Bijna dagelijks krijg ik te maken met de gevolgen van de Mammoetwet uit de jaren 60. Toen moest iedereen voortgezet onderwijs kunnen volgen. Dus werd de lat naar beneden gehaald. Tel daarbij op de zeer lage mate van betrokkenheid, de individualisering cq het egoïsme en de zeer hoge gehalte van desinteresse en zie : daar is de medewerker anno 2014.
Men doet voorkomen alsof men specialist is, maar men weet nauwelijks waar men mee bezig is. Hoe je met mensen behoort om te gaan, is zo goed als bijna onbekend. Deze week kreeg ik een brief met de aanhef : Geachte heer van O. en ging verder met jij en jou. Het is dus al snel 'jij' en 'jou', terwijl ze zouden moeten weten dat ik hun vriendje niet ben. Ze papegaaien wat vanaf een papiertje (net een nieuwslezer of presentator) en raken de kluts kwijt als ik tussendoor een vraag stel.
Op de goed bedoelde vraag : "Kan ik je helpen?" neig ik steeds meer tot het antwoord : "Nee, dat kan u niet." Men is nauwelijks betrokken bij het werk en zit daar blijkbaar alleen euro's binnen te halen. Want van 'verdienen' kan ik helaas steeds minder spreken. Als ik bij toeval iemand tref die nog zijn geld verdient, weet waar ie het over heeft en hoe ie met klanten moet omgaan, maak ik hem of haar een compliment.
De tijden zijn erg veranderd. Het is nu meer de tijd van : Met mij gaat het uitstekend, maar met ons niet. En dat laatste interesseert bijna niemand nog.