'Zijt gij een volgeling van Deepak Chopra?', vroeg een Vlaamse medewerker ooit aan mij. Voor ik het besefte antwoordde ik á la Petrus toen hem gevraagd werd naar zijn relatie met Jezus : 'Deepak Chopra? Ik ken den mensch niet!' Geen haan die daarna(ar) kraaide, want ik sprak de waarheid. Pas toen mij die vraag een aantal jaren later weer werd gesteld door een andere medewerker bij een andere opdrachtgever, ben ik op zoek gegaan naar Deepak. Weer later heb ik een tv uitzending gezien met Deepak. En ik moet zeggen, dat veel uitspraken van hem mij niet verrasten. Integendeel, ik vond zijn visie heel gewoon. Deze week was op de Boeddhistische dagkalender op ons toilet te lezen : 'Als iets je uit je evenwicht brengt, vraag je dan af waarom.' Geloof me, ik heb de afgelopen jaren mezelf heel vaak afgevraagd : 'Waarom?' Eerder stelde ik me die vraag ook wel, maar in mindere mate.Soms is zo'n vraag zinloos (waarom zijn de bananen krom?). In andere gevallen bracht het antwoord op de vraag mij een les. Een les over mijzelf. Bijvoorbeeld dat ik beter niet boos kan worden. Of dat het beter is om te vergeven dan wrok te koesteren. Dat ik me beter niet te veel aan iets of iemand kan hechten, om later na verlies niet te verdrinken in verdriet. Dat ik geen gevangene van het verleden wil zijn. Dat ik mijn zwakke kanten moet accepteren en ze zoveel als mogelijk moet mijden. Dat iedereen zich op dezelfde weg bevindt, maar dat de een verder op weg is dan de ander. Dat geluk in jezelf zit en niet in de dingen of mensen om je heen. Kortom, het gaat altijd over mijzelf.Dagelijks heb ik zo'n moment van bezinning, want ik heb een vrij regelmatige stoelgang. Alleen in het weekend is het wat minder. Ik bedoel de bezinning. De dagkalender kent dan maar één blaadje voor twee dagen. Ter compensatie lees ik dan de Donald Duck. Het liefst over de grote Boze Wolf. Ook ter bezinning : Je hele leven achter iets aanhollen wat je nooit krijgt.