Integratie

Onlangs sprak ik een Iraanse vluchteling. Ze spreekt behoorlijk goed Nederlands. Dat heeft ze geleerd door veel met Nederlanders op te trekken (inburgeringswet bestond nog niet), goed te luisteren en proberen mee te praten. Ze ergert zich vaak aan immigranten, die als klitten bij elkaar zitten en alleen hun eigen landstaal spreken. Zelfs in bijzijn van anders sprekenden. Ze vindt dat erg onbeleefd. Er ontstaan vaak discussies over dit onderwerp. Er zijn buitenlandse mensen die reageren met : "Spreek je soms ook Engels tegen je vrouw (of man) als je in Engeland bent?" Nee, hè, hè. Maar daar gaat het niet om. Ze zitten in een gemengd gezelschap en dan is het leuk en misschien zelfs fatsoenlijk als je elkaar kunt verstaan en begrijpen. In de boomgaard maakte ik ook iets dergelijks mee. Een stel Antillianen ging steevast tijdens de pauzes apart van de groep zitten en spraken alleen Papiamento met elkaar. Op een gegeven moment hoorde ik, dat ze een nare opmerking maakten over een paar andere plukkers. Ik draaide me om en zei : "Kiko ta bisa?" (wat zeg je?) Ze schrokken zich een ongeluk. Maar het heeft niet veel geholpen. Ze werken er ook niet meer.