Fenna's dagboek -11-

Ze is al een tijdje opstandig. Dat gaat vaak gepaard met geblaf. Als we Fenna iets verbieden, dan gaat ze op een afstandje staan blaffen. Dat doet ze ook als ze aandacht wil. Dus corrigeren is lastig, want ook dat beschouwt ze als aandacht. Dus negeren we haar vaak. Afleiden met een speeltje helpt wel. Maar dat kan alleen in situaties waarin ze niet om aandacht vraagt. Anders voldoen we weer aan haar wens. We hebben ook een anti-blafband. Dat ding werkt erg goed. Als Fenna de band ziet, wordt ze al stil. Dus ze weet al waarvoor dat ding dient.
Het oppassen vergaat haar goed. Ze kan vrij lang alleen blijven, zonder gejank en of geklier. We moeten dan wel via de achterdeur naar buiten. Zodra we via de voordeur vertrekken is er paniek. Dan kan ze ons zien, omdat ze tegen de vensterbank rechtop gaat staan om naar buiten te kijken.
Dat weggaan geldt niet alleen voor ons, huisgenoten, maar ook voor anderen die geregeld op bezoek komen. Vooral Jill is voor Fenna iets bijzonders. Die mag nooit weg, wat haar betreft.
Fenna heeft ook een vriendje. Een herderpup, Arno, waarmee ze graag dolt. Het gaat er dan behoorlijk wild aan toe. Maar ze heeft die dagelijkse inspanning wel hard nodig. Ze bruist van energie. Het eten kwam in een dip terecht, maar die is voorbij. Ze eet haar bak schoon leeg. Haar bench is verkocht. Ze heeft een groot, comfortabel kussen gekregen. Het is een genot om te zien hoe ze daar als de prinses van Jubbega ligt te slapen. Maar echt vast slapen doet ze pas als iedereen in de huiskamer is en op zijn/haar plaats blijft zitten. Want Fenna houdt ons constant in het oog.