maandag 3 oktober 2011
Terug in de boomgaard -11-
'Ik heb de hele ochtend met die Poolse vrouwen gewerkt', zegt mijn collega tijdens de koffiepauze. Omdat ik weet dat mijn collega geen vreemde talen spreekt (afgezien van plat Amsterdams en hoog Almeers), vraag ik hem : 'Kon je nog wat communiceren met die vrouwen?' Zijn antwoord is nee. 'Nou ja, met veel gebaren van handen en voeten heb ik het een paar keer geprobeerd, maar het enige wat ze doen is giechelen', zegt mijn collega op een wat hulpeloze toon. Ik stel hem wat op zijn gemak en zeg : 'Dat komt omdat Poolse vrouwen maar aan één ding denken....hahaha!' Het is mij opgevallen dat de Poolse vrouwen altijd apart gaan zitten. Bij elkaar. Dat is niet bepaald stimulerend voor een integratie in de plukgroep. De Hongaarse en de Engelsman doen dat wel. Die proberen zelfs Nederlands te spreken. Toen de Hongaarse bij ons kwam plukken, hebben we haar direct spelenderwijs en plukkend een aantal Nederlandse woorden geleerd. Zo moest ze telkens het tegenovergestelde woord noemen van een woord dat wij oplepelden. Na een rustig aanloopje met eenvoudige woorden zegt mijn plukcollega : Zwart. Emy denkt even na en zegt dan : 'Wiet!' Als we uitgelachen zijn en haar uitgelegd hebben wat 'wiet' is, corrigeren we haar : 'Niet wiet, maar wit!' Lastig hoor, want het Hongaars lijkt nergens op. Die taal heeft niets met Frans, Duits, Engels of Italiaans. Maar niet veel later heeft onze Hongaarse ook een punt. Het Hollandse brood vindt ze niet lekker. Ze eet liever Turks brood. Zo'n ronde dikke homp, die Oost Europese vrouwen tegen hun enorme boezem drukken en vervolgens met een groot mes plakken er vanaf snijden. Via het brood komen we op de goulash. Omdat ik in het restaurant in Katwijk aan Zee weleens hielp dat gerecht te maken, lepel ik de ingrediënten op. Dan is het haar beurt om te lachen, want volgens de Hongaarse is dat helemaal geen goulash, maar pörkölt (een soort stamppotje). Ik verdedig me nog door te stellen dat die goulash bedoeld was voor de Duitse toeristen, maar veel mocht het niet baten. Tijd om van een echte Hongaarse het recept en de bereidingswijze eens te horen.