Angstgegner Duitsland

Het Nederlands elftal bereidt zich voor op de oefenwedstrijd tegen die Mannschaft van meneer Löw. Dat 'oefen' mag je gerust vergeten, want er zal nadrukkelijk anders gespeeld worden dan tegen de Zwitsers (0-0). Na angstgegner Duitsland staat Spanje (wk!) op een goede 2e plek op de lijst met 'beladen' wedstrijden, gevolgd door Portugal en België. Vraag me niet waarom er nog steeds zo'n aparte houding is ten opzichte van de Duitsers. Sommigen beweren dat na 40-45 het verlies van de wk in München de bijna gedoofde nare gevoelens ten opzichte van Duitsers weer heeft doen aanwakker. Zelfs de Hollandse overwinningen erna konden dat niet meer doven. Er blijft toch iets 'unheimisch' rond Duitsers in Holland hangen. Een voorbeeld : Onlangs zag ik een reportage uit Amsterdam, waar politie te paard optrad tegen een stel raddraaiers. Onder hen een Duitser. Die wilde geen gevolg geven aan het bevel zich uit de voeten te maken. Dus werd de Duitser gearresteerd. Toen hij door de agenten werd vastgepakt en geboeid, begon hij (uit voorzorg?) in het Engels te schreeuwen : "Help, I am a German in danger!" Hij riep dat diverse keren, zonder succes. Kijk, zoiets mag je wel schreeuwen in Amsterdam (daar mag alles), maar het is in dit geval compleet zinloos. Dat komt door de woorden 'I am a German'. Dom, dom, dom. Die Duitser had in Amsterdam moeten roepen : I'm gay, help! Potenrammers, help!" of  "I'm a Jew, help!" of desnoods "I'm mister Chung, please help!!"  Dat kon ie zelfs auf Deutsch roepen. Dan had het publiek niet gewoon glimlachend doorgelopen, maar met kwaaie koppen te hulp geschoten en erop los geslagen. Als Duitsers aan het strand uit hun kuil kruipen richting het zeewater, begint de reddingsbrigade al diep te zuchten : "Zullen we uitrukken of vanaf het strand terugschreeuwen 'Maul halten!?"  Want veel Duitse badgasten hebben net als Hollanders in het buitenland een grote mond. Nee, die Duitsers zitten ons op de een of andere manier dwars. Nog steeds. Een schrale troost voor onze oosterburen : Ze zijn niet de enigen. Polen, Turken, Marokkanen, Roemenen, Belgen, Grieken, Italianen, Spanjaarden, werkgevers, Surinamers, Antillianen, collega's, politici, de Belastingdienst, verzekeringsadviseurs, graaiers, weiger-ambtenaren, buren, (schoon)familie, Limburgers, Friesen en zelfs Brabanders zitten Hollanders dwars. En nu ook nog de Euro, de moeder van Mauro en de zwarte Pieten van Sinterklaas. Maar die laatsten vallen onder de seizoenshaat. Ons tolerante Holland moet wel van de Duitsers winnen. Als begin van betere tijden. Misschien.