Vorige week zag ik bij het sanitairgebouw een meneer op een bankje zitten. Naast hem zat Fenna! Nee, het was een reutje, maar de kop en de tekening van de vacht waren hetzelfde. Ik schrok ontzettend en kreeg direct een weemoedig gevoel van gemis. Ik ben maar snel doorgelopen. Dus ik begrijp deze reacties heel goed.