 |
| Koningstraat - Leiderdorp |
Vanmiddag heb ik Fenna, gisteren 1 jaar geworden, weer laten rennen naast de fiets. Ze is wat schrikkerig met vuurwerk en nu mocht ze buiten eraan wennen. Hoopte ik. In eerste instantie ging het prima. Helemaal toen ze een andere hond tegenkwam. Ze trok zich helemaal niets aan van het geknal. Ik vroeg de eigenaresse of ik met haar een stukje mocht meelopen, zodat Fenna door haar hond wat werd bezig gehouden. Al snel bleek dat mevrouw vaak in Leiderdorp kwam. Toen ze de achternaam van haar opa en oma noemde, klonk mij die heel bekend in de oren : Van Teijlingen. Na wat meer gedetailleerde vragen, bleek het inderdaad om degene te gaan die ik voor ogen had. Haar opa bleek een goede vriend van mijn vader! Ze vertelde dat hij onlangs is overleden. Een dochter van die familie was een klasgenoot / vriendin van mijn jongste zus, Rita. Ze kwam ook vaak in het Van Leeuwenpark bij de familie Polderman. Ik weet dat een van de meisjes een vriendin van mijn zus was. Ik noemde toen de familie Van der Voort, waar ik zelf een paar keer thuis geweest ben. Bleek dat zij daar ook wel eens kwam. Ze kenden de beide jongens Peter en Cees dus ook. Cees zat bij mij in de klas. Zowel op de lagere school als op de Mulo.
In de Koningstraat kwam ze ook vaak. Bij de familie Ent. Nou zeg, die woonde twee deuren naast mijn opa en oma! Pa Ent werkte bij Van Groeningen (smederij/rijwielzaak) en dochter Anneke had verkering met Gerard Baars. Althans, zo was de situatie in de jaren 50 en 60. Gerard woonde in het andere blokje in de Koningstraat. Kortom, we vielen beiden van de ene in de andere verbazing en herkenning. Wat een kleine wereld! Len, zo stelde ze zich aan mij voor, nodigde mij uit een oud fotoalbum te komen bekijken. We maakten daar een afspraak over.
Nadat onze wegen zich scheidden, heb ik Fenna aan de riem gedaan en ben via de Hondenkop terug gefietst. Toen we tussen het Bovenwater en de woningen aan de Schermer liepen, ontplofte een zware vuurwerkbom. Fenna sprong twee meter hoger dan ik van schrik de lucht in. Vanaf dat moment was ze nauwelijks tot bedaren te brengen. Wat een pech! Het ging tot dan net zo goed.
