Uit het Friese vernamen we dat er wat problemen waren met Fenna : Ze kan niet tegen alleen zijn. Men overwoog afstand te doen van haar. Iets wat we beiden pertinent niet zouden willen, is dat Fenna weer herplaatst zou worden.Na een grondig overleg en goede afspraken met elkaar kwamen we beiden tot de conclusie dat we Fenna weer een thuis zouden bieden. Begin deze week heb ik de stoute schoenen aangetrokken en telefonisch contact opgenomen met de eigenaren in Sneek. Ik kreeg een sympathieke vrouw aan de lijn, die oprecht over de situatie van Fenna sprak. Ze gaf toe dat ze overwogen afstand te doen van Fenna, maar zouden zeker eerst met ons contact opgenomen hebben. De knoop was nog niet definitief doorgehakt, maar ze vond ons aanbod erg plezierig. Ze zou ons terugbellen zodra er een besluit genomen was. Gistermiddag werd Sonja gebeld : we mochten Fenna komen ophalen!
Vanmorgen arriveerden we na een probleemloze rit in Sneek. Na aangebeld te hebben hoorden we een licht geblaf. Dat was dus Fenna.Toen we binnen waren, kwam een gezond ogende Fenna wat schuchter op ons af. Ze hield wat afstand en snoof onze geur op. Toen ze haar naam hoorde ging een knop om : ze werd wild enthousiast! Ze jankte en sprong en likte onze handen en gezichten. Ze was door het dolle heen. Het was zowaar een emotioneel moment, dat zo'n tien minuten duurde. Daarna was ze niet meer uit onze buurt weg te krijgen. Na verloop van tijd ging ze op haar kussen slapen.
Onder de koffie praatten we volop bij over haar verblijf in Sneek. Het grote probleem was : alleen zijn. Fenna heeft verlatingsangst. Dat heeft ze al van pup af aan. De verhalen kwamen ons bekend voor. Er was zonder meer heel goed voor haar gezorgd. Haar eetgedrag is aanzienlijk verbeterd en ze voelt zich duidelijk erg op haar gemak bij haar Friese 'pleegouders'. Het samen fietsen is daar ook voortgezet, net als de specifieke spelletjes tijdens het uitlaten. Prachtig! Maar ze heeft ook aan een deurpost geknaagd en een kip doodgebeten. Gelukkig hadden de Friezen eerder honden gehouden, dus wist men hoe met Fenna omgegaan moest worden.
Toen het afscheid kwam, snuffelde Fenna eerst even in de bagageruimte van de auto. Daarna sprong ze op de achterbank, waar ze ongeduldig wachtte op het vertrek. We zijn haar Friese 'pleegouders' erg dankbaar voor de goede zorgen. Op weg naar huis gedroeg Fenna zich opvallend rustig in de auto. Ook tijdens een sanitaire stop, nadat ik de auto had verlaten, bleef ze opvallend rustig achter met Sonja. Weer thuis was het al vrij snel alsof ze nooit was weggeweest. We kunnen aan alles merken dat Fenna weer thuis is. Weer een stap in een herstelde relatie.
Sonja heeft een kater thuis, die zich nogal dominant opstelt. Maar Fenna weet haar plaats. Al kan het best een keer zo zijn, dat ze een tik op de neus krijgt. Want ze vindt Tom tamelijk aantrekkelijk. Kater Tom ging gewoon weer in de vensterbank zitten, met haar rug naar Fenna gekeerd. Hoezo, vertrouwen?