's Morgens las mamma Sonja op haar mobieltje, dat zoonlief Mike in nood verkeerde. Zijn tentje was afgelopen nacht compleet lek geslagen! Mamma Sonja maakte zich direct ernstige zorgen. Pappa Willem niet. In tegendeel. Hij had net als mamma genoeg achter zoonlief aangezeten de afgelopen weken. Maar ja, het moest en zou op het laatste nippertje gebeuren. Met gevolg dat Mike geen fatsoenlijke tent had geregeld en een huis-tuin en keuken tentje had meegenomen. Pappa wilde wel naar Biddinghuizen rijden om de echte tent uit de caravan te halen, maar daar hield het wat hem betrof mee op : Wie niet luisteren wil moet maar nat worden. Hij zou de tent via Post NL (á 6 euro 75) verstuurd hebben en weer lekker achterover gaan zitten in de tuin op deze enige zonnige dag van de week. Mike moest tot ontvangst van het pakket maar bij een vriend in de tent slapen.
Maar ja, moeders reageren anders. Soms heel anders. Dus werd het na Biddinghuizen toch (weer) richting Assen rijden. Ook omdat mamma Sonja dan met eigen ogen kon zien hoe zoonlief erbij zat. In Assen hebben we de goede tent opgezet en de speeltent (droog) opgeruimd. Daarna zijn we na een plechtige uitspraak / afscheid ('we hopen jullie tot zaterdag over een week niet te horen noch te zien') weer teruggereden naar Dronten om de sleutel van de caravanstalling terug te brengen bij Karly. Die was de week aan het afsluiten met wat kennissen. Na een koel drankje zijn we verder richting huis gereden, waar we vermoeid arriveerden.