Zoek dat maar zelf uit!

Dat zei mijn vader tegen ons, de oudste drie jongens. Leuk was dat niet. En vanaf een bepaald moment haalden we het dan ook maar niet meer in ons hoofd om hem iets te vragen. Het was toch 'nee'. Zo ging dat.  Het duurde vele jaren voordat ik erachter kwam dat die afstandelijkheid mij toch ook wel voordelen heeft gebracht. Ik heb net als mijn beide broers veel zelf moeten doen. En als je dingen zelf moet doen, vergeet je ze niet snel. Zowel wat betreft de verkeerde als de goede aanpak. Wat dat aangaat hebben we wel veel geleerd. En toch zat het ons wel dwars. Daarom had ik me voorgenomen, om het later anders te doen. Niet beter, want dan had de wereld er echt beter op geworden. Anders dus.

Vandaag heb ik de kamer van Mike gewit en gegrijsd. Een heel gedoe om in een kleine ruimte met een tweepersoonsbed en een paar kasten te gaan kwasten. Maar goed, het is me uiteindelijk wel gelukt. Toen ik aan het opruimen was, kwam Mike, die net uit school was, even kijken. "Mooi pa!", riep hij enthousiast terwijl hij me danig voor de voeten liep. Toen ik klaar was met opruimen, vroeg Sonnepon of Mike mij met een dikke kus had beloond. "Dikke kus?!, zei ik. Ik vind dat dankzij mijn opvoeding nogal klef. "Vijftig euro, zal je bedoelen. Mijn vader ging echt niet mijn kamer witten of behangen. "Zoek dat maar zelf uit!", zei ie. "Maar dat vond jij toch niet leuk?", reageerde mijn lieverd. Nee, dat was wel zo. Maar eigenlijk had Mike deze klus best wel zelf kunnen doen. Het enige wat ik eraan heb overgehouden is een lege emmer en een natte kwast.En niet te vergeten een zonnige dag op de motor misgelopen. Erg hè?