Een wandeling in Arad

Vanmorgen heb ik de stoute sandalen aangetrokken, mezelf flink ingesmeerd met zonnebrandcreme en een petje op ut heuft gezet. Ik ging een wandeling maken naar het centrum van Arad. Ik had vooraf een plattegrond bestudeerd, die ik in een Gouden Gids (versie Arad 2006) aantrof. Toen Olga mij dat kaartje zag bestuderen, pakte ze een grote schaar en knipte het pardoes uit de gids. " Neem maar mee", zei ze. Ik was van plan op haar fiets te stappen, maar Ovidiu raadde mij dat af. Hij wilde niet dat ik een vroege dood zou sterven op het hete asfalt van Arad. Oke, er wordt hier vaak als gekken gereden en verkeerslichten en zebra's hebben hier een andere uitstraling dan in Lelystad. En fietsers? Als je ze kan ontwijken : graag, maar het schijnt niet te hoeven.
Ik heb zoveel als mogelijk in de schaduw gelopen. Er was een groentenmarkt gaande in het centrum. En hoewel opvallend veel Roemenen mijn Indonesische afkomst herkennen(!), werd ik op de markt niet achterna gezeten door enthousiaste Roemenen met trossen bananen (rijst ben ik nog niet tegengekomen).
Een paar keer ben ik op een van de vele bankjes in de schaduw gaan zitten. Zo nam ik ook plaats naast een jonge Roemeen. We raakten in gesprek en hij vertelde dat hij net zijn diploma gehaald heeft, maar geen werk kan vinden. Hij is opgeleid voor timmerman. Maar tijdens zijn opleiding voorzag hij al, dat naar dat beroep geen vraag meer zou zijn. Hij werkt nu in de schoonmaak en dat bevalt hem prima. Alleen liggen ook daar de banen niet voor het oprapen. Ik adviseerde hem om meer aan de weg te timmeren. "Are you from Indonesia?", vroeg hij.
Wie hier oude gebouwen wil fotograferen komt mb's tekort. Wat een prachtige oude stad is Arad. Er zijn ook hofjes te zien. Ondanks de hitte zijn er meer mensen op straat dan verwacht.