Trouwen met Lady Honda

Mocht ik weer gaan trouwen, dan doe ik dat met mijn motorfiets. Lady Honda is erg gemakkelijk en meegaand (als haar koppeling niet slipt). Onze huwelijksnacht brengen we op de 24 uren van Le Mans door. Als ik zin krijg, bestijg ik haar en doet ze alles wat ik wil. Onderweg een leuke liftster meenemen is geen enkel probleem. Ze stopt nooit om ergens te gaan shoppen en zeurt niet over mijn hobby. In tegendeel, ze geniet ervan als ik haar een beurt geef. Of het nu een kleine, grote of poetsbeurt is. Als ik me ga vermaken, leg ik haar aan de ketting. Hormonen heeft ze niet. En als er iemand hoofdpijn heeft, ben ik dat. De (afdicht)ringen zijn niet zo duur en haar levensonderhoud kost aanzienlijk minder. En als het tijd wordt voor een make over, dan bepaal ik dat en niet zij. Ze rimpelt niet, droogt niet op, haar kontje blijft strak en haar koplamp staat haar hele leven stijf vooruit. En heet dat ze kan worden! Maar ik bepaal of ze over haar toeren mag gaan.
Haar kast is gevuld met de meest noodzakelijke spullen, die ik voor haar koop.
Ze vangt de klappen die ik rijdend over het asfalt soms tegenkom, zachtjes voor me op. Ze vindt het geen enkel probleem om in de garage te slapen, terwijl ik al dan niet alleen in mijn bed lig. En over de rommel die ik dagelijks maak, mijn humeur, mijn zappen, boeren en scheten zegt ze ook niets. En mochten we toch gaan scheiden, dan komt dat omdat ik haar zat ben en een andere veel mooier vind.  Kortom, La Honda is gewoon van deze planeet. Het moet er maar van komen. Ik ga haar ten huwelijk vragen.