Tijdens mijn loopbaan heb ik menige verjaardag gevierd van en met collega's. Omdat ik vanwege de wisselende opdrachten van het ene naar het andere bedrijf huppelde, maakte ik ook de verschillende manieren mee waarop verdagen werden gevierd.
Natuurlijk werd meestal getrakteerd. Bij het ene bedrijf een traktatie naar eigen keus, bij het ander 'verplicht' een bepaald soort zoals saucijzen, appeltaart, een plak cake of moorkoppen. Ik heb ook een collega gekend, die steevast zelf gemaakte gehaktballen trakteerde. 's Morgens rond half tien bij de koffie! Het viel me ook op dat Jehova's geen verjaardagen vierden. Ze deden ook nooit aan een financiële bijdrage voor een cadeau. Maar ze aten wel het gebak op. Desnoods twee.
In Apeldoorn, bij de Belastingdienst, werden verjaardagen op de afdeling 's morgens om 08.45 uur gevierd met gebak bij de koffie. Dat gebak moest je ter plekke opeten, anders kreeg je geen gebak. Daar kwam ik achter toen ik vanwege het zeer vroege tijdstip mijn gebakje mee terug nam naar mijn bureau. Het werd doodstil in die kamer. Later vertelde een goedwillende collega mij, dat ik een ernstige fout begaan had, door geheel tegen de regels in te handelen. Aan die idiote regel had ik gedurende mijn verblijf daar schijt.
Bij een ander bedrijf trakteerde de directeur wel op zijn verjaardag, maar je mocht hem niet feliciteren. En tot slot is mij één cadeau bijgebleven. De collega kreeg een kookboek aangeboden voor hem en zijn vrouw. Aan de binnenkant stond namens alle collega's geschreven, dat het boek wellicht kon bijdragen aan het reduceren van de enorme stank wanneer meneer naar het toilet geweest was. Dat was altijd het eerste wat hij deed, als hij 's morgens op kantoor kwam. De rest ging eerst naar de koffiemachine.