Er wordt aangebeld. Als ik over mijn leesbril heen kijk, zie ik een man voor de deur staan. Omdat hij de bel buiten niet kan horen (dankzij het ++ glas), kijkt hij door het raam van de woonkamer. Dan zie ik wie het is : Erik, die een blokje verderop woont. Ik heb Erik gesproken over onze zoektocht naar een campingtafeltje. Dat moest bij de Aldi te koop zijn, maar die hebben we vanaf het begin van de aanbieding nooit gezien. Erik heeft toen beloofd zijn ogen en oren de kost te geven, want hij komt beroepshalve bij veel Aldi's langs. Erik heeft goed nieuws. De Aldi hier om de hoek (!) heeft de tafel staan. Hij was samen met zijn vrouw aan het winkelen, toen hij de tafel ontdekte. Erik heeft hem direct verborgen tussen een stel dozen. Samen stiefelen we door de miezerige regen naar de Aldi. En ja hoor, als Erik de verstopte doos tevoorschijn trekt herken ik de tafel uit de advertentie. Het is de enige tafel die er is. In de overige Aldi vestigingen is de tafel volgens klanten nooit verschenen. Met de grote doos op mijn hoofd wandel ik terug naar huis. Erik, bedankt! Iets nieuws voor in de caravan betekent ook dat er gewicht uit de caravan moet. Dat wordt de eettafel met (vaste) stoeltjes.
