De beste man heeft daar zelf nooit iets over verteld tijdens onze halfjaarlijkse bezoeken. Robert, zo heet de tandarts, is een aimabele, grote man. Zijn achternaam was het tegenovergestelde. Hij was ook klant in onze tweewielerzaak. Vaktechnisch gezien was hij best wel patiëntgericht bezig. Voor wat betreft het gebit, was het vaak zelf goed opletten geblazen. Robert vergat nogal eens wat, of zag zaken over het hoofd. Dan moest je even je tanden laten zien. En soms doet ie rare dingen. Zoals die keer dat hij vrij onverwacht en zonder verdoving bij mij een kies trok! Toch lag ik daar vaak met open mond naar hem te luisteren.
We moeten op zoek naar een andere tandarts, al geeft Robert ons wel een tip. Laten we hopen dat het verder goed met hem zal gaan. Robert bedankt, het ga je goed!