In de kerk

Het is erg lang geleden dat ik in een kerk was. Om geestelijk wat bij te tanken en om kaarsjes aan te steken voor mijn overleden dierbaren. Voor het bijwonen van een kerkdienst is het nog langer geleden. De laatste keer was met mijn moeder. Dus meer dan 15 jaar geleden. Ik ging toen niet zozeer voor de dienst. Ik kan me trouwens geen enkele preek herinneren, die ik vanaf mijn jeugd aangehoord heb. Blijkbaar omdat de inhoud mij helemaal niet aansprak. Ik ben nooit peinzend de kerk uitgegaan. Het enige wat ik me van al die preken herinner is dat ze qua taalgebruik zweverig waren.
Vaak wordt de Bijbel aangehaald. Maar ik heb toch al heel lang het idee, dat in die kerk iets gebeurd wat andersom zou moeten zijn. Niet de kerk / dominee moet ons vertellen uit de Bijbel. Want dat gebeurt selectief. Het is de Bijbel die de kerk / dominee en ons iets moeten vertellen. Vanwege het omgekeerde willen dominees niet alles bespreekbaar maken, wilde hij mijn overleden broers niet herdenken, worden alleen kerkleden geholpen enz. Dat is allemaal niet in overeenstemming met de Bijbel. En dan zijn er 'dominees' die het zo weten te brengen, dat er een sekte ontstaat met veel ranzige rituelen en bijverschijnselen. In die sekte is iemand die zichzelf tot God verklaart de leider.