The blues is here to stay

Toen die oversekste Straus Kahn op zijn hotelkamer brutaal aan het kamermeisje in gebrekkig Engels vroeg : 'Shall we do boom boom?' Reageerde de jongedame geschrokken : "We??!!" Straus Kahn riep dolblij : 'Yes, oui!!' en besprong haar. Waar spraakverwarring al niet toe kan leiden. Zo vroeg mijn lerares Engels mij op een ochtend wat ik de dag ervoor had gedaan. Dus zei ik : "I've been listening to The Pretty Things'. Ze reageerde met : The who? Ik antwoordde : "Yeah, also a very nice band, mam." Ze begreep er niets van. Ja, ja, we waren gezegend met de British Invasion in de jaren 60. Onlangs is Harry (Cuby) Muskee overleden. Voor mij was hij met zijn Blizzards de grote man achter de Nederblues in die tijd. Hoewel ik over een aantal lp's (inclusief een box) van C and the B beschikte luisterde ik toch liever naar Chicken Shack (wow Christine Perfect!), John Mayall (and the bluesbreakers), Eric Clapton, Duster Bennet enz. als het om witte blues ging. Van Duster (one man's bluesband) Bennet had ik ook een nummer dat 'Raining in my heart' heet. The Pretty Things zongen dat bluesnummer ook :