Sinds die ellendige periode ben ik me meer bewust van mijn leven. Daarom vind ik het bijzonder dat ik 75 jaar geworden ben. Ik zei dat vanmorgen onder de koffie tegen iemand die de 90 al gepasseerd is. Ze vertelde mij over haar vader. Een boze agressieve man. Toen ik haar vroeg wat ze van haar vaders jeugd afwist, antwoordde ze : "Heel weinig, bijna niets." Ik vroeg haar dat, omdat ik hoopte iets van een verklaring te vinden voor zijn boosheid en agressief gedrag.
Toen ik in de jaren 70 voor het eerst vader zou worden, vroeg ik me plots af aan wat voor eisen en/of wensen ik zou moeten voldoen, om een goede vader te zijn /worden. Ik heb er zelf niet veel voorbeelden van gezien. Vandaar. Ik ben toen niet alleen meer gaan letten op het doen en laten van andere vaders. En vrienden / collega's gevraagd naar hun ervaringen met hun vader. Ik heb ook naar mezelf gekeken. Met de vraag : wat vond ik als kind en tiener leuk en wat niet?
In die periode begon ik nieuwsgierig te worden naar mijn vaders verleden. Ik kwam toen niet verder dan de oorlog, waarin ie actief gevochten heeft.
Mijn vader was erg afstandelijk. Ik moest veel zelf uitzoeken van hem. Dat was vaak zijn standaard antwoord : "Zoek dat maar zelf uit jôh." Dat was niet altijd leuk. Later realiseerde ik me, dat ik op die manier wel veel zelf geleerd heb en snel zelfstandig geworden ben. Dat was dan weer positief. Dus koos ik als nieuwbakken vader ervoor om niet afstandelijk te willen zijn, maar wel de kinderen aan hun zelfwerkzaamheid te laten werken en daarmee aan hun zelfdiscipline. Ze moesten immers later op eigen benen kunnen staan en hun eigen leven gaan leiden.
Zo'n 20 jaar later had ik een vrij goed beeld van mijn vaders jeugd. Pas toen, begin jaren 90, begreep ik zijn houding. Ik probeer die houding bij mezelf te doorbreken. Sommige trekjes zitten zo ingebakken of heb ik van hem meegekregen. Ik heb me nooit ongemakkelijk gevoeld als iemand zei : " Je lijkt je vader wel." Het was eerder een geruststelling. Stel ze zouden zeggen : "Je lijkt de groenteman wel." 😅
Die trekjes van mijn pa heb ik nooit ervaren als erfelijk belast zijn. Ze bleken overigens heel goed van pas te komen bij het leiding geven; afstand houden en medewerkers / mensen zelf hun zaakjes laten uitzoeken. Het is aan de kids te oordelen of ik het als vader wel of niet goed gedaan heb.