Toen ik even in de meterkast moest zijn, trof ik daar een ietwat chaotisch beeld aan. Zeg maar een mix van spaghetti-bedrading en een berg plastic tassen. Daar kreeg ik de kriebels van. Dus ben ik meer structuur gaan aanbrengen in de kabels. Als eerste bekeek ik waartoe de kabels dienden. Ik zag kabels waarvan ik zeker weet, dat ze niet meer gebruikt worden. Dat waren voornamelijk telefoonkabels. Het leek wel op een telefooncentrale, zoveel kabels. Kabels met 6 of 8 draden waarvan er toen slechts twee (rood en blauw) gebruikt werden. Tenminste, zo was het bij ons thuis. Ik zag ook coax, de bekende UTP en de overbekende 230 volt draden. Er hing een modem te bungelen aan een van de vele kabels in gezelschap van een router. Omdat het modem en de router geen voorzienig hadden om ze te kunnen ophangen, heb ik ze maar op aanwezige ruimte geplaatst. Om te voorkomen dat ze daar van af zouden vallen heb ik kabelbinders gebruikt.
Daarna ben ik de overvloed aan kabels per apparaat / aansluiting gaan oprollen en daar een kabelbinder omheen gedaan. Weg met al die slierten! Met vlieg en kunstwerk heb ik de bedrading weten te ordenen. Een aantal wilde ik nog omleiden, maar ik nam niet het risico door kabels uit het modem te trekken. Er stond geen aanduiding bij de poorten. Ze waren enkel genummerd en er was geen documentatie. Dus het kan eigenlijk nog mooier.
Intussen pakte Sonja de berg met plastic tassen aan. Gewoon een grote tas nemen en daar de rest netjes(!) in opbergen. Al met al was ik anderhalf uur bezig om de meterkast weer overzichtelijke en opgeruimd te krijgen. Ik kijk er nu met een tevreden blik naar. Het was geen verzoek, maar een extraatje. Zeg maar een stukje toegevoegde waarde.
