Hoewel ik christelijk opgevoed ben compleet met christelijk onderwijs, de zondagsschool, de kerk, de catechismus en de zondagsrust, beleid ik het op een andere manier. Niet de gangbare met de kerk, maar zonder kerk en een gematigde zondagsrust. Het laatste vanwege mijn gedachte dat ik ook op die dag allerlei kalveren uit diverse putten niet redden. Ofwel aan mijn klusverslaving tegemoetkomen.
Zoals bekend heb ik me losgemaakt van de kerk, maar het geloof zit diep geworteld. Daar maak ik me niet van los, dat gaat gewoon niet. Het is wel zo dat ik kerken bezoek. Opvallend genoeg zijn dat RK kerken. Maar dat maakt mij niet uit. He tis een fraai gebouw, waar ik even rondkijk en kaarsjes aansteek te nagedachtenis aan al mijn overleden dierbaren. En dat zijn er nogal wat.
Om onduidelijke redenen valt er telkens weer een soort last van mijn schouders als ik zo'n gebouw betreed. Alsof er een heel nieuw iemand staat. Alsof ik weer schoon gespoeld ben.
Er zijn mensen die geen christelijke opvoeding hebben gekend. Die zagen het licht later.