Daar op dat bankje zat geregeld een bekende inwoner van de wijk. Wij noemden hem ome Jan. We leerden hem vrij snel kennen, want hij was een verwoed visser, die vaak aan het toen nog gezonde Bovenwater zat. Aan die bezigheid kwam jaren later door gezondheidsklachten een eind. Sindsdien zagen we hem her en der wandelen. In eerste instantie een wat vreemd gezicht, als je hem altijd aan het water hebt gezien. Dat lopen ging met de tijd ook steeds moeilijker. Maar ome Jan bleef optimistisch en had altijd wel een vrolijke opmerking. Hij heeft mij ooit eens verteld wat hij in zijn werkzaam leven gedaan heeft. Maar mijn geheugen laat me op dat punt in de steek. Vaak zagen we hem op dat bankje bij de kleine sluis zitten. Maar dat is al weer een tijd geleden. Toen hij meer aan huis was gebonden heb ik hem weleens soep gebracht. Hij hield van de echte Hollandse soepen. Ome Jan is begin dit jaar overleden.
