Over en weer vallen de wereldmachten elkaars satellieten aan. Ze zijn van strategisch belang. Nu China steeds meer met een inval in Taiwan dreigt en duidelijk een expansie politiek volgt en Rusland verdacht wordt van het aanvallen van Oekraïne, spelen de satellieten een cruciale rol in het verzamelen van informatie. Ze zorgen voor een snelle communicatie en het maken van spionage opnames van mogelijke militaire activiteiten.
Amerika pakt China nu nog harder aan. Onder zakenman Trump kreeg de eigen economie voorrang. Daarom werd aan de import van Chinese producten beperkingen opgelegd. Er is nu zelfs een speciale wet aangenomen met steun van zowel Democraten als Republikeinen. Men gaat goederen die via dwangarbeid gemaakt zijn boycotten. Naar zeggen weten de Amerikanen welke bedrijven o.a. gebruik maken van Oeigoeren in strafkampen als arbeiders.
Amerika heeft militair de handen vrijgemaakt via de terugtrekking uit Afghanistan. De Yankees verwachten veel militaire inzet nodig te hebben, wanneer China Taiwan aanvalt of de situatie in de Zuid Chinese Zee uit de hand loopt.
In buurland Pakistan demonstreren tienduizenden al weken lang in de havenstad Gwadar tegen de alsmaar groeiende Chinese invloed en aanwezigheid in dat deel van Pakistan. Met goedkeuring van de regering. Hoewel Gwadar in een zeer rijke provincie ligt (delfstoffen), is de lokale bevolking straatarm. China trekt de viswateren leeg, terwijl de Pakistaanse geheime dienst inmiddels meer dan 500 Pakistani in het gebied gedood heeft en veel anderen heeft doen laten verdwijnen. En de westerse wereld? De westerse wereld zwijgt.
China heeft door een speciale manier van hulpverlening veel grip gekregen op lokale en nationale overheden van andere landen. Vooral op het Afrikaans continent, waar grote delen in bezit zijn van China in ruil voor hulp.