Na het geel was er vanmiddag iets blauws in de tuin te zien. Geen politieagent of zo. Dit keer een bekend vogeltje, namelijk een huis tuin en keuken parkiet. Aan het verenpak was te zien dat het arme beestje het koud had. En dat niet alleen, het had honger als een paard. Het was zo hongerig, dat het niet eens wegvloog toen ik van dichtbij een foto maakte. Later, toen ik terugkeerde van een fietstochtje, was de kleine blauwe zaadslikker gevangen door Mike en zijn moeder. Het dankbare beestje heeft Sonja diverse keren flink gebeten. Tot bloedens toe. Dat zou deze blauwe jongen niet in zijn hoofd durven halen. "Bijt niet in de hand die je voedt", zegt men. Maar Mike en Sonnepon gingen toch een kooitje regelen voor het venijnige beestje. Dus is er voor mij misschien ook nog hoop.De wever, dat gele vogeltje, hebben we niet meer teruggezien. Waarschijnlijk is ie van de kou omgekomen of misschien gevangen. Omdat de import van exoten verboden is, brengt zo'n beestje aardig wat op. Deze blauwe grasparkiet niet. Je kan voor dat geld niet eens een braadkuiken in de aanbieding kopen.