De culturele verrijking heeft geleid tot o.a. dagelijkse ergernissen. In supermarkten en andere winkels worden buitenlanders ingezet, die nauwelijks een woord Nederlands spreken. Het erge is dat ze ook weinig van de gevoerde producten afweten. Bij de lokale Action is de bedrijfsleider ook een buitenlandse. Wie haar aanspreekt om iets te vragen krijgt te horen : "English please!" Bij de Trekpleister ook een buitenlandse die de leiding heeft. Zij spreekt gebrekkig Nederlands. Beiden hebben weinig kennis van het assortiment en aanbiedingen en hebben moeite met communiceren met klanten en collega's. Slecht hoor.
Ik mag blijkbaar niet meer in mijn eigen taal communiceren vanwege de culturele verrijking. Ik ben een buitenlander in eigen land aan het worden.
Dankzij het internet kan ik natuurlijk ook wat vertalen. Maar ik ben niet van plan om daarvoor mijn telefoon mee te nemen als ik wat wil kopen. Ik gebruik die vertaalmachine wel thuis. Zo weet ik dat Konijn in het Japans うさぎ (Usagi) is. Dankzij de vertaling kan ik dus ook op zoek gaan naar de manier waarop Japanners met konijnen omgaan. 😁 De sites in het Japans kan ik weer vertalen naar het Nederlands of Engels. Zo werkt dat. Op deze manier zoek ik ook naar 'ander nieuws'. Nieuws dat hier verzwegen wordt of als geen nieuws wordt beschouwd. Dus o.a. ook het nieuws in andere talen dan Nederlands, Engels, Frans en/of Duits.
Dat in ons eigen land de laatste tijd steeds meer slechte vervoersmiddelen de weg op mogen, is ook verontrustend. Zitten de mensen die verantwoordelijk zijn voor de keuringen soms te slapen of met hun telefoons te spelen? Of is ook daar sprake van gebrek aan kennis?