Ik wel, jij niet

Fietsen op voetpaden is tegenwoordig normaal geworden. Veel voetgangers accepteren gelaten de verandering. Het is nog niet zover, dat fietsers op hun beurt het goed vinden, dat voetgangers op dezelfde manier structureel het fietspad opeisen. Dus : ik wel en jij niet. Nog vreemder is als ik hier langs de vaart met de hond wandel. Daar is helemaal geen stoep of zo. En de poepstrook bevindt zich naast het fietspad. Dus ben je wel verplicht om over het fietspad te lopen. Dat is overigens comfortabeler dan door het vaak natte gras en/of de hondenpoep
Dat is in veel situaties van fietsers op voetpaden anders. Vaak bevinden stoepen zich langs rijbanen, waar fietsers behoren te rijden. Dus dat fietsen over de stoep is niet bepaald noodzakelijk. Veel fietsers gaan er niet primair vanuit, dat het een stoep is. Dus voetgangers enigszins ontzien, is er ook niet bij. Tingeling!! (heel soms) of schreeuwen (vaak) of schelden (veel vaker) is de manier om de voetganger ruimte te laten maken. Veel ouders met kinderen fietsen ook op de stoep. Dat jouw (klein-)kindje daar loopt is van geen belang : Opzij, anders rij ik je voor de sokken! De individualisering en verloedering van regels en fatsoen is helaas dagelijks te merken.