Er doen zich geregeld situaties voor waarin mensen heel vreemd en zelfs naar kunnen reageren. Zo las ik vorige week in een plaatselijk krantje over een vrouw die haar kat kwijt was geraakt. Het arme beestje werd flink vermagerd aangetroffen door iemand uit de wijk, die de kat naar het asiel heeft gebracht. Een heel gewone reactie lijkt mij, als je een zwervend huisdier vindt. Maar de eigenaresse keek daar anders tegenaan. Ze was woest op de barmhartige Samaritaanse, want die had volgens haar langs de deuren moeten gaan om te vragen van wie de kat is. Het beest was al behoorlijk op leeftijd, verkeerde al langer in slechte conditie en is kort daarna overleden. De eigenaresse zelf had niet de heldere geest om zelf eens navraag te doen bij het asiel. Iets wat menige dierenbezitter in zo'n geval zou doen. Of de dierenambulance even gepolst. Nee, madame moest op haar wenken bediend worden en dat is dus niet gebeurd. Reden voor haar om de vindster via het krantje aan de schandpaal te nagelen. Onvoorstelbaar! De omgekeerde wereld.
Hulde aan de vrouw, die het beestje gevonden heeft en bij het asiel heeft afgeleverd. Hopelijk neemt de eigenaresse geen nieuwe kat of een ander huisdier. Daar is ze in mijn ogen niet geschikt (lees : te egoïstisch) voor.
