De eerste kerstdag hebben we in alle rust gevierd. Sonja is ziek, dus ging alles een paar versnellingen lager. Maar ze had wel vooraf gezorgd voor een weliswaar eenvoudig, doch overheerlijk kerstdiner. Tweede Kerstdag moest Mike werken, terwijl Sonja's verkoudheid een hoogtepunt bereikte. 's Middags ben ik alleen naar Dronten gereden, om daar aan de kerstdis aan te schuiven. Robert en Carina waren er ook en onze gastheer en -vrouw hadden een gezellige kersttafel opgetuigd om samen te gourmetten. Opa vroeg aan Jill waarom in de kerstboom geen kransjes hangen. Van Jill's pretoogjes kon opa aflezen, dat die er wel gehangen hebben en dat Jill daar meer van afwist dan ze deed voorkomen. Ze ontweek mijn vragen, maar verraadde uiteindelijk zichzelf. Ze wees naar het topje van de boom en zei wat weemoedig : "Kijk, opa daar heel hoog hang er nog één!" Tja, die hing zo hoog, daar kon Jill dus niet bij, zodat het kransje de hele Kerst mag blijven hangen. Tim had intussen al zijn vinger verbrand aan een pannetje. De waarschuwing vooraf van pappa Ben, sloeg Tim in de wind. Later, met het toetje deed hij het zelfde. Pappa waarschuwde hem dat de sterretjes erg heet zijn. Maar Tim moest ook dat weer even zelf ervaren. En pappa had dus gelijk : "Au!" Tussendoor zongen zowel Tim (met gitaar) als Jill (met microfoon) wat liedjes. Heel gezellig dus. Na de koffie vertrok het bezoek weer. Het was een gezellige avond. Bedankt, lieve mensen!
Op de terugweg zag ik ter hoogte van de Noordersluis een automobilist voor mij een onverwachte uitwijkmanoeuvre maken. Dichterbij gekomen doemden plotseling een paar grote dozen op. Ze lagen midden op de weg. Omdat ze vlak voor de vluchtheuvel lagen, wat uitwijken extra gevaarlijk maakte, ben ik maar even gestopt om de dozen naar de zijkant te slepen. Er lagen folders en andere papieren in, die doordrenkt waren door de regen.