Afscheid van Roemenië -2-

Tijdens de vlucht vroeg ik mezelf af, waarom ik aan allerlei vreemde dingen dacht. Ik zat naast de motor. De propellers vormden tijdens de reis een zwarte ronde schijf. Ik betrapte mezelf erop, dat ik alle klinknagels en andere bevestigingen aan het controleren was. Ik meende ook geregeld te horen dat de motor een vreemd geluid maakte. Een vuile bougie? Een verstopte sproeier? Zou de monteur een goeie dag gehad hebben? Had ie een leuke chef? Heeft ie wel of geen ruzie gehad met de piloot? Of was het de chauffeur van de tankwagen? Draaide de propeller nu onregelmatig of niet? Ik schrok me een hoedje toen het geluid opeens verdwenen was. Maar het was niet de motor, maar ik zelf die even ingedommeld was door het monotone gebrom.
Plotseling begon het toestel heftig te schudden. Net als vlak daarna mijn hoofd. Ik keek naar buiten en zag de vleugel opeens klapperen. Alsof het vliegtuig in een heuse vogel aan het veranderen was. Ik keek naar het smalste gedeelte, dat naar mijn idee als eerste scheuren zou gaan vertonen. De gezagvoerder probeerde mij en de rest gerust te stellen door om te roepen dat slechts sprake was van wat turbulentie. Maar om een of andere reden wilde dat er bij mij niet in. Ik heb die rare gasten op Discovery Channel vaak zo luchtig zien reageren. Zo vielen een keer van een vliegtuig alle motoren uit. Zegt die gezagvoerder tegen de toren : "We hebben een probleempje"  Niet dat ik me beter gevoeld zou hebben als ik hem in grote paniek 'Mayday Mayday!' door dat ding had horen schreeuwen. Dat helemaal niet. Maar het zal allemaal wel komen door het feit dat ik niet zo vaak gevlogen heb. Nog een halfuur volhouden, dan zijn we er. Hopelijk.