Krullenbollen in Nadlac

Net als in 1972 eet ik hier gewoon met de pot mee. Dat is voor mij als naoorlogskind niet echt een probleem. In Nadlac heb ik bijvoorbeeld een speciale soep gegeten met lamsvlees en lever. Er was ook soep met pens. Velen gruwelen ervan of denken : ' Sodeju, dat is toch voor de hond?' , maar vergeet niet dat we in het westen behoorlijk verwend en kieskeurig zijn. Deze vuilnisbak eet dus mee en dat waarderen ze hier erg. Ik eet niet alles, want men eet hier relatief veel dierlijk vet. En dat is niet zo best voor mijn gezondheid. Aan de andere kant : ik ben er niet zo dol op. Ik vind de aardappelpuree hier ook erg lekker. De puree is veel meer gekruid dan ik gewend ben. Als men hier groente apart eet, zoals wij dat in Holland doen bij de aardappelen, dan is het meestal sla.
Vanmorgen ben ik weer over de groentemarkt gewandeld. Ik kijk mijn ogen uit. Er is zoveel verse groenten en fruit. Sommige vallen direct op. Bijvoorbeeld, de tuinbonen. Ze zijn hier wit van kleur. Maar misschien zijn het niet eens tuinbonen. Ook de diverse soorten paprika's en pepers zijn interessant.
Op de veefokkerij van Mircea en Yola zag ik een mij onbekend ras varkens. Ze hadden gekruld haar en deden mij denken aan een kruising tussen een varken en een schaap. Een vette krullenbol dus. Het schijnt een regionaal ras te zijn. Hier zegt men dat het beest goed is voor de cholesterol. Als je dan weet dat er zo'n 300 gewone varkens waren en nog geen tien krullenbollen, dan weet je wel waar meer vraag naar is.