Een week voor mijn 4e verjaardag kreeg ik een baby als Sinterklaaskado. Tenminste, dat dacht ik een tijdje. Het was een piepklein meisje met zwarte haartjes. "Kijk, dit is je zusje", sprak mamma terwijl ze de ukkepuk tegen haar borst drukte. Ik kriebelde met mijn vingers over haar roze wangetje. Maar ze reageerde niet en sopte onverstoorbaar door. "Hoe heet ze mama?", vroeg ik zachtjes. "Albertine", zei mama trots, "Albertine?" Ik dacht even na en vroeg : "Waar komt zij nou opeens vandaan, mams?" Mamma glimlachte en zei niets. Ik voelde me erg trots. Ik heet ook Albert en was immers een plaatsje gestegen op de ladder. Hanny en Joppie waren voor mij. Na mij Rudie en nu dus Albertine. Albertine groeide als kool en samen met mijn broertjes duwden we haar in een wandelwagentje over straat. Weer later zat ze geregeld bij mij, haar grote broer, achter op de fiets. Als oudere broer moest ik geregeld op de jongeren, Rudie en Tineke, passen. Ze speelde niet alleen met poppen, maar ook met ons jongensspeelgoed. Later werd mijn zusje erg populair bij de jongens in het dorp. De een na de ander kwam aan de deur. De meesten kwamen op de bromfiets. Zo zag ik een Kreidler met 'racekuip', een Mobylette en een oude Sparta voorbij komen. Begin jaren 70 vertrok ze samen met haar eerste man naar Duitsland. Daar kreeg ze haar eerste dochter, die nota bene in Nienburg a/d Weser werd geboren. Later bleek zich daar de roots van de Von Sebo familie te bevinden. De familie van mamma's kant. Na haar terugkeer naar Nederland kreeg ze nog een dochter. Kort daarna begon een zeer moeilijke periode, waar ze na haar scheiding zich kranig doorheen wist te slaan. Een alleenstaande moeder met twee jonge kinderen. Wat dat aangaat heeft ze alle respect verdiend. Medio de jaren 80 vond ze een nieuw geluk en hertrouwde ze. Samen met haar nieuwe man, Sjaak, kreeg ze een dochter en een zoon. Die zijn beiden inmiddels het huis uit, net als haar eerste twee eigen kinderen. Samen hebben ze een schare aan kleinkinderen : 10 stuks! Oma is zonder uitzonderingen helemaal weg van hen. Vandaag is ze jarig. Ze is voor de derde keer twintig geworden. Hartelijk gefeliciteerd, lieve zus! Waarom krijg ik nou het gevoel dat ze me stiekem aan het inhalen is?
