Een deel van het personeel van het Amsterdams OLVG is teleurgesteld in het jaarlijks kerstpakket. Er zat een das en een muts in uiteraard met het logo van het ziekenhuis. Collega's hebben na lang beraad dit kerstcadeau bedacht.
Ik weet niet welke functie die collega's / mutsen in dat ziekenhuis hebben, maar het getuigt wel van weinig voeling met het personeel dat aan het bed staat.
Na zo'n periode van ongekende werkdruk en de risico's daarbij, denk ik niet direct aan een muts (dubbelzinnig bedoeld van mijn kant), een strop (dito), een doosje cacaopoeder en een spelletje. En dan buiten ook nog reclame maken voor je werkgever. Alsof dat nodig en/of ethisch zou zijn.
Uit zo'n pakketje moet uiteraard de nodige waardering spreken voor de inzet van de afgelopen periode. En bij voorkeur moet zo'n cadeau niets te maken hebben met het werk. Gewoon even los ervan. Dat lijkt mij leuk. Maar ja, je mag een gegeven kerstpaard niet in de bek kijken. Eraan trekken als ie dood is heeft ook geen zin. Maar het blijft vervelend als zo'n gegeven paard je psychologisch een trap verkoopt.