De gemeente gaat minder subsidie verstrekken aan de stichting die zorg draagt voor vluchtelingen en nieuwkomers hier in Lelystad. Het is de gemeente Lelystad tegengevallen dat de stichting zelf blijkbaar niet de intentie heeft getoond mee te willen denken over bezuinigingen. Ze heeft zich beperkt tot de jaarlijks bekende subsidie aanvraag. De gemeente is van mening, dat de stichting meer met vrijwilligers zou moeten doen. Nu gaat veel subsidie op aan loonkosten voor duur personeel, terwijl veel taken door vrijwilligers zouden kunnen worden uitgevoerd.
Ten tijde van mijn vrijwilligerswerk bij deze stichting, viel het mij op dat de inzet van zowel stagiairs als vrijwilligers nogal chaotisch was. Gevolg was dat er sprake was van veel verloop. Ik had als vrijwilliger de taak van maatschappelijke begeleiding. Meestal zat ik echter op kantoor in de spreekkamer cliënten te woord te staan. Die taak werd mij bijna dagelijks op ad hoc basis in de schoot geworpen. Het is heel ander werk dan een cliënt begeleiden naar het postkantoor, samen een woning bekijken of boodschappen doen. Ik heb slechts twee keer een cliënt maatschappelijk mogen begeleiden. Iets waarvoor ik mij had opgegeven en was aangenomen. Het kwam geregeld voor dat het kantoor louter bezet was met één stagiair, één vaste medewerker die het erg druk had en ik. De rest van het personeel was gevlucht of zo. Ik kreeg ook vaak te maken met ad hoc zaken, die niet bij mijn taakstelling hoorden. Toen ik een keer weer op ad hoc basis in een spreekkamer een cliënt te woord stond, kreeg ik ook nog eens de wind van voren. In bijzijn van de cliënt werd ik door een vaste medewerkster afgesnauwd. Ik mocht niet zo lang met haar praten, want ze had maar tien minuten gekregen, was de boodschap. Dat was mij niet eens vooraf verteld. Ergens wel logisch, want ik kreeg de cliënt pardoes toegeschoven. Komt bij dat ik de cliënt gewoon geholpen had met al haar vragen. Louter zakelijk. Niets meer en niets minder. Voor mij reden om met mijn vrijwillige inzet voor die stichting te stoppen. Jammer, want de cliënten waren tevreden over mij. Voor mij was dit de druppel. Ik vond het wel netjes om mijn leidinggevende op de hoogte te brengen van de misstanden en mijn besluit. Na een goed exit gesprek ben ik zelf maar gevlucht.
Kortom, de stichting zal er goed aan doen de organisatie eens op te vijzelen. Stagiairs en vrijwilligers hebben begeleiding en een afgebakende taakstelling nodig. Ook voor hen geldt dat als het leuk werken is, zij er meer plezier in zullen hebben. In deze tijd, waarin men steeds meer een beroep wil doen op vrijwilligers, een must.