alsmaar afnemende dekking. Of wel : meer betalen en minder terugkrijgen. Ik weet dus echt niet waarop mevrouw Schippers haar denkbeelden en uitspraken baseert.
Laatst hoorde ik in een groot farmaceutisch bedrijf een directeur zeggen : "Willem is ziek. Van welk medicijn worden wij snel weer beter?" Want zo zit de gezondheid helaas in elkaar.

Viva Cuba!

Het klinkt wat vreemd, maar ik heb om onduidelijke redenen (underdog rol?) sinds de jaren 60 een zwak gehad voor dat land, eiland. Het land van Fidel Castro kreeg een wereldwijde boycot opgelegd, omdat het ten tijde van de Koude Oorlog de Sovjet Unie steunde. Logisch wat mij betrof, want Fidel c.s. maakte deel uit van de communistische wereld.
Wat mij van begin af aan stoorde, ik was nog maar een tiener en woonachtig op Curaçao, was dat het supergrote Amerika zijn voet op de dwerg Cuba plantte. Ik dacht toen aan het pesten van kinderen door een pestkop die aanzienlijk groter is. Flink hoor!
Ik ben erg blij met de ontwikkelingen tussen beide landen. Vooral door toedoen van de paus. Het wordt echt eens tijd het verleden te laten voor wat het is en een nieuwe start te maken. Ik hoop dat de relatie tussen beide landen zich in positieve zin zal doorzetten en Amerika Guantanamo Bay loslaat. Dat is natuurlijk een plek waar Amerika de beruchte nazi kampen op een modernere manier nabootst.

Artsen willen geen meldplicht

De regering is bezig bepaalde instanties c.q. beroepsgroepen te verplichten melding te maken van kindermishandeling. Een schooljuf bijvoorbeeld die bij een kind sporen van mishandeling aantreft, is dan verplicht hiervan melding te maken.
Op voorhand hebben artsen al te kennen gegeven daarmee niet akkoord te gaan. Ze vrezen namelijk dat de vertrouwensband die zij met hun cliënten hebben onder druk komt te staan. In de praktijk betekent dat het volgende. Een huisarts constateert sporen van mishandeling bij een kind. Hij zegt daar niets van om zodoende de vertrouwensband met de moeder en/of vader niet te schaden. Voor mij betekent het dat hij het vertrouwen in ouders die kinderen mishandelen belangrijker vindt dan het welzijn en leven van diezelfde kinderen. De ouders mogen van zo'n arts dus hun praktijken voortzetten. Ik dacht dat artsen als hoofdtaak het beschermen van leven op hun lijstje hadden staan. Maar inmiddels is ook dat veranderd in : beschermen van hun klanten inkomen.

Vluchtelingen : andere berichten

Soms vraag ik me af waarom er per se een zielig en positief beeld geschetst moet worden van vluchtelingen en/of (im)migranten. Zoals ik al eerder schreef lees ik dankzij het internet ook buitenlandse kranten. Zo las ik dat in Zweden het aantal verkrachtingen exorbitant gestegen is. Van het land met de minste, naar een met de meeste. Hoe kan dat nou? dacht ik. Net zoals in ons land is men niet zo gecharmeerd in Zweden van het benoemen van zaken. De enorme stijging wordt voornamelijk veroorzaakt door... immigranten. Als dat zo is, dan is dat een feit. En kan en moet men daar gericht iets aan doen. Verzwijgen is helemaal uit den boze.
In Duitsland hebben zo'n 400 agenten in Berlijn een moskee bestormd, omdat daar ISIS activiteiten zouden plaatsvinden. Tja, dat soort verschijnselen worden ook meegenomen. Gedurende ruim drie maanden heeft die Polizei de stelselmatige verkrachtingen in asielopvangcentra in opdracht van hogerhand verzwegen. Het Westfalen Blatt bijvoorbeeld was zo open om over de golf van verkrachtingen door immigranten te berichten. Ik vraag me wederom af, waarom dat soort negatieve zaken verzwegen wordt. Volgens bepaalde Duitse media bestaat ruim 80% van de vluchtelingen uit jongemannen. Vaak betalen ze voor seks met jonge vrouwelijke vluchtelingen. Per keer 10 euro en dan zorgt de rest ervoor dat ze niets gezien of gemerkt heeft.
Van een aantal scholen in de DBR adviseert de schoolleiding hun vrouwelijke leerlingen zich dusdanig te kleden, dat blote lichaamsdelen bedekt zijn. Dit naar aanleiding van pogingen tot verkrachting en aanrandingen van leerlingen in de buurt van opvangcentra. In die opvangcentra tiert de handel in drugs en wapens welig, volgens lokale kranten. Prostitutie is er ook aan de orde van de dag.
Een Oostenrijkse krant (Krone Zeitung) maakt melding van een hongerstaking onder bepaalde vluchtelingen. Ze eisen meer geld (2.000 euro per maand) en een paspoort.  En tot slot is in Italië een aantal vrouwen bekeurd, omdat zij op het (nota bene Italiaanse) strand in bikini in de buurt van moslim vrouwen waren. Deze berichten voeg ik toe aan de reguliere, voor meer evenwichtig nieuws over immigranten.

Van de pot gerukt

De laatste tijd zie ik geregeld een spoor van hondendrollen op een stoep hier in de buurt liggen. In veel gevallen is dat het gevolg van een hond te laat uitlaten en..... de boel niet willen opruimen. Kortom : egoïstisch en asociaal gedrag van de betreffende persoon.
In het recente verleden zag ik geregeld een meneer op een scootmobiel voorbij komen razen met daaraan vastgebonden een rottweiler. Ook die meneer gunde zijn hond niet de gelegenheid even in het gras van de border zijn behoefte te laten doen. En dus rende de rotti al keutelend over de stoep. Ik vond het vooral erg sneu voor de hond. Vorige week zag ik een mevrouw die blijkbaar zeer gehaast was. Ook zij gunde haar zwarte labrador geen hurktijd om zijn behoefte te doen. Ze bleef aan de riem sjorren, terwijl ze toch duidelijk kon zien dat het beest aan het poepen was.
Soms zeg ik er iets van, soms ook niet. Het maakt niets uit, want die eigenaren hebben toch overal schijt aan. Behalve aan zichzelf. Als ik merk dat Fenna wil gaan poepen (dat zie ik aan haar lichaamstaal) en ze is aangelijnd, dan maak ik even de riem los. Dan kan ze geheel naar eigen inzicht een geschikt plekje zoeken en rustig gaan zitten. Ik bedoel maar : ik zou het ook niet fijn vinden als ik van de pot gerukt zou worden.

Niet gek voor de maandag

Voor een maandag ben ik aardig druk geweest. Misschien wel te druk, want na het douchen en eten sloeg de vermoeidheid toe. En dus ga ik maar zitten typen.
Vanmorgen rond 8 uur moest ik Fenna aan de riem uit haar mand trekken. Ze had er dit keer totaal geen zin in. Toen ik haar riep, rolde ze zich in haar mand nog meer op. Zo van : doei, geen zin! Maar eenmaal weer buiten was ze als vanoudshoorn : actief. Onderweg kwamen we een jonge hond tegen, die nogal enthousiast reageert op Fenna. Maar Fenna heeft totaal geen zin in dat spring-in-het-veld-beest. Zijn bazin is tamelijk chagrijnig. Ze groet mij nooit. En dus ik haar ook niet meer. Zoals gewoonlijk had ze de lijn flink laten vieren, dus zag ze niet wat er om de hoek gebeurde. Toen ze mij zag schrok ze zichtbaar en begon vliegensvlug ze de riem op te rollen. En weer zei ze niets en weer had ze dat chagrijnige gezicht. Hallo mevrouw, de week moet nog beginnen!
Morgen is het wat rustiger. Ik ga dan weer even in de loods van Ben kijken of daar nog iets te doen valt. Al was het maar koffie drinken. Haha! Wat een leven hè?
Woensdag wordt weer een drukke dag. Als ik zin heb hoor. Dan rij ik met een aanhangwagen rond. Grof huishoudelijk afval wegbrengen naar de Milieustraat voor iemand hier in de buurt. Bij wijze van burendienst. Ach, je moet toch wat. Hun kids hebben er gene tijd voor.
Donderdag en vrijdag zullen ook rustig verlopen, naar ik hoop. En extra leuk, want dan komt de kleine Emma weer logeren. Ze was er vorige week ook weer. Wat een feest, want notre petite Emma was van vakantie terug.
Komende zaterdag is het Burendag. Op die dag gaan we de senioren weer eens verwennen. Dit keer met een bbq. We gaan niet louter gegrild vlees te lijf. Het wordt een maaltijd met gegrild vlees. Oma wil per se iets koken. Nou, daar hebben we dus helemaal geen bezwaar tegen. Er zijn geen vegetarische mensen bij. Normaal is zo'n 2 á 2,5 ons vlees per persoon ruim voldoende. Er komen ongeveer 10 mensen. Ik zeg ongeveer, want het kunnen er zomaar opeens 15 zijn. We zien wel. Want de Burendag is pas over een aantal dagen.

Help, ik ben een racist!

Wie in dit land een afwijkende mening heeft, wordt gelijk maar even een negatief stempel opgedrukt. Gestigmatiseerd.
We vierden een keer de 5e verjaardag van een van onze zoons. Vooraf hadden we de kids in het algemeen en een moeder in het bijzonder gewaarschuwd dat ze vooral niet met eten mogen gooien. Dat klinkt wat vreemd, maar we hadden bepaalde voorkennis. En toch gooit dat jochie tot twee keer toe met eten. Dus belden we zijn moeder op : kom uw zoontje maar halen. Van zijn moeder kregen wij subiet het stempel 'kinderhaters' opgedrukt. Op ander gebied zie ik dat soort naar gedrag ook.
Als iemand bezwaar maakt tegen de komst van zoveel immigranten, is hij of zij een racist! Hahaha! Dat doet me denken aan mijn ervaringen met bepaalde collega's uit vooral de Antillen en Suriname. Als ik (met mijn bruine toet en zwarte haren) hen aansprak omdat het werk niet helemaal correct was, deed ik dat volgens hen omdat ze bruin en/of negers waren. Ze gooiden het gelijk op discriminatie. En dan kwam gelijk de hele geschiedenis rond de slavernij voorbij, een optocht zwarte pieten en het UWV. Die laatste organisatie vanwege de veel te lage of geweigerde oeWee oeWee. Een waardeloze niet relevante reactie dus. Maar wel een om de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen.
Op soortgelijke manier reageren hier ook veel mensen op anderen die bezwaren maken tegen zoveel immigranten of de komst van een AZC. Ze zullen wellicht denken : wat als die lui in dat AZC een keer niet hun zin krijgen? Gaan ze dan weer zo agressief tekeer? Gaan ze dan weer hun kids gebruiken als schilden of gaan ze ermee gooien? En al dat zwerfvuil? We veroorzaken hier zelf genoeg zwerfvuil en dat baantje willen we ook houden. Tja, ze komen uit een heel andere cultuur en hebben een heel andere mentaliteit. Kijk maar naar menige tuin en de manier waarop ramen worden bedekt. Het lijken wel studenten. Sorry, niet als discriminatie bedoeld hoor.

Andersom vindt men het wel acceptabel als immigranten bij elkaar gaan wonen in een bepaald stadsdeel. Die willen blijkbaar zelf niet tussen de Nederlanders wonen. Er zijn complete wijken waar het letterlijk zwart of bruin ziet van de mensen. Die noemt men dan een Marokkanen wijk of Antillianen flat of Surikade. Maar dat alles is dan geen probleem, geen discriminatie en geen racisme. Laat ik het zo zeggen : Als ik tussen dertig Syriërs of Marokkanen of Antillianen of Eskimo's had willen wonen, was ik geëmigreerd naar hun land. En als ik tussen criminelen wil gaan wonen, zorg ik dat ik in de gevangenis terechtkom. Of op het Binnenhof of in menige directie van financiële organisaties. Dit alles neemt niet weg dat ons bleke land best wel wat kleur kan gebruiken. Maar dan wel op een weloverwogen manier.
Waarom mag niet iedereen in zijn of haar eigen land of woonplaats zijn of haar zegje doen? Waarom moet iedereen het eens zijn met anderen? Dat noem ik dus discriminatie of is Nederland een totalitaire staat aan het worden? O, we moeten solidair (ook zo'n typisch links woord) zijn? Waarom heeft dan niet elke Nederlander het goed? Waarom mag een immigrant niet onder de brug slapen, maar een dakloze wel? En waarom krijgt die dakloze geen hotelkamer aangeboden? Waarom zijn er voedselbanken? Waarom moeten die mensen wel subiet aan een baan geholpen worden?
Ik heb geen hekel aan vreemdelingen. Wat ik wel proef is selectieve voorkeur, discriminatie. Ik doe slechts mijn zegje. En mocht ik toch een racist zijn, dan discrimineert u.

Terug in de boomgaard

Vanmiddag zijn Sonja en ik even een boomgaard ingedoken. De fruitteler hield een open plukdag. 's Middags scheen de zon weer volop en zijn we op de fiets gestapt. Het was nog geen kwartiertje trappen, toen we op de plek des heils arriveerden. Het was daar gezellig druk. Er was koffie, thee en limonade. De kinderen konden met een pluktreintje mee.
We kregen elk een plastic zak aangereikt en wandelden vervolgens de boomgaard in. Daar werden verwelkomd door rood geel groene elstarretjes. We plukten de glimmende rood-gele, die aan de zonkant van de bomen hingen te wachten. Al met al plukten we zo 7,5 kilo bijeen.
Toen we na betaling weer vertrokken zagen we een bord met de tekst 'Pruimen op nr 12!' We gooiden de sturen om en reden verder de Van der Hamlaan in.
Op nummer 12 was een winkeltje met vers fruit en fruitsap. Daar hebben we ook nog maar wat pruimen ingeslagen. Komende week zal het wel weer appeltaart worden. En dat alles mede dankzij meneer Poetin en de EU. Haha! Terug in de boomgaard, klinkt een beetje als Working on the chain gang, maar dan wel anders. Leuker.

Duplicaat code 1

Het kan gebeuren dat je de kentekenpapieren niet meer compleet hebt of dat een kentekenplaat verdwenen is. Dan kan / moet je een vervangend kenteken aanvragen.  De RDW voegt dan een duplicaat-code aan het kenteken toe. De code begint met 1.
Tot voor kort werd de code ook op het kentekenbewijs genoteerd. Maar met de komst van de kentekenkaart wordt de code niet meer vermeld. Hij schijnt nog wel bij de RDW geregistreerd te worden. Het vreemd eis nu, dat het kenteken op de plaat / platen met code niet meer overeenkomt met dat op de kentekenkaart. Volgens de RDW maakt dat niets uit, want als men gecontroleerd wordt door de politie, dan kan de politie in de RDW gegevens de code wel zien.
Dat klinkt aardig en simpel. Maar zou de Polizei, Police, Polis enz. of wel de politie in het buitenland daar ook zo over denken? Zouden die dan even naar Veendam bellen om te vragen hoe dat zit? Of deelt men dan toch gewoon een bekeuring uit? Al met al lijkt me het een tamelijk kortzichtige gedachtegang van de RDW. Overigens is het hele duplicaatcode verhaal een soort knipperlicht. De ene keer wel en dan weer niet noodzakelijk vermeld op het kentekenbewijs. Sinds 2012 is het kenteken met duplicaatcode losgekoppeld van het kentekenbewijs. Over eenduidigheid of verwarring gesproken.

Een kind uit eigen doos

Het is al een tijd aan de gang; kinderen nemen en ze vervolgens de hele dag in een crèche dumpen. Met als reden van de moeder : ik wil (blijven) werken. Voor zo'n dumpvoorziening regelt de overheid ook nog subsidie. Dus gaat de beloning dubbelop : een inkomen plus subsidie omdat je je kind dumpt. Strikt genomen betaal ik als belastingbetaler dus voor een oppas van andermans kinderen. Louter omdat hun ouders te beroerd zijn om op hun eigen kids te passen. Ik zeg : Neem dan geen kinderen. Maak een keus tussen werken of kinderen. Maar ja, tegenwoordig is het veel en en.
Wij waren als ouders gewoon thuis voor de kinderen. Kinderen eerst, was ons devies. Maar alles verandert. Het is nu : eerst ikke.
Toen ik een keer iemand vroeg waarom ze eigenlijk kinderen had, zei ze : "Dat hoort nu eenmaal als je getrouwd bent." De kinderen (van onder de 6 jaar) stonden na schooltijd geregeld voor een gesloten deur. Soms was de schuurdeur niet afgesloten. Dan konden ze daar wachten. 's Zomers of 's winters, het maakte niet uit. De oudste van de twee moest op de jongste passen.
In het begin wisten we niets van het zeer gemakzuchtige ouderschap van het stel. Dus vroegen we die kinderen bij ons binnen. Ze mochten ook blijven eten. Toen we erachter kwamen hoe zij over het ouderschap dachten, hebben we een punt gezet achter de spontane opvang. Gevolg was, dat hun moeder ons uitmaakte voor kinderhaters. Ja, ja. Zo werkt dat blijkbaar volgens haar. Ouders moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Vooral moeders laten het vaak afweten. Maar dat komt wellicht omdat het een kind is uit eigen doos.

Strippen in de tuin

Ze vroeg niet : "O buurman, wat doe je nou?" Maar gewoon : "Wat ben jij aan het doen, buurman?" Ik was vanmorgen naar de loods gegaan om even de bakken met oude metalen wat te sorteren en twee cv ketels de demonteren. Er lag ook nog een stapel geïsoleerd koperen pijp. Die heb ik maar tegen lunchtijd mee naar huis genomen.
Na de lunch ben ik lekker buiten gaan zitten en met het strippen van de pijpen begonnen. Het is geen zware of anderszins vervelende klus. Het is een kwestie van een stanleymes (met haakmodel mesje) in de ommanteling zetten en dan roets! het mes langs de pijp halen. Vervolgens kan ik de isolatie eenvoudig verwijderen.
Zo blijft er mooi koperen pijp over en is het zo meer waard dan met ommanteling.

Dr. Gregor Gysi

Wie het nieuws wat meer genuanceerd wil horen, moet op zoek gaan naar de andere kant van het verhaal. Zo stuitte ik op Dr. Gregor Gysi, van de Duitse politieke partij Die Linke. Ik mag die meneer wel. Hij neemt geen blad voor de mond en, wat zeker niet onbelangrijk is, hij zegt waarop het staat. Deze toespraak had hij ook hier tegen Rutte kunnen houden, want die holt net als mevrouw Merkel als mak, goedgelovig schaap sullig achter Amerika aan en vertelt ook halve waarheden. Jammer genoeg heb ik geen ondertiteling :

Politie en de nekklem

Weer zo'n vreemde uitspraak. Een suffe rechter (ik kan er niets anders van maken) heeft beslist, dat de politie de nekklem mag blijven gebruiken. Bij een nekklem slaat de agent een arm om de nek (en dus hals) van iemand en trekt dan de arm strak aan. Als jochie deed ik dat ook om mijn tegenstander uit te schakelen. Ik wachtte dan tot ie aangaf zich over te geven en te stoppen met pesten of vechten. Soms begon mijn tegenstander wat blauw aan te lopen. Tijdens mijn zeer korte judocursus kwam de klem ook voorbij. Toen pas hoorde en begreep ik het gevaar van die techniek. Zou die rechter dat ook uitgezocht hebben?
Volgens deze rechter is de nekklem gelijk aan het wapengebruik van de politie. Dus dat wel. Pas achteraf is te zeggen of het terecht was of niet, aldus de rechter. Vooral dat laatste vind ik bedenkelijk, omdat het slachtoffer dood kan zijn. Er zijn helaas veel situaties geweest, waarin achteraf de politie de justitiële hand boven de pet gehouden werd. Situaties waarin m.i. de politie zich schuldig gemaakt heeft aan buitenproportioneel geweld met blijvend letsel of zelfs de dood als gevolg.
De nekklem wordt de agent niet geleerd. Net zo min als veel andere technieken bedoeld om zichzelf te beschermen. Anders kan het echt niet gebeuren dat een jongeman drie agenten klappen verkoopt. De fysieke weerbaarheid van de gemiddelde agent is ondermaats. En dus blijft het dienstwapen en de nekklem over.
Het niet trainen van de nekklem en toch gebruiken vind ik een slechte zaak. Zo'n agent kan dus niet inschatten, op welk moment hij moet stoppen met zijn omklemming om verstikking van de opponent te voorkomen. Het is immers de bedoeling iemand te arresteren en niet te doden. Volgens deze rechter is het juist goed dat een agent geen training krijgt in de nekklem, omdat hij die anders te snel zal gaan gebruiken, terwijl hij alleen voor noodsituaties bedoeld is. Net als het dienstwapen, waar dus wel een training voor is. Weer zo'n vreemde onderbouwing. Een lijf aan lijf gevecht moet een agent sowieso zien te voorkomen. Te vaak zie ik agenten minuten lang aan iemand staan plukken, als of ie een besmettelijke ziekte heeft. Van kordaat ingrijpen (met een beenworp of heupzwaai tegen de grond werken) is dan geen sprake. Ik vind dat de nekklem alleen gebruikt mag worden door agenten, die daarin getraind zijn en weten wat ze aan het doen zijn. En uiteraard als laatste redmiddel in levensbedreigende situaties.
Als de politie methodes mag gebruiken waarin ze niet getraind is, zijn de risico's op een verkeerde afloop alleen maar groter. Het kan ook anders (zonder wapens en/of nekklem) : met kordaat optreden.

A change is gonna come

In die mooie jaren 60 begreep ik niet alle teksten van populaire liedjes. Alles leek zo oneindig en problemen waren er niet. Nu, ruim 40 jaar later begrijp ik die teksten veel beter. Maar ach, er is dan ook zoveel gebeurd en ik heb zoveel meegemaakt. Die mooie songs met voor mij vreemde teksten zijn nog mooier geworden nu ik ze begrijp. Sam Cooke :

Weg met die agressieve migranten!

Het is eigenlijk te gek voor woorden. In het nieuws zag ik hoe migranten tekeer gingen tegen de Hongaarse politie. Ik vind dat gedrag onacceptabel. De politie kreeg doodsbedreigingen, stenen en stokken naar het hoofd geslingerd, door nota bene gemaskerde migranten. En wat krijgen we vervolgens te zien? Juist, een man met bloed aan zijn hoofd en de bekende peuter op zijn arm. Ja hoor, het is weer erg zielig.  Kindermisbruik, noem ik dat. Je zou maar zo'n l*l van een pa hebben. Wat een schaamteloze vertoning! Maar ja, in hun cultuur is het vrij normaal om je kinderen op te offeren voor je eigen ikkie. Desnoods binden ze het kind een bomgordel om en sturen het naar de markt.
Ik zeg : weg met die lui! Welk land zit er te wachten op dit zooitje ongeregeld tuig met ultra kort lontje, dat nu al hun wil gaat opleggen aan anderen? In dit geval hebben wij geen probleem, maar die zogenaamde vluchtelingen. En laten we dat probleem aub bij hen laten.

Een hekel aan behangen

Als ik ergens een hekel aan heb wat klussen betreft, is het wel aan behangen. En dan bedoel ik dus het knip en plakwerk, Het voorwerk, behang afkrabben en de muren glad maken, vind ik minder erg om te doen. Al ga ik liever een einde rijden op de motor. Desnoods in de regen. Dat is dan nog steeds leuker om te doen.
Dus vandaag was ik behang aan het verwijderen met een plamuurmes in een studeerkamertje van 5 x 3 meter. De oude laag behang maakte ik met een spons eerst nat en vervolgens ging ik met een plamuurmes het doorweekte behang te lijf. Ik kon er veel grote stukken vanaf trekken. Dus dat ging snel. Daarna heb ik wat boorgaten en oneffenheden met plamuur weggewerkt.
De volgende klus was het plafond afnemen en vervolgens met een grote roller op een lange stok witten. Maar eerst met een kwast de randen gedaan. Gelukkig was het verschil tussen het oude wit (kan ook als bruin beschreven worden) en het nieuwe erg opvallend. Dat scheelde, want zo kon ik goed zien waar ik gebleven was en had ik meer eer van het werk. En spierpijn.
Want een paar uur boven je macht bezig zijn, valt niet mee. Opvallend genoeg was na de klus op mijn bril geen spatje wit te ontdekken.

Weer zoiets vreemds

In het nieuws las ik over een man, tegen wie vier jaar gevangenisstraf is geëist. Hij had met zijn auto een vader en diens zoontje aangereden. Het zoontje (zat in een wandelwagentje) overleed, de vader raakte ernstig gewond.
De dader is een alcoholist die voor de zoveelste keer ( hij was al 7 keer eerder gepakt) met alcohol op achter het stuur ging zitten.
Driemaal is scheepsrecht, zegt men. Maar bij 7 houdt het nog steeds niet op wat Justitie betreft. In dit soort gevallen vind ik dat ons rechtssysteem volledig faalt. Zo erg, dat het systeem zelf doden en gewonden tot gevolg heeft. De dader zou levenslang moeten krijgen. Dan hoeft men ook niet meer te praten over zijn rijbevoegdheid, z'n rijbewijs en/of ie nog wel een auto mag kopen. Gewoon voorgoed opbergen.
Helaas is het in ons land nog steeds zo, dat er eerst iets ernstigs moet gebeuren alvorens men ingrijpt. En als men ingrijpt is het ook nog eens op een lamlendige manier. Een manier die ertoe leidt dat men op recidive kan wachten.

Met een verkeerde intentie

Gisteren zag ik hoe een PSV speler een speler van Man United tackelde. De gevolgen waren bijzonder ernstig : een dubbele beenbreuk voor Luke Shaw. Zelf vond ik het een grove overtreding van de Mexicaanse PSV'er Hector Moreno, die een knalrode kaart waard was. De scheids zag het anders, omdat Hector ook de bal speelde / raakte. Jammer genoeg ging de scheids geheel voorbij aan de intentie van Moreno. De manier waarop hij het duel inging getuigde van een haast dodelijke agressie. Moreno ging er als een ware kamikaze vol in.  En agressie hoort niet op het veld thuis. De scheids gaf Hector niet eens een gele kaart. Erger : Moreno wist ook nog een doelpunt te maken. Ik blijf erbij, het zijn de scheidsrechters die aan matchfixing doen.

Hallo meneer!

"Mag ik u wat vragen?", klinkt het van achter de coniferenhaag vandaan. Ik loop naar de schutting waarvan de hoek schuin afloopt. Ik kijk over het houtwerk heen en zie de buurvrouw staan. Ze heeft een verpakking in haar hand waar een grendel in zit. Een deur- of raamgrendel met een slot.
"Sorry hoor, u zult mij vast brutaal vinden, maar zoudt u dit ding voor mij op die deur willen monteren?", vraagt ze met een vriendelijk gezicht. Ik vraag haar of ze gereedschap in huis heeft, maar dat heeft ze niet. We maken een afspraak en dan zorg ik ervoor dat de grendel gemonteerd wordt. Ze is er blij mee.
Ze heeft wel een zoon, maar die heeft het altijd maar druk. Ze vertelt  : "Laatst kwam ie spontaan langs om een lampje op te hangen. Ik zei tegen hem dat het bewuste lampje inmiddels al een jaar hangt, dankzij iemand anders. Dat vond hij niet leuk. Vooral omdat het meer dan een jaar geleden is dat hij het mij had beloofd. Maar de keren dat ik hem eraan herinnerde, vond ie erg vervelend. Ik moest geduld hebben."
Ze zucht en legt uit dat ze daarom aan anderen vraagt klusjes voor haar te doen. Zoals aan haar kleinzoon. Maar die is niet zo handig met gereedschap. Ze is al in de 80, maar oogt jonger. Misschien omdat ze nogal actief is.
Haar man is jaren geleden bij een verkeersongeval om het leven gekomen. Nadien heeft ze in haar manier van leven en wonen een paar ingrepen gedaan om zaken wat gemakkelijker te doen. De tuin is zo goed als onderhoudsvrij. Het beetje aan onderhoud dat er nog is, doet ze zelf. De auto gaat niet door de wasstraat. Die wast ze zelf. "Goede gymnastiek en ik zie gelijk of er ergens schade is", legt ze uit. Ze past drie keer per week op de kleinkinderen. Volgens haar om jong te blijven. Dat geloof ik best.

Bonje met de buren -2-

Als ik naar haar schutting kijk, zie ik iets opvallends. En vreemd. Het is een soort uitbouw. De planken zijn ergens omheen getimmerd. Als ik naar de reden vraag, begint ze eerst te glimlachen. Dan vertelt ze over buren die ze ooit gehad heeft, waarmee nauwelijks een fatsoenlijk woord viel te praten. Ik dacht gelijk : "Zeker ook uit Utrecht?" Maar dit terzijde.
Ten tijde van de bouw van de schutting weigerde de toenmalige buurman een boompje, die nota bene op de erfafscheiding stond, te verwijderen. Hij had het net geplant. Om de kwestie maar niet te laten escaleren heeft mevrouw toen maar de schutting ter plaatste om het boompje laten aanbrengen! Over pamperen gesproken.
Ze heeft er zelfs een paar gaten in gezaagd, zodat de uitstekende takken, conform de eis van buurman, ook mochten blijven hangen. Die groeiden weliswaar haar tuin in, maar snoeien was volgens boze buurman uit den boze. Mevrouw is wel heel erg coulant geweest, vind ik.
Ik vertel haar dat boze buurman op twee punten in de fout is gegaan. Ten eerste mag hij geen boom op de erfafscheiding plaatsen. Die moet minimaal twee meter van de erfafscheiding staan, tenzij anders is overeengekomen.
Ten tweede, wat het snoeien betreft : alles wat in uw tuin hangt mag u wegsnoeien. Maar u dient wel van tevoren de buurman de kans te geven dat zelf te doen. Het beste is dat via een vriendelijk briefje te doen. Weigert buurman, dan mag u zelf aan de slag gaan.
Boze buurman woont daar niet meer en de boom is inmiddels verwijderd door de nieuwe buurman.

Tegen vluchtelingen

Het is nogal een gedoe met al die vluchtelingen. Mensen die vluchten uit doodsangst of voor de armoe of vanwege hun ontevreden leven elders. Of mensen die door anderen (soms familieleden) gestuurd zijn. Het verschijnsel maakt velen nogal onzeker en blind. En ook boos. "Eigen volk eerst!", roepen mensen, omdat ze van mening zijn dat eerst de eigen mensen geholpen moeten worden. Anderen maken zich zorgen over de selectieve aandacht. Voor (of tegen) Zwarte Piet worden tegenstanders uitvoerig gehoord. Maar tegenstanders van de stroom immigranten, die in aantal veel groter is, verschijnen niet voor de camera's en/of microfoons. Die worden angstig genegeerd. Men begint nu in te zien, dat de grote stroom vluchtelingen bestaat uit een mengelmoes van allerlei nationaliteiten. O.a. vooral veel Albanezen.
In mijn beleving pakt een land als Hongarije het probleem goed aan. De grenzen dichtgooien, controleren en illegalen de gevangenis in. En laat nou net Oostenrijk kritiek hebben op die aanpak. Het land waar Hitler vandaan kwam en dat een zeer bedenkelijke rol gespeeld heeft in de Tweede Wereldoorlog op het gebied van de Jodenvervolging en dat niet echt wilde toegeven. Dat land waagt de houding van Hongarije te vergelijken met dat van Nazi Duitsland! Wat een lef. De treinen in Hongarije gaan niet naar vernietigingskampen en veel vluchtelingen zijn rücksichtlos in treinen gesprongen. Zodra men een Duits vlaggetje of Duitse teksten zag sloegen bij hen de stoppen door. Dat is te wijten aan mevrouw Angela Merkel. Die Mutti Merkel zei al in juli j.l. dat de islam bij Duitsland hoort. Ik op mijn beurt dacht toen : "Dat klinkt anti joods, mevrouw." Maar het bleef opvallend stil in ons land en in Israël. De vraag is of de islam ook het huidige Duitsland wil omarmen. Dat lijkt mij van niet. De tijd zal het leren.
Maar goed, ik ben blij dat men de vluchtelingenstroom gaat analyseren en kanaliseren.

Hoe is het met Griekenland?

Sinds de horde vluchtelingen Europa binnenstroomt, hoor ik nagenoeg niets meer over die corrupte Grieken. Zijn de EU-miljarden nog niet verkwanseld?  Is er een nieuwe aanvraag voor een lening in de maak? Volgens Dijsselbloem, de financiële man van de EU en ons land, kan het met Griekenland weer wat worden als er een goed bestuur komt. Zijn uitspraak geeft wat mij betreft weer hoe bekrompen deze man denkt en handelt. Het gaat volgens mij niet om een goed bestuur, maar een betrouwbaar, zakelijk systeem zonder corruptie.
Dijsselbloem heeft al aardig wat EU streken overgenomen. Was het ooit Deutschland über alles, nu is dat de EU über alles onder dezelfde noemer : een groot Europa. Daarbij heeft Dijsselbloem zelfs schijt aan zijn eigen land. Ik begrijp best wel dat zijn toenmalige Griekse collega Dijsselbloem eens flink op zijn gezicht wilde timmeren.

De maandag

Een vreemde gewaarwording om op een maandag pas uit bed te komen als iedereen naar school of werk is. Maar ja, soms ben ik ook een mafketel.
De hele ochtend heb ik zitten dubben of ik in de tuin zou gaan werken of wat schilderwerk zal gaan doen. Al met al heb ik beide niet gedaan. Haha! Ik ben gewoon in huis wat bezig geweest. Vanmiddag heb ik wat benzine getankt. Ik heb niet alleen de auto vol getankt, maar ook twee jerrycans. De benzinemeter van de CBX stond gisteren in het rood toen we thuiskwamen. Er is hier wel een tankstation in de buurt, maar dat ding is van Shell. En je weet : ik tank nooit bij Shell.
Toen ik nog in lease auto's reed kreeg ik bij een bepaald bedrijf een tankpas van Shell. Dat was dus een zware straf voor mij. Ik mocht wel bij andere stations tanken, maar dan moest ik zelf betalen en later het bonnetje declareren. Toen heb ik maar daarvoor gekozen.
Met name in de jaren 90 heb ik veel woon-werkverkeer gereden op de motor. Dat was op de CB650 SC. Mijn werkgever vond het geen probleem en ik mocht ook de tankpas van de leaseauto gebruiken. Die bak stond dan de hele week gewoon voor de deur.
Ik ging ook nog even de stofzuiger door de auto halen. Dat deed ik bij het tankstation. Ik zag te laat dat er geen tuut op de slang zat. Dus ging ik zuigen met de uiteinde van de slang. Dat was erg onhandig. Zo onhandig, dat ik per ongeluk een stel werkhandschoenen opzoog. Floeperdefloep klonk het. Het was een erg goedkoop paar, dus heb ik niets ondernomen om ze terug te krijgen. Komt bij dat ze al wat oud waren. En ze waren niet van mij... Maar dat blijft onder ons. Toch?

Retourtje Lelystad

Na zeer lange tijd had ik weer iemand achterop de buddy. Samen met Sonja zijn we even naar Lelystad gereden. Het was met name in de bochten even wennen aan het extra gewicht achterop. In Lelystad aangekomen reden we via een woud van gele borden met verwijzingen en voorbij afgesloten wegen naar het centrum. We parkeerden de CBX in het centrum, vlakbij ons eerste reisdoel : de kofferbakmarkt. Het was dit keer erg druk en... gezellig. Wandelend over het grasveld in de 'eethoek' liepen we zowaar een bekende tegen het lijf. Dus dat werd even bijpraten. Terwijl we daar informatie stonden uit te wisselen, kregen we een kommetje soep aangeboden. Die smaakte overigens prima.
Na een kwartiertje namen we afscheid van elkaar en vervolgden wij onze weg over de markt. Daarna wandelden we terug naar de motor, om naar Bataviastad te rijden. Bij Mike dronken we een potje thee leeg en tuurden over het bijna gladde Markermeer. Toen viel mij opeens twee grote witte torens op, die in de verte richting Lelystad haven opvallend tegen de blauwe lucht afstaken.
Even dacht ik : "Ze hebben toch zeker geen torenflats op het Werkeiland gebouwd??!" Na de thee besloten we even een kijkje te gaan nemen. We passeerden een Honda autoshow en naarmate we de torens naderden drong het tot ons door dat ze in de haven stonden bij Rijkswaterstaat en dat het delen van windmolens betrof. Een zucht van opluchting gleed over het Markermeer.
Via de Oostvaardersdijk reden we de Houtribweg op. De brug van de Noordersluis ging net open. Wij reden gelukkig de andere kant op, want die brug wil de laatste tijd niet altijd weer zakken. Er gebeurt nogal wat daar in Haven. De wegen worden afgesloten, de Aldi gaat weg, er zijn vernielingen aangericht en dan ook nog een onwillige brug.
We toerden rustig terug naar Dronten.

Vreemde afweging rechtszaken

In het lokale nieuws las ik dat een jongeman, die geregeld benzine tankte zonder te betalen door de rechter zeer coulant behandeld is. Hij kreeg van de rechter een voorwaardelijke boeten van 1.000 euro opgelegd. That's all. De reden : de jongeman kon zijn medicijnen anders niet betalen.
Ik ben geneigd te denken : "Waarom verkoopt ie zijn auto niet?" Ik ben niet helemaal op de hoogte van de privé omstandigheden van de dader, dat vooropgesteld. En toch blijf ik het een zwakke uitspraak vinden. Hij schept een precedent voor allen die financiële problemen hebben op het gebied van medische zorg. De uitspraak biedt ook mogelijkheden voor hen die bijvoorbeeld geen geld hebben om de eigen bijdrage te betalen.
Een andere onacceptabele uitspraak is die waarin de rechter een automobilist een taakstraf gaf, nadat hij drie mensen had doodgereden op een fietspad. Meneer verloor de macht over het stuur, wat in veel gevallen op veel te snel rijden of onoplettendheid duidt. Mevrouw de rechter legde de dader een taakstraf op. Met die uitspraak reed mevrouw de rechter op haar beurt met de dader als passagier de nabestaanden, waaronder de vader van het kind, dood. De vader gooide uit boosheid een stoel naar de rechter toe. Een heel begrijpelijke reactie. Maar de zaak krijgt een vervolg. Wel of geen spijt, er is ook nog zoiets als gerechtigheid. Iets waar de nabestaanden ook nog wat aan kunnen hebben.
In het algemeen voert men te vaak verzachtende omstandigheden aan. Veel vonnissen leiden dan tot taakstraffen. Zelfs in gevallen waarin bruut geweld is toegepast. Veel advocaten spelen een bedenkelijke rol bij de verdediging van hun cliënten. Er moet immers gewonnen worden. En dat is iets heel anders dan de gang van zaken rond de rechtszaak controleren.

Selectief medelijden

kwartiermaker of opportunist of...?

Ach, ach, ach, wat is het toch erg met al die vluchtelingen. Veel mensen sloegen direct op hol toen ze de beelden zagen en de berichten hoorden. Er zijn subiet allerlei hulpacties op touw gezet om die arme vluchtelingen te helpen. Hahaha! Ik heb bij Vluchtelingenwerk gewerkt en weet dus beter.
Gezien de manier waarop de 'vluchtelingen' tekeer gaan in Hongarije en Servië en het enorme aantal jongelui begint men zich terecht af te vragen in hoeverre men nu met echte vluchtelingen te maken heeft. Hè, hè, ze worden wakker!, dacht ik.
In het nieuws hoorde ik de volgende tekst uitgesproken worden : "In Hongarije hebben vluchtelingen met geweld de politiekordons doorbroken en begeven zich naar stations."  Gevolgd door andere info omtrent hun bestemming : Duitsland. Het stukje wordt afgesloten met de mededeling, dat de EU het beter acht dat de vluchtelingen in Oostenrijk worden opgevangen, omdat ze daar humaner behandeld worden dan in Hongarije.
Over strijdige berichtgeving gesproken. Eerst praten over een losgeslagen meute die met geweld een land binnendringt en vervolgens in bedekte termen de Hongaren bekritiseren, omdat ze die binnendringers niet humaan behandelen. Zouden die EU mensen op die humane manier ook ongewenste bezoekers bij hen thuis verwelkomen?

een heel groot gezin...

Hopelijk komen binnenkort foto's en andere beelden en verslagen van de armoe en eenzaamheid in ons eigen land. Hopelijk gaat men dan niet met z'n allen in de Amsterdamse grachten zwemmen, op de racefiets stappen, bakken ijswater over zich heen gooien, allerlei tv programma's uitzenden en met collecte bussen langs de deuren gaan, om al die arme en eenzame landgenoten eindelijk eens te gaan helpen. Want je kunt hen ook helpen zonder al die ongein, bedoeld om jezelf op kantoor op de borst te slaan : ik heb ook gezwommen, gefietst enz. Kunnen we nog op een normale manier compassie tonen en helpen? Blijkbaar niet. Anders waren er geen voedselbanken en hadden we minder daklozen. Ik zeg : Steek je handen eens uit de mouwen en ga eens niet zwemmen of fietsen maar gewoon je stads- of dorpsgenoten helpen. In plaats van hoge hekken om je mooie, dure huis te bouwen zou je ook een langere eettafel en extra stoelen kunnen kopen. Het is maar een idee.

Tussen de voegen

van de bestrating groeit onkruid. En wie daar niets tegen doet heeft in korte tijd hoog onkruid staan. Dat onkruid is vaak gemakkelijk te verwijderen door het gewoon eruit te trekken. Met wortel en al. Vooral de afgelopen periode met veel nat weer, maakt het eruit trekken gemakkelijker.
Een heel ander verhaal is het wanneer complete struiken uit de voegen omhoog komen. Daar kreeg ik vandaag mee te maken. Het waren vlinderstruiken. Op zich een zeer fraaie plant, maar dan bij voorkeur op een vooraf bepaalde plek in de tuin. In deze tuin groeiden vijf vlinderstruiken, waarvan vier her en der op het betegelde deel van de tuin. Mij werd gevraagd of ik die met wortel en al wilde verwijderen.
Ik zag direct dat het een flinke uitdaging was. De struiken hadden al een aardig stammetje, dat de omringende bestrating stevig ineen had gedrukt. Probeer dan daar maar eens een steen uit te krijgen.
Wie niet sterk is moet slim zijn en met beleid aan de slag gaan. En met twee schroevendraaiers. Met die beide stukken gereedschap lukte het me stukje bij beetje een aangrenzende steen naar boven te wurmen. De andere gingen vervolgens aanzienlijk sneller.
Toen ik de wortel na wat graafwerk verwijderde, viel het mij op dat ze richting een grotere vlinderstruik die in de border stond liepen. Dat zelfde gold voor de wortels van de andere drie spontaan opgekomen vlinderstruiken. Ze stamden allemaal af van die ene struik. Nou, dat weet ik dan ook weer. Voor mij geen vlinderstruik. Het zijn net bamboestruiken of varens. Voor je het weet groeien ze overal. En toch noemen ze dat groen geen onkruid.

Je kind dumpen

'...we moeten ook kinderen nemen...

Het verschijnsel begon midden jaren 80 (invoering Welzijnswet). Toen schoten de crèches als paddenstoelen uit de grond. Veel nieuwbakken ouders wilden subiet van hun kind af. Tijdelijk. Van 's morgens vroeg tot 's avonds. Ze wilden beiden werken, want ze hadden de lat veel te hoog gelegd voor hun woning, de auto, hun vakanties, hobby's, de feestjes en etentjes. Het verschijnsel werd flink financieel gevoed door zowel de overheid (subsidies)  als de banken (hypotheken en andere leningen).
Voor mij van de oudere generatie lijkt het alsof die arme kinderen op de wereld gezet zijn om te voldoen aan het algemene beeld van een getrouwd of samenwonend stel : kinderen omdat het moet.
Maar alles verandert, dus ook de financiële mogelijkheden en de eisen en voorzieningen van crèches. Het werd allemaal te duur en kostte te veel tijd. Gelukkig zijn er nog oma en opa die bij de familie horen en vaak en zo goed als gratis oppassen. Tenminste, zo redeneert menige ouder van kleine kinderen tegenwoordig.

Ik ken een alleenstaande oma, voor wie het oppassen op haar kleinkind een bijna dagelijks feest is. Ze heeft verder nagenoeg niets omhanden. Als haar kleinkind onverhoopt niet afgeleverd wordt, verveelt ze zich een ongeluk. Haar situatie heeft ook een keerzijde : haar weekindeling wordt bepaald door haar schoondochter. Althans wat het oppassen (en vaak logeren) betreft. Maar voor oma maakt dat niets uit. Ze krijgt er niet voor betaald. Ze wordt geregeld door zoonlief uitgenodigd voor een uitje of om te komen eten. En daarmee is voor haar de boel in balans.
Er zijn erg veel ouders die het heel gewoon vinden dat hun ouders op de kleinkinderen passen. Het is bijna of echt moeten oppassen, want als het niet uitkomt is de boot aan. Alsof die oma's en opa's geen eigen leven hebben.  In onze tijd als vader en moeder was het 'kinderen eerst'. Nu is de slogan van menige ouder 'eerst ikke'. Ze dumpen hun kids op bijna elk willekeurig moment. Louter omdat pappa en/of mamma zelf 'iets leuks' gaat doen. Het is de bijna arrogante oppas-vanzelfsprekendheid, die veel hedendaagse oma's en opa's tegen de borst stuit en ogenschijnlijk onbespreekbaar is. De angst bestaat dat als ze het wel bespreken het ertoe kan leiden dat ze hun kleinkinderen niet meer zien. Chantage? Zeg het maar.

'pas op, ouders die kids dumpen!'

In geval van calamiteiten is het uiteraard geen enkel probleem de kleinkinderen op te vangen. Opa's en oma's laten hun kleinkinderen immers niet in de kou staan. En anders zijn er nog buren, kennissen en vrienden. Want er moet gedumpt kunnen worden.
Niet alleen bij oma's en opa's worden kinderen gedumpt. Ook op scholen en sportverenigingen gebeurt het. Zo van : daar zijn we even fijn van verlost. Dat hebben we vooral bij de tussen- en naschoolse opvang en het basketbal en voetbal aan den lijve ondervonden. Die kinderen worden soms zonder lunchpakket(!) stiekem op school achtergelaten om daar tijdens de lunchpauze te verblijven.
Bij sportverenigingen kwamen we kinderen tegen wier ouders nooit hun gezicht hebben laten zien en dus ook nooit spelertjes naar uitwedstrijden vervoerden. Ze wilden zelfs geen bijdrage doen als aan het eind van het seizoen de trainer(s) als blijk van dank een gezamenlijk presentje uitgereikt kreeg. Zelfs een bedankkaartje of -briefje was te veel. Het gaat allemaal anders.

Oorsprong naam Oudshoorn

David en Piet Oudshoorn

Veel namen van personen bevatten een nadere aanduiding. Zo is het blijkbaar ooit begonnen, voordat de officiële registratie plaatsvond. Dus was er o.a. Jan (de) Smid, Piet (de) Molenaar, Pieter Jansen (zoon van Jan)), Jantje van Leiden (huh?), Klaas van Ommen en.... David Oudshoorn.
De naam Oudshoorn komt overeen met die van een gehucht tussen Koudekerk aan de Rijn en Alphen aan de Rijn. In de periode dat ik via de Rijndijk richting Alphen aan de Rijn reed, stond links van de weg een bordje met de naam Oudshoorn. Daar maakte de Rijn, aldus de geschiedschrijving, een bocht, een horne. Het gebied daar stond bekend als een waar veel bos en dus hout (holt) was. Om die reden kreeg dat gebied in die bocht van de Rijn de naam Holtshorne, dat weer later in Houtshorne wijzigde. En zoals vaker gebeurd is in onze taal werd het uiteindelijk via Outshorne tot Oudshoorn. 't Is maar dat je het weet, al blijft het geschiedenis.

E-mail Waaks!

Echt waaks was men niet bij de gemeente Dronten. Dit keer gaat het niet over een financiële kwestie, maar over privacy.
We kregen een e-mail van het project Waaks!, een initiatief om de waakzaamheid te coördineren en te bevorderen van hondenbezitters bedoeld om criminaliteit te voorkomen.
De verzender van het bericht heeft verzuimd de e-mail adressen onzichtbaar te maken. Dus konden alle ontvangers c.q. leden van Waaks! elkaars e-mailadressen zien. Een soortgelijke situatie deed zich een aantal keren voor bij de voetbalvereniging van Lelystad, SVL '67. Daar reageerde men toen niet op mijn klacht.
Vanuit Waaks heeft men vrij snel excuses aangeboden voor deze slordigheid.
Het komt helaas maar al te vaak voor, dat iemand stiekem de adressen beschikbaar stelt aan anderen. Want de adressen zijn geld waard. Met gevolg : ongewenste, vaak commerciële e-mails.  In het verleden kreeg ik opeens een nepfactuur van een oplichter toegestuurd. Toen bleek (ook) ons e-mailadres door een medewerker van een organisatie gestolen te zijn. Vooral oplichters zijn erg gebrand op e-mail adressen. Zo'n excuus vanuit Waaks! mag dan leuk overkomen, maar wat indien sprake is van vervolgschade? Oké, het zal lastig zijn aan te tonen dat het door het e-mail bericht van Waaks! veroorzaakt is. Maar mocht het zo zijn, dan komt men er met een excuus erg goedkoop vanaf. Voortaan nog beter opletten dus. Waaks!