Greenpeace is nog steeds woest op Shell. Vanmorgen heeft de milieuorganisatie een aantal tankstations van Shell tijdelijk geblokkeerd. De vulpistolen zijn vastgezet, zodat men er niet kan tanken. De GP organisatie protesteert op deze manier tegen de werkzaamheden van de oliemaatschappij in het Noordpoolgebied. Daar, in het nog bijna onaangetaste werelddeel, is Shell begonnen met het boren naar naar nog meer inkomsten, om de jaarlijks miljarden winst nog verder op te vijzelen.
Ik kreeg in mijn jeugd al een grote aversie tegen deze oliemaatschappij. Ik heb op het eiland Curaçao van heel dichtbij gezien en gehoord hoe dit bedrijf met VOC mentaliteit daar bezig was. De bevolking werd misbruikt en het eiland bevuild. Shell heeft als enige van de betrokken partijen flink de zakken gevuld. Toen het bedrijf vertrok gooide het nog als weldoener wat grijpstuivers op de tafel. Maatschappelijk gezien heeft het bedrijf geen rol gespeeld om bijvoorbeeld iets te doen aan de armoede, gebrek aan opleiding, huisvesting enz.
Opvallend is ook de inhoud van de reacties op mijn visie op dit bedrijf. Het zijn (ex-) medewerkers, die louter zeuren over hoe goed Shell in financieel opzicht (loon, pensioen) voor hen is. Over de manier waarop Shell dit voor elkaar krijgt, hoor ik helaas niets. Een paar Shell mensen is van mening dat Shell de oorlog voor ons heeft gewonnen. Want zonder brandstof van Shell was het niets geworden. Maar ja, dat gold ook voor de vijand. Maar die bood blijkbaar minder voor de brandstof van Shell. Dus wonnen de Geallieerden.