Zondag zijn we naar het Groningse Haren gereden, om daar onze tante Pieng te feliciteren met haar verjaardag. We werden blaffend welkom geheten door haar hond Timmie. Bernard was aan het koken (wat rook het heerlijk, zeg!) en in de middag kwamen de andere familieleden, die op hun beurt ook overheerlijke gerechten gekookt hadden voor de rijsttafel. Wat kunnen die mensen lekker koken zeg! Maar ja, wat wil je als je moeder een keukenprinses is afkomstig uit de Gordel van Smaragd? Maar eerst aan de koffie. Tante liet ons een mooie zelfgebakken taart zien, die een van haar dochters had gemaakt. Maar nog even geduld, want die zou pas aangesneden worden zodra iedereen er zou zijn. Na een uur of vier begon het huis vol te stromen. Het was erg leuk om bijna iedereen daar uit het noorden weer eens te zien. En dan is het zover : aan tafel! En natuurlijk hebben we weer nieuwe dingen geproefd, zoals pittige mosselen en kerrie met garnalen en niet te vergeten de pepesan in bananenblad. Er stond trouwens zoveel meer lekkers op tafel. Wel jammer dat onze magen voor zulke momenten veel te klein zijn. Het werd voor ons doen een latertje. Gezelligheid kent geen tijd.