Er was een periode waarin ik nog geregeld sportte. Fietsen, recreatievolleybal en conditietraining. Het fietsen deed ik solo en meestal op de zaterdag- of zondagochtend. De andere twee sporten deed ik in groepsverband. Het kwam voor, dat de coach er niet was. Dat was geen enkel probleem, want er was altijd wel iemand anders die dan de leiding nam. Het avondje sporten ging gewoon door.
Het viel mij toen al op, dat de plaatsvervangers zelf ook een bepaalde potentie van leidinggeven hadden. Ze speelden geen politieagentje, maar coachten.
Onlangs hoorde ik van een dansclubje, dat elke week bijeenkomt. Daar wordt les gegeven door een docente. Als zij er niet is, blijft de zaal gesloten. "Want alleen zij mag lesgeven, want ze heeft een diploma", is de argumentatie. Dus staat de groep, die betaald heeft voor de lessen, geregeld voor een gesloten deur. Er zijn wel leden die in staat zijn in voorkomende gevallen les te kunnen en willen geven, maar dat wordt door de ambtelijke organisatie niet geduld. Saillant detail : de leden vinden dat de docente slecht lesgeeft. Kennis wil nog niet zeggen dat je in staat bent tot kennisoverdracht. Vandaar dat er docenten zijn, die geen orde kunnen houden en/of warrig overkomen.