Bad timing in Lelystad Haven

Dus ook bij Maurice en Mandy in die dure appartementen wordt van tijd tot tijd een hennepplantage geruimd. Het geld moet toch ergens vandaan komen. Veel illegale kwekers zijn niet bepaald slim bezig. Ze denken slim te zijn door illegaal elektriciteit af te tappen. Maar ze vergeten dat de bijbehorende meter als een gek rondtolt. Toen de dooi inzette, viel mij hier in Lelystad Haven op, dat bepaalde daken begonnen te stomen. Ja, echt waar. Een paar uur later waren de dakpannen van de rijtjeswoning al kurkdroog, terwijl de rest van het dak nog sporen van sneeuw en natte dakpannen vertoonde. Een echte speurneus hoef je dus niet te zijn. Het toeval wilde, dat het op een maandagochtend was. Op dat tijdstip zit de wijkagent namelijk nog geen tweehonderd meter verderop in het buurthuis altijd achter de koffie. Dus hij had een goed excuus.

Mijn leven in puin -2-

Gisteren vernam ik een heel andere achterliggende oorzaak van iemands verzamelwoede. De man in kwestie ging terug naar de lagere school waar hij een traumatische ervaring aan over heeft gehouden. Er ging zowaar een gevoel van herkenning door mij heen. Hij sprak over de mensonwaardige behandeling door de zusters op die school. Hij schijnt zelfs de school een keer in brand te hebben gestoken. Dat is bij mij bij een vurige wens en veel fantaseren gebleven. Maar wat had ik een hekel aan mij lagere school. Niet dat aan de Kastanjelaan sprake was van structureel mishandelen, maar de incidenten grepen mij erg aan. Op momenten dat fysiek geweld gebruikt werd (slaan, in mijn oren schreeuwen en aan mijn oor trekken) dacht ik telkens : "U mag dat gewoon tegen mij zeggen, dan luister ik ook wel." Achteraf gezien leek het alsof bepaalde leraren en leraressen een super kort lontje hadden. Er hoefde maar wat te geburen en : klats!! Dat maakte mij niet alleen boos, maar ook onzeker. Misschien kreeg ik daarom een heel opgelucht gevoel, toen ik zag dat mijn lagere school aan de Kastanjelaan in Leiderdorp gesloopt was.

Stoppen met ruiken

Maar ook lekker...

Gistermiddag kwam Mike terug van een feestje. Dat was overigens eergisteren begonnen. Ik had hem niet horen binnenkomen, maar ruiken des temeer. Wat een lucht! Ik dacht dat een half dozijn rokers stiekem naar binnen was geslopen. Die lucht werkte direct op mijn longen. Mike zelf rookt niet, maar zijn haren en zijn kleren waren ermee doordrenkt. Dus dat was vlug douchen en schone kleding aan. Maar desondanks bleef die rot lucht lang hangen.
Ook als ik langs deuren ga en ik doe de klep van de brievenbus open, krijg ik vaak die nare nicotinegeur voor mijn neusgaten. Eerlijk gezegd vind ik het ouderwets overkomen als mensen roken. Die tijd hebben we toch gehad? Iedereen weet inmiddels toch dat het ongezond is?  Maar ja, het is net als met andere slechte gewoontes : ze zijn erg moeilijk af te leren. Ik wou dat ik kon stoppen met ruiken. In bepaalde gevallen dan.
Het ziekenhuis hier heeft ook extra maatregelen getroffen tegen het roken. Vaak is het de gewoonte van rokers om buiten het gebouw vlak bij de deuren te gaan staan roken. Ze begrijpen niet dat die nare lucht net zo hard weer naar binnen wordt gezogen. Dat mag dus niet meer. Zeker voor een ziekenhuis is een dergelijke maatregel een must.
Zelfs bij voetbalwedstrijden zie ik jonge spelers roken. Vlak voor aanvang, in de rust(!) en na afloop. Komt mij niet bepaald gezond en slim over. Ik heb daar nog geen trainer of begeleider iets over horen zeggen. Zijn het nou telkens de minder intelligente mensen die nu nog (beginnen te) roken? Of is dat een vooroordeel van mij?

Schijt je rijk in Dronten

Even achter m'n oor krabben...

Vanwege het 50 jarig bestaan van de voetbalclub ASV Dronten organiseert de club allerlei activiteiten. Om de kosten te dekken, organiseert de supportersvereniging een grote loterij, met als titel 'Schijt je Rijk' (commerciële tip voor menige bieb).
Het hoofdveld van de voetbalclub zal in een groot aantal vakken verdeeld worden. Elk vak krijgt een uniek nummer dat correspondeert met de nummers op de verkochte loten. Op zaterdag 30 juni zal de trekking plaatsvinden door twee koeien op het hoofdveld los te laten. De organisatie verwacht dat deze koeien op een gegeven moment zullen schijten. Het vak waarin de koeienvlaai terecht komt, is de winnaar van de loterij. Via een GPS-systeem zal de exacte plaats bepaald worden, om zo het nummer van de hoofdprijs vast te stellen. In het vak waar de tweede koe haar behoefte doet, valt de eerste prijs. De hoofdprijs van deze bijzondere loterij is een reischeque van drieduizend euro! De loten kosten slechts twee euro per stuk. Nu maar hopen dat de koeien op de 30 ste juni geen schijt zullen hebben aan deze loterij.

Bibliotheken in het nauw

In 2002 heb ik me nog binnen de Flevolandse bibliotheken druk gemaakt over de in mijn ogen gemakzuchtige houding. Die bestond toen (en bestaat nog steeds) uit het ophouden van de hand, om subsidiegelden te ontvangen om die vervolgens op vaak onverantwoorde wijze uit te geven. Er was ook veel te weinig activiteit gaande om leden te werven en veel geld verdween in bodemloze putten. Halfbakken projecten die steevast mislukten en miskopen op het gebied van apparatuur en programmatuur. Zelfs een complete splinternieuwe internetbus van enkele honderdduizenden euro's, belandde binnen drie jaar op een sloperij in het zuiden des lands.
Zelf geld genereren en planmatig en projectmatig werken invoeren, was mijn advies. De bieb moest commercieel worden. Maar ik trof het niet, want een interim directeur deed zijn entree had andere plannen. Hij was sterk gefocust op uitbesteding van de ict functie. Weliswaar een belangrijke, maar nota bene ook een ondersteunende functie binnen de organisatie. De projecten van de nieuwe gebouwen vertoonden hiaten op het gebied van inkomsten. Immers, de operationele kosten van de nieuwe huisvesting zouden fors stijgen en die stijging kon men via verhogen van het aantal leden lang niet niet dekken. Ook de invoering van zelfbediening niet. Op beleidsmatig en strategisch niveau is nauwelijks een woord gerept over de toekomstige situatie. In mijn visie had de functie van de bieb aangepast moeten worden. Die moest veranderen in een multifunctioneel ontmoetingscentrum, waaraan geld verdiend moest worden. Voor het het invoeren en dagelijks runnen van een commerciële instelling is ook andere expertise nodig. Een met een meer commerciële inslag in plaats van een ambtelijke. We zijn nu 10 jaar later. Er is weinig tot niets gebeurd en het gejammer is begonnen.

Libië wel, Syrië niet

Toen in Libië veel doden onder de burgerbevolking dreigden te vallen, grepen westerse landen militair in. In Syrië echter mogen wel doden onder de burgers vallen. Logisch, want dat land levert geen olie. Ergo : de waarde van een mensenleven is gekoppeld aan die van olie.

Kevin Valk in NK Superbikes

Motorcoureur Kevin Valk uit Dronten stapt van de Super Sport over naar de Superbikes klasse. Een flinke stap, die op termijn moet leiden naar een nog grotere stap : de World Superbikes. Kevin heeft afgelopen seizoen flink vooraan gereden in de Super Sport, wat hem uiteindelijk de derde plaats heeft opgeleverd in het open nationaal kampioenschap. Een mooie prestatie. Laten we hopen dat Kevin smaakvolle vruchten van deze overstap zal plukken. Dan kan ie het appels plukken achterweg laten.

Gezellig weekend

Het was een gezellige weekend. Op zaterdag zijn Sonnepon en ik naar de markt gefietst voor de wekelijkse inkopen. In een toko troffen we Mike met een paar vrienden aan. Die waren ook inkopen aan het doen, want ze gingen lempers maken. Dat zijn rolletjes rijst met een vulling van vlees in kerrie (kort door de bocht uitgelegd). Ik noem ze ook indo-kroketten. 's Middag rook het in huis dus naar lempers en waren de boys druk aan het rollen. Een tweetal schalen vol lempers verdween met de mannen richting een feestje. Gelukkig hadden wij de afwas nog.

's Zondagmiddag was de huiskamer gevuld met bezoek uit Leiderdorp en Dronten. Met name Sonja had vooraf lekker gekookt, zodat we ook hebben genoten van een Indische dis. Mandy en Maurice waren met de kinderen in Leiden op de trein gestapt richting Lelystad. Voor hen was de vakantie zo goed als achter de rug. Hier in Flevoland is ie net begonnen. De kinderen vermaakten zich op zolder en/of buiten, terwijl wij in de huiskamer de laatste nieuwtjes uitwisselden. Na een zeer gezellige middag vertrok iedereen weer huiswaarts. Niet iedereen, Tim bleef bij opa en oma achter. Hij heeft net als zijn ome Mike vakantie en komt logeren. Tim heeft geslapen als een os en kwam tegen acht uur onze slaapkamer binnen. Lekker nog even bij oma in bed kruipen om gezellig te kletsen.

Verdienen aan een zwerfhond

Als ik op Marktplaats de rubriek Honden bekijk, dan krijg ik een unheimisch gevoel. Er staan relatief veel advertenties in van stichtingen die buitenlandse honden opvangen. Het vreemde is, dat veel honden via allerlei adressen worden aangeboden. Het lijkt dan of iemand zijn of haar hond aanbiedt. Maar dat is niet zo, want vaak is de hond niet eens op dat adres als je belt. De geïnteresseerde moet dan contact opnemen met een of andere stichting. Misleidend en erg verdacht. Voor de aankoop moet je een contract tekenen. Een soort wurgcontract, want je bent eigenlijk aan zo'n stichting overgeleverd. Het is zo geregeld, dat zo'n hond nooit je eigendom wordt. Je koopt hem wel, maar de stichting blijft eigenaar en kan hem zelfs weer terughalen. Desnoods met een rotsmoes over slechte zorg. Je bent verplicht ook e.e.a. met zo'n hond te doen. Natuurlijk periodiek naar de dierenarts, maar ook binnen een bepaalde tijd steriliseren of castreren. Op eigen kosten. Vaak krijg je ook een boete als de stichting de hond opeist. En dan? Dan wordt zo'n beest weer aangeboden voor 'verkoop'. Lekker verdienen over de rug van een hond in ellende. Bah! Veel honden komen uit Zuid en Oost Europese landen. Vaak vrachtwagens vol. Compleet met valse paspoorten, zoals in een paar documentaires op tv te zien was. Een kanttekening, er zijn ook betrouwbare stichtingen. Dus goed opletten, googelen en referenties controleren.

De Warande

Afgelopen periode ben ik een aantal keren langs en door de nieuwe wijk in aanbouw Warande gefietst. Ik moet zeggen dat ik het alles behalve een leuke wijk vind. Tijdens de diverse presentaties werd druk geschermd met fraaie Oosterse plaatjes, met leuke huizen en veel groen. De warande zou toch een soort 'Indische buurt' worden? Vanaf de buitenkant lijkt het verre van dat. Ik stuitte letterlijk op een betonnen muur en een immens blok beton met gaten, dat de omliggende woningen in de schaduw zet. Zouden de bewoners van die vrijstaande woningen dat vooraf geweten hebben?  De overige woningen geven mij niet een tropisch gevoel. Het ruikt er ook niet naar sambal, nasi goreng, sateh of babi ketjap. Wel naar spruitjes en boerenkool. De woonarken (moderne prauwen?) waren vanwege de vorst nog niet op hun plek gesleept. Nee, ik heb niets oosters gezien, afgezien van wat bouwvakkers, die mij met scheve ogen aankeken.

Zieltjes winnen

Op diverse locaties staan providers die zieltjes proberen te winnen voor het gebruik van de glasvezelkabel. Er is uiteraard een grote groep, die daar helemaal niet over hoeven na te denken. Die laten het zoals het is. Zoals de ouderen. Voor hen gaat de huidige techniek al vaak te snel. Afgezien daarvan hebben velen van hen geen pc of hd tv en bellen mobiel. Voor inwoners met een koopwoning is het wel interessant. Al was het maar uit commercieel oogpunt. Gewoon doen dus. De bestaande provider, UPC, timmert ook aan de weg. Ik ben benieuwd of de vereiste limiet van het aantal geïnteresseerden voor glasvezel gehaald wordt. Wordt het graven of begraven?

Bij de beesten af

Hotdog(je)

St. Eustatius

St. Eustatius is een van de Bovenwindse eilanden in de Cariben. De voertaal is Engels. Onlangs zag ik een documentaire over dat eilandje. Het betrof een school, waar leerlingen en docenten aan het woord kwamen. Veel leerlingen hadden erg veel moeite met de Nederlandse taal. Logisch, want Engels is de voertaal en pas op hun zesde jaar komen de kinderen in aanraking met het Nederlands. Net zoals op Curaçao het geval was toen wij daar woonden. In de zesde klas / groep 8 zaten leerlingen die 16 en 17 jaar oud waren. Louter vanwege de Nederlandse taal.
Het viel mij op dat de Nederlandse taal ook een ware frustratie is voor de bewoners van 'Statia'. De docenten hamerden op het Nederlands paspoort en dat het raar zou zijn dat deze 'Nederlanders' geen Nederlands zouden spreken. Eerlijk gezegd had ik wel begrip voor het standpunt van de leerlingen : de taal is een lastig te nemen hindernis en blokkeert hun toekomst. Een toekomst die volgens hen niet op het kleine eiland ligt, maar in Nederland of elders. Al met al een raar onderwijsgedoe daar op dat eiland. Men spreekt Engels maar moet Nederlands leren om maatschappelijk verder te komen. Een diploma zit er niet in, want de Nederlandse taal blokkeert de hele wereld voor hen. Het riekt m.i. naar starheid en ouderwets kolonialisme van Nederland. Ik bedoel, laat die mensen toch gewoon hun Engels gebruiken. Als ze hier komen kunnen ze alsnog de taal leren. Net als de andere immigranten. Maar misschien maken ze over een tiental jaren meer kans. Dan spreken en schrijven we hier al behoorlijk veel in het Engels. Of is de aanpak bedoeld om een afkeer van Nederland te zaaien, zodat ze op het eiland blijven?

Het Hevelhuisje slopen?

De Lelystadse boer Ben Barkema doet een oproep aan het Waterschap Zuiderzeeland om het hevelhuisje op de IJsselmeerdijk bij de energiecentrale in Lelystad te behouden. Het hevelhuisje werd in de jaren zeventig en tachtig water ingezet om water van het IJsselmeer naar de bassins van het visvijvergebied te pompen. Het Waterschap wil het krakkemikkige gebouwtje dit jaar slopen. Boer Barkema vindt dat spijtig. Hij stelt dat het hevelhuisje uniek is in Nederland. Volgens Barkema maakt het deel uit van drie panden in het gebied, waarvan twee op de Lelystadse monumentenlijst staan. Het valt mij telkens op, dat op moment van slopen het telkens inwoners zijn die in touw komen om historische zaken te bewaren. De gemeente Lelystad is wat dat betreft nauwelijks geïnteresseerd in haar eigen verleden. Maar ja, wie zijn verleden niet kent, heeft geen notie van de toekomst. Ik ben benieuwd hoe het Waterschap gaat reageren. Het schap heeft in het recente verleden nogal eens de botte bijl gehanteerd als het zaken op hun dijken betreft. Maar wie weet gaat het Waterschap Zuiderzeeland dit keer vooraf communiceren. Zo'n huisje zou ook kunnen dienen als toeristische (rust) plek. Het uitzicht is erg mooi.

Zeehond genaaid

Jill heeft gisteren een zeehondenjong meegenomen. Een huiler, die overigens erg stil was. Logisch, want het is de knuffel van Tim. Het beestje kwam aan met een gat in de buik. Oma werd gevraagd de huiler te repareren. Het beestje werd vakkundig op z'n rug gelegd en onder serieuze belangstelling van Jill naaide oma de zeehond keurig dicht. Ondanks dat zijn vacht mooi wit bleef, er viel geen druppel bloed te zien, vond Jill het toch wel wat zielig voor het kleine knuffeldier. Opa wilde het beestje in het Bovenwater gooien, maar dat vond Jill niet goed. De nog steeds stille huiler, Siebert volgens Jill, werd door haar na de ingreep flink geknuffeld.

Op de scooter

Van polderpionier Luijt ontving ik weer een leuk berichtje :

Hier zit ik als jochie op een scooter. De foto is genomen voor één van de barakken van het stenenkamp. Deze Vespa was van een toerist, die er mee uit Engeland naar Lelystad was komen rijden. Lelystad was geen eiland meer door de verbinding via de Knardijk naar Harderwijk. De Engelsman logeerde in het pension "De eerste aanleg", van de familie Van Dalen. Helaas is dat etablissement al jaren geleden afgebroken. Ik denk dat toen mijn liefde voor motorfietsen is begonnen.

Tim in concert

Opperste concentratie

Uitverkochte zaal

Zoals je misschien weet volgt Tim gitaarlessen. Het gaat zo goed, dat hij vanavond een concert in Dronten gaf. Opa en oma hadden zich goed voorbereid op een avondje headbangen en rocken in de Meerpaal. In plaats van de verwachte Terror Tim and the Coockiecrushers was het een duo, Tim en Karlijn. Een beetje Serge en Saskia achtig. Of Elly en Rikkert, maar dan ontdaan van geestelijke bedoelingen. Ze brachten een paar varianten op bestaande nummers. Zo kreeg het publiek te horen : 'Mamma loop toch niet zo hard', de carnavalskraker 'Er staat een Nel op de gang!' en het rockende 'Busje komt zo'. Na de pauze klonken 'Ach vaderlief toe drum niet meer', 'Kedeng Kedeng' (over de komende overlast van de Hanzelijn) en het pikante 'Veilig in buurvrouw's armen' (straat en huisnummer niet bekend). De zaal stond inmiddels op z'n kop toen 'Ketelbinkie' werd ingezet. Een nummer over een vader die in cv ketels doet. Het concert werd met een toegift afgesloten. Een prachtig gezongen duet over de voormalige bibliotheek en de voetbalclub ASVD : 'Mijn stil verdriet'.
Het was voorlopig de laatste keer dat de Meerpaal open was. Het gebouw is na afloop van het uitverkochte en succesvolle concert door het zeer enthousiaste publiek spontaan verbouwd. Niettemin bedankt Tim en Karlijn! Oma en opa hebben genoten van jullie muziek! Het was toppie!!

Leidse studenten op dievenpad

Afgelopen nacht heeft de politie hier op de Bataviawerf zes Leidse studenten aangehouden. Ze waren op rooftocht en hadden ook het VOC schip Batavia bezocht. Het zestal schijnt lid te zijn van een studentenvereniging en had een bepaalde opdracht meegekregen. De studenten hadden gestolen spullen op zak. Ze hadden hun bezoek gefilmd, zodat de Flevolandse politie weinig vragen hoefde te stellen. Niet echt slim dus die studenten, maar ja tegenwoordig mag iedereen studeren. Of de Leidse studentenvereniging beschuldigd wordt van het aanzetten tot criminaliteit is nog onduidelijk. Gelukkig hadden de studenten niet de opdracht gekregen om een 'roowwoowerwal' (Leids voor roofoverval) te plegen. Daar hebben we er genoeg van gehad in de Flevopolder.

In Perspectief

Zoals ik eerder schreef heb ik bezwaar gemaakt tegen de louter succesvolle verhalen, die ik geregeld tegenkwam in het UWV magazine Perspectief. Gevolg was dat ik afgelopen december een interview heb gehad en een fotosessie ondergaan. Gisteren viel de nieuwe uitgave van het magazine in de bus. En ja hoor, men heeft mijn zegje met foto (aan het Bovenwater) geplaatst. Het gaat er mij om, dat er veel wao'ers en wia'ers zijn, die er niet in slagen om weer terug te keren naar een werkzaam leven. Ze zijn kansloos. Aan deze groep wordt veel te weinig aandacht besteed. Het artikel zal mij verder niets opleveren. In veel gevallen waarin arbeidsongeschikten een eigen bedrijfje zijn begonnen, levert een artikeltje in Perspectief hen nogal wat nieuwe klanten op. Wat wil je? De oplage bedraag ruim 800.000 stuks. Dus dat is behoorlijk veel voor wat (onbedoelde) reclame.

Opvoedkundige tips

Pitbull Duane Mayer

Geregeld volg ik op de tv uitzendingen over het bouwen dan wel restaureren van motorfietsen en/of auto's. Het gaat mij met name om de gebruikte technieken. Sommige specialisten op het gebied van metaalbewerking zijn ware kunstenaars. Maar ook de mensen met specialistische kennis omtrent vering, uitlaatsystemen en motorblokken vind ik interessant om te zien en te horen. Vaak vind ik de modellen van de nieuwe bikes een regelrechte ramp. Vooral bij de zogenaamde choppers. Wat een afgrijslijke fietsen zijn dat. De rijeigenschappen zijn net als die van een driewieler waarvan een van de achterwielen verwijderd is. Ook de montage van allerlei levensgevaarlijke ornamenten, zoals speerpunten, koeienhoorns, sterren enz. vind ik opvallend. Je zou maar door zo'n bike aangereden worden. De hele organisatie inclusief planning van zo'n project is vaak chaotisch. Amerikanen gaan louter voor presteren met een haast onmogelijke deadline. Voor organiseren en plannen is nauwelijks oog. Telkens weer dezelfde fouten, telkens weer ellende met personeel, voorraden enz. en telkens weer 24 uur verplicht werken om een deadline te halen. Ze leren er niets van.
Eén bedrijf heeft dat probleem op een bijzondere manier opgelost. Dat is het bedrijf van Hotrod bouwer Boyd Coddington. Boyd (overleden in 2008) had een soort pitbull in dienst genomen, genaamd Duane. Deze pitbull heeft als functie : Project Supervisor. Het is blijkbaar een functie waarin je louter reactief te werk moet gaan. Symptoombestrijding.  Als zaken mis zijn gelopen, komt een opgefokte Duane uit zijn hok en gaat vervolgens als een beest tegen het personeel tekeer. En uiteraard dreigen met ontslag en werkplaatsarrest opleggen. Daar is pitbull Duane erg goed in. Als het goed gaat hoor of zie je hem nauwelijks. Zo'n fragment waarop hij onverdiend een veer in zijn kont krijgt is gelukkig voor hem heel erg kort. Deze zogenaamde Project Supervisor zal zich niet afvragen, waarom het werk zo chaotisch verloopt en zwakke punten dusdanig te verbeteren, dat het werk niet alleen leuk om te doen wordt, maar ook op tijd af is. Erger, Duane is een eigen zaak begonnen. Help!, zou je denken. En toch is er weer personeel. Amerikanen zijn niet anders gewend. Dat merkte ik o.a tijdens mijn korte werkbezoek aan het land.

Fit worden in café -2-

Het is een goede zaak, dat mensen initiatieven tonen om het lege cafépand een zinvolle functie te geven. Het is ook een lastige opgave, omdat de afgelopen jaren gebleken is dat er onduidelijkheid heerst over datgene wat de wijkbewoners graag zouden willen. Misschien hadden de initiatief nemers het huis aan huis verspreide formulier moeten uitbreiden met de vraag: "Waar heeft u in de wijk behoefte aan?" De verspreiding van het formulier is nog niet afgerond. Ik ben benieuwd wat het resultaat zal zijn.

PvdA zonder gezicht

Job Cohen heeft zich teruggetrokken als leider van de PvdA. Laten we eerlijk zijn, eigenlijk is er niets veranderd. PvdA met of zonder Cohen maakt niets uit. De PvdA heeft al jaren geen gezicht en heeft het zodoende moeilijk. Wat wil die partij eigenlijk, afgezien van zich verzetten tegen allerlei zaken? Waar staat de partij voor? De PvdA hoopte met Job Cohen veel kiezers te trekken. Dat mag dan wel een beetje gelukt zijn, maar daarna werd het stil. Er is op sociaal gebied nog heel veel te doen. Laat de partij zich daar eens sterk voor maken. De PvdA laat zich voortdurend de wind uit de zeilen nemen door andere partijen. Neem nou zo'n meldpunt van de PVV bijvoorbeeld. Dat had de PvdA voor moeten zijn. Ze had moeten opstaan voor de sociaal zwakkeren in ons land, die van de arbeidsmarkt worden verdrongen door goedkope buitenlandse krachten. Om maar te zwijgen over de overigen in die groep, die dagelijks moeten zien rond te komen. Door de gezondheidszorg mag ook wel een flinke bezem, net als door menig bonussysteem. Van het ach en wee over de bezuinigingen wordt niemand wijzer. Net zo min over het ad hoc asielbeleid. Maar Job heeft telkens beteuterd staan toekijken en liet zich te vaak afbluffen door de regerende partijen. Volgende job, Job.

Integratie

Onlangs sprak ik een Iraanse vluchteling. Ze spreekt behoorlijk goed Nederlands. Dat heeft ze geleerd door veel met Nederlanders op te trekken (inburgeringswet bestond nog niet), goed te luisteren en proberen mee te praten. Ze ergert zich vaak aan immigranten, die als klitten bij elkaar zitten en alleen hun eigen landstaal spreken. Zelfs in bijzijn van anders sprekenden. Ze vindt dat erg onbeleefd. Er ontstaan vaak discussies over dit onderwerp. Er zijn buitenlandse mensen die reageren met : "Spreek je soms ook Engels tegen je vrouw (of man) als je in Engeland bent?" Nee, hè, hè. Maar daar gaat het niet om. Ze zitten in een gemengd gezelschap en dan is het leuk en misschien zelfs fatsoenlijk als je elkaar kunt verstaan en begrijpen. In de boomgaard maakte ik ook iets dergelijks mee. Een stel Antillianen ging steevast tijdens de pauzes apart van de groep zitten en spraken alleen Papiamento met elkaar. Op een gegeven moment hoorde ik, dat ze een nare opmerking maakten over een paar andere plukkers. Ik draaide me om en zei : "Kiko ta bisa?" (wat zeg je?) Ze schrokken zich een ongeluk. Maar het heeft niet veel geholpen. Ze werken er ook niet meer.

Geld-Wulff und FSV Frankfurt

Zaterdag zag ik hoe Eintracht Frankfurt plaatsgenoot FSV Frankfurt met 6-1 van het voetbalveld veegde. Eintracht staat aan de top van de 2. Bundesliga Tabelle, terwijl die FSV onderaan bungelt. Verschil moet er zijn. Vanwaar dit berichtje? De FSV heeft een mooi shirt. Hun hoofdsponsor is namelijk Hyundai. Ik wilde best zo'n shirt in hun 'officieller Fan-shop' kaufen. Helaas is me dat niet gelukt, vanwege de betaling. Ik heb daar twee keer via e-mail vragen over gesteld. Maar een antwoord heb ik niet gekregen. Jammer, want ik blijf het een mooi shirt vinden. Nu denk ik, dat ik misschien toch blij moet zijn. Want stel dat ik wel betaald had, zouden ze mij dan nog dat 'Heimtrikot' nog wel gestuurd hebben? Niet vanwege de staking op het plaatselijk vliegveld. Ik ben bang dat niet alleen op het veld, maar ook intern bij de FSV de boel op een zeer laag pitje staat. Meine Hernn, bitte ich möchte mich ein Trikot kaufen! Schnell!

Bundespresident Wulff is afgetreden. Meneer Wulff bleek namelijk geen gewone 'Wulff', maar een regelrechte GeldWulff! Hij genoot goedkope kredieten, deed duistere zaken met sponsoren en ging dankzij hen op goedkope wijze met vakantie. Meneer Wulff zal niet zo treuren om zijn 'Zurücktritt'. Hij krijgt als troost ruim 200.00 euro pro Jahr en een 'schöne' secretaresse. Voor niets doen. Dat kan, want het gaat immers goed met de Duitse economie. Over de armlastigen in dat land hoor ik niets.

Blauwbekkende HulpVerleners

Toen ik in de garage de CBX na de rit naar Urk wat nakeek, hoorde ik geregeld het geluid van een brander en een constant gekakel van vrouwen. Ik dacht eerst dat een groep huisvrouwen les kreeg in het aanbrengen van dakbedekking. Maar het geluid kwam niet van boven, maar van om de hoek. Ik besloot even een kijkje te nemen. Daar stond een aantal vrouwen en een paar mannen in blauwe werkjassen met een paar brandblussers. Het bleken BHV'ers te zijn van een paar bedrijven, die in het buurthuis een cursus volgden. Op de grond lag een pop met ernstige verbrandingsverschijnselen, maar daar ging de aandacht niet naar uit. Een meneer stookte een vuurtje (mannenwerk!) en de BHV 'ers moesten dat om beurten blussen. Dat spuiten gingen de mannen uiteraard beter af dan de vrouwen. Ze stonden precies in het 'tochtgat' ( tussen het buurthuis en de woningen), zodat ze allemaal stonden te klappertanden van de kou. Na deze oefening mochten ze vlug weer het buurthuis in, om in een aanzienlijk aangenamere omgeving de cursus voort te zetten.

Op Urk

Ketelbrug

Rechtdoor in een bocht

De titel van dit berichtje had ook 'Even heet stoken' kunnen zijn. Ik zag vanmorgen iemand die zijn motorfiets even wakkergeschud had. Hij liet de motor een paar minuten draaien en dat was het. Zelf doe ik dat niet zo snel. Zo'n korte tijd draaien is volgens mij niet echt goed voor het blok en de uitlaten (condensvorming met roest als gevolg). Het is beter om het blok even flink heet te stoken door een lange rit. Het voorval bracht me op een idee. De zon scheen, dus waarom niet ook de CBX een hete beurt geven? Dan kon ik gelijk de nieuwe remleidingen van de voorrem eens goed testen. Omdat het niet echt warm was, heb ik de winteroutfit maar tevoorschijn gehaald. De voering van het motorjack, een gevoerde broek, dikke handschoenen en een helmmuts moesten de kou weren. Tijdens het omkleden besloot ik het dorp Urk als reisdoel te nemen en niet via de A6 (saai) maar via de binnenwegen te rijden. Via de Houtribweg reed ik de IJsselmeerdijk op. Langs de Electrabelcentrale naar de Visvijverweg. Aan het eind van de Visvijverweg ging ik via de Ketelmeerdijk naar de Ketelbrug, die ik over de B-weg naast de A6 passeerde. Aan het eind van die weg kwam ik op de Domineesweg en sloeg linksaf naar Urk. Bij de haven op Urk aangekomen viel ik met mijn Indo motordoppie in de boter : men was bezig een gezonken garnalenkotter, de UK 249, te lichten. Met drie kranen en een paar flinke pompen werd de klus geklaard. Het schip was ten tijde van de vorstperiode lek geraakt en vorige week tijdens de dooi in de haven gezonken. Het schip is te koop. Misschien iets voor de Urker jeugd : ombouwen tot zuipschuit of hanghonk. Na nog even de benen gestrekt te hebben (het viel met de kou reuze mee), ben ik weer naar Lelystad Haven gereden. Onderweg heb ik het blok een paar keer hoog in de toeren laten draaien. De wegen door de polder zijn vaak kaarsrecht. Maar soms zit er ook een bocht in. En als je die te laat opmerkt, dan.... verniel je niet alleen je auto, maar ook een hek. De remmen van de CBX deden het prima. Zowel op Urk als thuis heb ik nogmaals alles even gecontroleerd en goed bevonden.

Fit worden in café

Men is van plan om in het voormalige café De Haven een Family Fitness te starten. Er viel een brief in de bus, waarin melding gemaakt wordt van dit voornemen. De initiatiefnemers richten zich niet alleen op de wijk Lelystad Haven, maar ook op de wijken Galjoen, Jol, Punter en Gondel. Omdat men een indicatie wil hebben van het aantal belangstellenden, wordt gestart met een onderzoek. Men kan in de brief aangeven of men interesse heeft of niet. Afhankelijk van het resultaat wil men op 1 april a.s. van start gaan. Een goed initiatief, maar of de ruimte groot genoeg zal zijn?

Gevaarlijk gat

Op de Noordersluisbrug is door de vorst een gat ontstaan in het wegdek. Niet zomaar een gat, maar een gevaarlijk gat. Niet alleen ongezond voor autobanden, maar ook levensgevaarlijk voor met name tweewielers. Hoewel de temperatuur niet bepaald hoog is, zie ik toch geregeld motorfietsen rijden. De diehards krijgen in deze periode nog meer te maken met de slechte conditie van menig wegdek. Vooral het zogenaamde Zeer Open AsfaltBeton (Zoab) dat bedoeld is om mistwolken tijdens regen te voorkomen en geluid van de banden te reduceren, is erg gevoelig voor vorst. Het water in het Zoab bevriest en zet uit. Na een vorstperiode schijnen veel meer claims voor te komen in verband met sterretjes in ruiten van auto's. Het verschijnsel heeft ook een naam gekregen : Sterrenslag. Anderen spreken van het Zoab-schandaal. De samenstelling van het Zoab laat los en zodoende komen losse steentjes op het wegdek te liggen. Zoab is ook lastiger aan te pakken bij bestrijding van gladheid. Zo'n vijf jaar geleden is een verbeterde versie  in gebruik genomen, Zoab+. Maar op veel bestaande wegen ligt nog de oude laag. Oppassen dus.

Johan Friso -2-

In verband met het ongeluk en dankzij mijn ouderwetse schoolopleiding lees ik ook Oostenrijkse kranten via het www. Ook in die kranten is het mogelijk commentaar te geven op artikelen. Eerlijk gezegd schrok ik me wezenloos van het commentaar, dat nota bene sommige Nederlanders(?) daar durven te schrijven. Het is bij het ziekelijke af. Zelfs al ben je tegen het koningshuis, dan moet je toch respect blijven tonen voor een mens in doodsnood en diens familie. Deze reacties vormen een verbijsterend schokkend visitekaartje van ons land. Het roept bij veel Oostenrijkers en andere lezers grote verontwaardiging op. Het meldpunt van de PVV mag dan voor velen onacceptabel zijn, deze reacties slaan alles. Bah! Vreemd dat de kranten die walgelijke uitingen niet terstond verwijderen. Of is er ook in Oostenrijk sprake van verval van fatsoen? Tegen dit soort reacties zou flink geageerd moeten worden door gewone Nederlanders. Die zijn gelukkig nog steeds in de meerderheid.

SVL 67 A3 uit de beker

Vanmiddag speelde de A3 van SV Lelystad 67 een bekerwedstrijd tegen de A3 van DVS 33 in Ermelo. Er stond een stevige, frisse wind, het was bewolkt, maar droog. Voor SVL was het de eerste wedstrijd na de winterstop. Er was in de voorafgaande week niet getraind vanwege de weersomstandigheden. De A3 van SVL ging goed van start en creëerde direct een paar kansen : Mahyar, Ambrish en Marco hadden het vizier nog niet op scherp. Een snel opgezette counter van de thuisploeg leidde na een kwartier spelen de 1-0 in. Keeper Boris wist een inzet nog te keren, maar in de rebound had hij geen verweer op de kopbal van de rechtsbuiten van DVS 33. SVL speelde duidelijk onder zijn gebruikelijke niveau. Veel lange ballen op goed geluk naar voren, veel slordige ballen en vaak gebrek aan overzicht speelde het team parten. DVS daarentegen combineerde leuk en snel, maar kreeg eigenlijk niet echt kansen. SVL wel, maar Levi schoot net naast en de afstandsschoten van o.a. Danny waren te onzuiver. De keeper van DVS 33 was overigens goed op dreef en bracht op menig gevaarlijk moment redding.
De tweede helft gaf in eerste instantie een beter spelend SVL te zien. Een afstandsschot van Martijn ging net naast. Naar mate de wedstrijd vorderde was aan sommige SVL spelers te merken, dat ze een tijd niet getraind hadden. Ze raakten zichtbaar vermoeid. SVL leek niet echt in een overwinning te geloven, al kreeg het wel nog een paar kansen. Opvallend was dat bij corners (nota bene met een gunstige wind mee) iedereen buiten de 16 meter ging staan. DVS vond dat niet erg, want zo hadden zij beter zicht op wat komen ging. SVL was weliswaar nadrukkelijk aanwezig op de helft van DVS 33, maar vlak voor het eindsignaal was het toch DVS 33 dat nogmaals wist te scoren : 2-0. Een prima rendement van de Ermeloërs : vier kansen, twee doelpunten. De A3 van SV Lelystad 67 is door dit verlies uit de beker geknikkerd. Voor Mahyar was het zijn laatste wedstrijd voor de A3. Wij danken hem voor zijn inzet en wensen hem veel geluk en succes toe!

Frustraties

Nadat ik van de maatschappelijke ladder naar beneden was gedonderd, kwam ik erachter dat het eenvoudige werk niet alleen voor laag opgeleiden is. Er zijn veel mensen met een beperking, die dat werk doen, moeten doen en/of willen doen. Voor velen is het niet alleen nog de enige manier om hun uitkering wat aan te vullen. Het gaat natuurlijk ook om het sociaal contact, het gevoel maatschappelijk nuttig te zijn en niet te willen wegkwijnen achter de geraniums of een pc. Ik kwam ze tegen als post- en folderbezorgers, inpakkers, schoonmakers en oogstmedewerkers.
Het trieste is dat onder hen velen graag willen werken, maar daar niet voor in aanmerking komen. Er zijn altijd weer redenen om hen af te wijzen. Dat gebeurt vaak op een gekunstelde manier, om vooral de waarheid rond de afwijzing te verdoezelen. De waarheid is dat een (gedeeltelijk) afgekeurd iemand gediscrimineerd wordt op de arbeidsmarkt. Probeer dat maar eens hard te maken, als je voor je afwijzing alleen smoezen te horen krijgt.  Met de komst van buitenlandse laaggeschoolden, is het vinden van eenvoudig werk voor deze groep nog lastiger om niet te zeggen haast onmogelijk geworden. Soms komt het mij wat vreemd over als ik voor een eenvoudig baantje (minimum loon) geweigerd word, terwijl iemand anders met een lagere opleiding en geen of minder ervaring en zelfs de taal spreekt noch schrijft, de job wel krijgt. Zo'n iemand mag dan misschien goedkoper zijn, maar wie iemand met een wao- of wia uitkering inzet, krijgt vaak korting op de sociale premies. Dus goedkoper kan het niet, zou je denken. En toch, toch komt het merendeel van de Nederlandse werkzoekenden onder hen niet aan een baan. Ik heb niets tegen de komst van buitenlanders die hier komen werken. Er is genoeg te doen, waar wij onze neus voor ophalen. Maar vaak is sprake van valse concurrentie en discriminatie. Nederlanders zouden voorrang moeten hebben op de Nederlandse arbeidsmarkt. Al met al een erg frustrerende situatie om in te verkeren, want je kan je nergens over dit soort situaties beklagen. Dus doe ik het, ook namens veel lotgenoten, hier.

Johan Friso

De omstandigheden waaronder prins Johan Friso, de tweede zoon van koningin Beatrix, een tragisch skiongeval kreeg, geven aan dat ook hij maar een mens is. Er zijn nogal wat (inschattings-) fouten door hem gemaakt. Hij is ondanks de ernstige waarschuwingen voor lawines toch buiten de skipiste gaan skiën en had onvoldoende veiligheidsmaatregelen getroffen. Neemt niet weg dat het een dramatische gebeurtenis is voor alle betrokkenen.  Vrij snel na het ongeval, las ik via internet in bepaalde Oostenrijkse media dat Friso hersendood zou zijn. Later waren die berichten niet meer terug te vinden. Men zegt dat hij in een onderkoelde toestand wordt gehouden, om te voorkomen dat zijn bloedbaan vervuild wordt met gevaarlijke stoffen. Als zijn lichaamstemperatuur te snel zou oplopen, zou dat de dood tot gevolg kunnen hebben. Men wil hem heel geleidelijk aan op lichaamstemperatuur gaan brengen. De vraag is in hoeverre zijn hersenfunctie blijvend beschadigd zal zijn. De tijd zal het leren.

Nieuwe remleidingen

Mooie, nieuwe rode remleiding

Oude remleidingen eraf

Een wat zwak zonnetje, maar toch genoeg om de Honda geest te krijgen. Vanmiddag besloot ik de nieuwe remleidingen op de CBX te monteren. Een middag in de garage dus. Met remsystemen aan de slag gaan vereist niet alleen kennis van zaken, maar ook de nodige concentratie. En dat laatste betekent voor mij geregeld pauzes. Ik moet er niet aan denken, dat ik straks rem en er schiet ergens wat los of de remolie spuit eruit. Om maar te zwijgen over een mogelijke aanrijding. De remolie zelf is een vrij agressief goedje, dat gemakkelijk de lak wegbijt. Dus dat spul kan je beter niet op je huid krijgen. Een wondje aan de handen waarop remolie per ongeluk terecht komt, geeft een wat te enthousiaste prikkeling. Dus wegwerp handschoenen aan. De hefbrug tilde na de winterslaap moeiteloos de CBX omhoog. Ik had eerst het deksel van het reservoir op het stuur voorzichtig verwijderd, want anders moet ik boven mijn macht werken. Vervolgens heb ik de olie bij de remklauwen afgetapt en opgevangen. Daar waar nodig had ik de boel vooraf  afgedekt met doeken, die na de klus weggegooid worden. Daarna ben ik de oude leidingen gaan demonteren. De leiding op het reservoir loopt naar een verdeelstuk tussen de beide vorkpoten. Op het verdeelstuk zitten ook de remleidingen van beide remklauwen bevestigd. De bouten lieten gemakkelijk los, dus dat scheelde. Nadat ik alle leidingen had verwijderd, liet ik de remklauwen na demontage leeglopen in het opvangblik. In het reservoir op het stuur zat veel drap. Remolie trekt vocht aan en gaat zodoende steeds slechter zijn werk doen. Het reservoir heb ik schoongemaakt. Een rotklus als je hem niet demonteert. Daarna ben ik de nieuwe remleidingen gaan monteren. Eerst passen en meten (de uiteinden passen anders niet mooi op de klauw en het verdeelstuk en gaan wringen) en dan pas met nieuwe ringen monteren. Monteren doe ik altijd eerst met de blote handen. Met de vingers kan ik heel goed voelen of de bout goed pakt. Zo'n bout wil ik altijd met de vingers verder kunnen draaien om zeker te weten dat ie er niet scheef ingaat. Voordat ik de leiding definitief vastzette, heb ik even de loop ervan gecontroleerd. Geen rare kronkels erin en of de leiding mooi vrij loopt. Het laatste om te voorkomen dat ie gaat schuren tegen bijv. het frame. Na de definitieve montage, heb ik het reservoir met verse Dot 4 remolie gevuld. Geheel volgens het werkplaatshandboek. Het laatste wat restte was het ontluchten van de leidingen. Daar is speciaal gereedschap voor, maar ik deed het op de ouderwetse manier. Dat moet je eigenlijk met z'n tweeën doen. De een trekt het remhendel in terwijl de ander het ontluchtingsventiel op de remklauw bedient. Maar ook deze klus deed ik alleen, want Sonja was boodschappen doen en Mike was ook niet thuis. Op het ontluchtingsventiel heb ik een transparant slangetje geplaatst, zodat de olie die met de lucht ontsnapte in het blik opgevangen kon worden. Per klauw was ik ongeveer tien minuten bezig. Ik laat de CBX een paar dagen staan om zeker te zijn dat alles potdicht is. Daarna ga ik (voorzichtig) de remmen testen.

De wereld vergaat (weer)

Als kind heb ik jarenlang naar mijn verjaardagen uitgekeken. Mijn verjaardag heb ik altijd een spannende dag gevonden. Ik lag er zelfs van wakker en stond extra vroeg op. Soms was ik bang dat ik die dag niet zou beleven. Als ik stout was zei mijn lieve mamma vaak : "Jij bent voorlopig niet jarig, Wimmie!" Nu klonk zo'n dreigement in de maand januari vrij logisch, maar in de laatste twee maanden van het jaar boezemde hij mij angst in. Hoewel ik een braaf jongetje ben geweest (in mamma's bijzijn), heb ik volgens mij toch een paar verjaardagen gemist. Maar dat kan ook aan mijn geheugen liggen.
Er kwam ook een tijd dat mijn verjaardagen zich als een ramp voltrokken. Maar ja, toen zat ik minder goed in mijn vel. Vaak dacht ik dat de wereld zou vergaan, maar dat viel telkens weer mee. Dit jaar schijnt het toch werkelijkheid te worden. Op de 12e van de 12e in het jaar 2012 vergaat namelijk de wereld. Zeggen velen. Ergens las ik het volgende over de komende grote wereldgebeurtenis :

Zowel de Bijbel ( bijbelcode ), de Maya's, Nostradamus en een aantal hedendaagse geleerden is 12 december 2012 het einde der tijden.Wiskundigen hebben in de Bijbel een code gevonden, die aangeeft dat volgens de Joodse jaartelling (wij leven nu in het jaar 7000)het einde der tijden is aangebroken. De Maya's geven in hun kalender dezelfde datum aan, terwijl ook Nostradamus dit inzicht deelt. Allemaal los van elkaar. De voorbodes zijn volgens hen nieuwe ziektes van de laatste 20 jaren, de toenemende spanningen tussen bevolkingsgroepen, het instorten van de financiële wereld en het gevaar van zeer grote meteorieten, die deze wereld in een andere baan in het heelal kunnen doen belanden. Niet vergeten de extreem Moslimgemeenschappen, die op totale vernietiging uit zijn en de moderne kruisvaarders, die ( zie Amerika en Engeland) de beloofde landen willen terugveroveren en de houding van Rusland daarin. En niet te vergeten de grote rampen, die de laatste jaren onze aarde treffen. Dit moeten welhaast de negatieve tekenen zijn, dat de aarde op zijn einde loopt op 12 december 2012.........

Het feit dat ik dan mijn verjaardag vier staat niet meer expliciet vermeld in het lijstje van negatieve ontwikkelingen, met mogelijk desastreuze gevolgen. Bij deze nodig ik daarom iedereen uit voor mijn verjaardag. Het wordt een leuke, gezellige wereldgebeurtenis (zonder garantie).

Gedoe in Almere

Volgens de laatste berichten is de criminaliteit in Almere fors gestegen. Bijna dagelijks is op de locale nieuwszender te horen en/of te lezen over met name overvallen op woningen en straatroof. Het lijkt erop dat criminelen hun werkveld verlegd hebben van winkels e.d. naar individuen. Vooral ouderen zijn de dupe van criminelen. Ik schrik van het geweld dat vaak ingezet wordt, zelfs tegen weerloze ouderen. Hopelijk komen zowel de Politie Flevoland als alle poldergemeenten met een stevig pakket maatregelen om de criminaliteit terug te dringen. Als niet alle gemeenten meedoen, verplaatst de criminaliteit zich naar andere plaatsen in de polder.

Al eerder maakte ik melding van de komst van een moskee in Almere. Die was door de gemeente tussen neus en lippen door via de normale vergunningsprocedure opgepakt en afgehandeld. Onzorgvuldig vond ik dat. Wat me meer zorgen baart is het feit dat sommige tegenstanders het niet hebben over verkeersoverlast enz. maar over het feit dat het een moskee betreft. In dit land heerst vrijheid van geloof(sbeleving) en dat zou ik graag willen behouden. Er zijn mensen die beweren niet gelovig te zijn. Onzin! Iedereen gelooft ergens in. Of het nu God of Allah is, of Boeddha of Sinterklaas of in zijn eigen grote flatscreen tv of de hele dag niets doen of zijn baan. Ik ken zelfs mensen die heilig geloven in McDonalds. Iedereen gelooft ergens in. Helaas zijn er ook gelovigen, die geloven in 'een hekel hebben aan andere gelovigen'. Net zoals er Feijenoord supporters zijn, die dat zijn omdat ze tegen Ajax zijn. Erg zielig, maar het mag.
Zolang het maar niet een bedreiging voor de veiligheid is, mag iedereen geloven en het geloof uitdragen. Dat is overigens in veel landen heel anders geregeld. Daar is maar één geloof of officieel geen geloof.
Ik heb begrepen dat die moskee niet eens in de directe woonomgeving van de klagers komt te staan en dat het met name om de gevolgde procedure gaat. Of?

Harley en seks

In de statistieken van dit blog, zag ik dat iemand op zoek is naar 'Harley en seks'. Helaas moet ik de zoeker teleurstellen, want ik rijd Honda en Seeley. Zonder seks. Ik maak ze wel geregeld rijklaar. Zo'n zoekterm stemt mij tot nadenken en fantaseren. Het zal ongetwijfeld een man zijn die zoiets via Google zoekt. Wil ie hem in de uitlaatdemper steken, of in de vulopening van de benzinetank hangen? Of is ie op zoek naar ideeën op grond van ervaringen van anderen? Of komt de vraag opborrelen, omdat zo'n Harley niet bevredigt? Er zijn mannen die hun motor als een vrouw behandelen. En andersom : even aan trappen, gas geven als je naast haar in bed ligt, haar zo hard laten werken dat ze in het rode toerengebied belandt en natuurlijk heerlijk rijden.
Harley en seks doet me ook denken aan de Franse sexbom Brigitte Bardot. Ze zong ooit een nummer getiteld Arley Davietsôn (= Harley Davidson op z'n Frans). Brigitte kon niet zingen, wel mooi wezen. Ze mocht wel haar sensuele lippen wat tuiten, maar er moest geen zanggeluid uitkomen. Brrr! Dus geen videoclip van haar. En toch heb ik, puur uit nostalgische overweging, een lp van haar. Daar staat dat HD nummer ook op. Hahaha! Ze is inmiddels op leeftijd en de mannen zijn op haar uitgekeken. Ze doet het nu met zeehonden en andere dieren heb ik begrepen.
Harley en seks. O ja, begin jaren 90 heb ik de actiefilm 'Harley Davidson and the Marlboroman' gezien. Ik kan me geen seks scene herinneren. Ik hou ermee op. Zoek of fantaseer zelf maar verder.

Mijn eerste boek

Mijn eerste boek is af! Hoera! En ik mag wel tegen mezelf zeggen : Goed gedaan jochie! Vandaag heb ik de oplage van drie stuks opgehaald. Ik verkoop ze niet. Nee, ik geef ze weg. Ze zijn bestemd voor onze kinderen. Mijn eerste boek is ontstaan na een cadeau van Mike. Die gaf mij het Pappaboekje, met vijftig vragen. Ik vond het een leuk presentje, maar het bleek te klein te zijn. Ik kon er weinig tekst en foto's in kwijt. Ik besloot het concept uit te proberen op een fotoalbum. Ik wilde per se geen echt boek. Ik vind dat zo'n ordinair boek niet altijd uitnodigt tot lezen. Maar dat kan komen door mijn eigen trauma : Ik heb een hekel aan boeken lezen gekregen. Ervaringsdeskundige Rita heeft mij een en ander op het gebied van fotoalbums laten zien. Tijdens die uitleg dacht ik : "Eureka!" Ik heb gekozen voor een fotoalbum van De Hema. Daar heb ik het concept van het Pappaboekje met de 50 vragen op losgelaten. Dus veel tekst (antwoorden op de vragen) en wat bijbehorende foto's. Ik heb het concept geleidelijk uitgewerkt en een paar keer herzien. Ik ben er zo'n twee maanden mee bezig geweest. Lezen, aanpassen, uitbreiden, verwijderen, weer lezen enz. Vorige week was ik pas tevreden. Vandaag heb ik de albums opgehaald en ze zien er prachtig uit. Vind ik. Hopelijk vinden de kinderen het ook. Het eerste exemplaar heb ik vanmiddag aan Mike uitgereikt. Hij was het immers, die mij op het idee bracht. Vandaar.
Het feit dat ik te weinig van mijn (voor-)ouders weet, heb ik jammer gevonden. Met dit boek heb ik veel informatie 'veilig' gesteld. Een soortgelijk boek gaat over mijn vader. Over zijn leven en loopbaan bij de Onderzeedienst. Ik volg hierbij het concept van het blog Voor koningin en Vaderland, dat ik ooit ter ere van hem ontwikkelde. Ook dit wordt een boek voor mijn familie.

Onderhoud aan de brug

Vanaf deze week wordt onderhoud gepleegd aan de Noordersluisbrug. De motoren die de brug bedienen worden gerenoveerd. Volgens de sluiswachter gaat de klus tot in de maand maart duren. Op de foto ligt een motor op de dieplader. Door het aanwezige ijs blijft de sluis voorlopig nog gesloten. De sluiswachter hoopt eind deze week de deuren weer te kunnen openen.

Een leeg bankje

Daar op dat bankje zat geregeld een bekende inwoner van de wijk. Wij noemden hem ome Jan. We leerden hem vrij snel kennen, want hij was een verwoed visser, die vaak aan het toen nog gezonde Bovenwater zat. Aan die bezigheid kwam jaren later door gezondheidsklachten een eind. Sindsdien zagen we hem her en der wandelen. In eerste instantie een wat vreemd gezicht, als je hem altijd aan het water hebt gezien. Dat lopen ging met de tijd ook steeds moeilijker. Maar ome Jan bleef optimistisch en had altijd wel een vrolijke opmerking. Hij heeft mij ooit eens verteld wat hij in zijn werkzaam leven gedaan heeft. Maar mijn geheugen laat me op dat punt in de steek. Vaak zagen we hem op dat bankje bij de kleine sluis zitten. Maar dat is al weer een tijd geleden. Toen hij meer aan huis was gebonden heb ik hem weleens soep gebracht. Hij hield van de echte Hollandse soepen. Ome Jan is begin dit jaar overleden.

Polen in de boomgaard

Hier in Flevoland zijn veel Polen aan het werk. Ook in boomgaarden neemt het aantal Polen sterk toe. Hun entree verjaagt de Hollandse plukkers, want Polen zijn goedkoper. Goedkoper?! Hoe kan dat nou? De Hollanders verdienen toch het wettelijk minimumloon? Het schijnt dat veel Polen via louche uitzendbureaus werken, waar veel aan de strijkstok blijft hangen. Niet alleen die uitzendbureaus, ook de kwekers/telers die met hen zaken doen, zouden eens flink aangepakt moeten worden.
Een soortgelijke situatie doet zich voor bij vrachtwagenchauffeurs, ten koste van de (beter opgeleide) Hollandse chauffeurs. Ook hier in Lelystad Haven op het Werkeiland waren zeer goedkope Slowaken als bouwvakkers de barakken aan het renoveren. Een aantal had nooit eerder in de bouw gewerkt! Maar ze waren wel supergoedkoop, want ook zij kregen (2 euro/uur) minder dan het wettelijk minimumloon. Vergelijk dat maar eens met het loon van die geschoolde, ervaren bouwvakker die werkloos thuis zit en de prijs van zo'n gerenoveerde woning : Kassa!
Er zijn nog werkgevers die hun bedrijfscultuur liever willen behouden. Die willen pertinent geen grote aantallen Polen of andere goedkope Oost Europese krachten in dienst hebben of nemen. De vraag is, hoe lang houden ze dit vol? Hun concurrentiepositie wordt door de goedkope krachten op onwettige wijze ondermijnd. Jammer dat sommigen vinden, dat we ons hierover niet mogen beklagen. Als er gestaakt wordt, mag niemand anders het werk overnemen. Dat is niet netjes, volgens menige vakbond. Maar op deze wijze Nederlandse werknemers op straat zetten, mag blijkbaar wel.

Griekenland moet failliet

Het is een zeer vreemde situatie daar in Griekenland. De regering heeft besloten te gaan bezuinigen. Maar de gekke Grieken willen liever failliet gaan en zijn begonnen het land alvast verder af te breken. Een antal volksvertegenwoordigers die voor de bezuinigingen hebben gestemd, is / wordt door hun partij geroyeerd. Straks zijn er nieuwe verkiezingen in Griekenland en dan zal het wel weer 'nee' worden tegen de bezuinigingen. En Europa? Europa hobbelt als een mak schaap achter de wispelturige Grieken aan. Wanneer gooien ze die Grieken nou eindelijk eens uit de EU? Laat die grote westerse graaiers maar lekker nat gaan. Dat is veel goedkoper dan miljarden euro's in een bodemloze Griekse put te storten. De EU voorstellen worden toch als Griekse druiven met Griekse voeten kapot gestampt. De miljarden kunnen we hier veel beter gebruiken om onze eigen economie en armlastige mensen te helpen.

Gezellig druk

Ook op de laatste schaatsdag was het gezellig druk op het Bovenwater. Vooral bij de surf- en zeilschool Paradiso. De eigenaar had zijn beste beentje voorgezet en met resultaat. Er klonk carnavalsmuziek, er was te happen en te drinken en er stonden bankjes en tafels. En natuurlijk afvalbakken. Al begreep ik alleen die sticker op de container niet zo goed. Zo koud was het ook weer niet. In de bak was geen hond te bekennen. Op het ijs zag ik wel een paar brave viervoeters vrolijk rondrennen. Ik heb geen dode / dood gevroren honden gezien. Hopelijk is het allemaal zo gebleven.

Dronken Oost Europeanen

Gedurende de strenge vorst periode zijn veel mensen omgekomen in Oost Europa. Jammer dat sec verwezen wordt naar de kou. In het oosten van Europa wordt namelijk erg veel (zeer) sterke drank genuttigd. Velen hebben op die manier hun smaakpapillen om zeep geholpen. Door veel pepers en scherpe kruiden te gebruiken, proberen ze aan het eten enigszins wat 'smaak' toe te voegen. Alcohol is in heel veel gevallen de doodsoorzaak in Oost Europese landen. Niet alleen in de winter (mensen slapen hun roes uit in de open lucht), maar ook in de zomer.'s Zomers verdrinken relatief veel mensen in Oost Europa in open water. Zwemmen met een dronken kop is blijkbaar ook lastig.
Kan je je voorstellen dat je een ontbijt nuttigt met een glas wodka in plaats van een kopje thee of koffie? (Alcoholisten niet reageren a.u.b.!) Het is in Oost Europa wel de gewoonte. Een fles op tafel moet per definitie leeg gedronken worden. Vaak giet men het spul in limonadeglazen. Dat geeft wel aan hoe het met de achterovergeslagen hoeveelheden staat. Tot op zekere hoogte raakt men gewend aan de grote hoeveelheden alcohol, maar dat neemt niet weg dat men er dronken van wordt. Laats hoorde ik een aangeschoten Poolse automobilist tegen een agent over zijn dronkenschap zeggen : "Wat wil je? Ik ben toch zeker Pool?" Dat mag een Pool wel zeggen, wij niet.

Suarez verus Evra

Zondagochtend kijk ik graag in alle rust naar de samenvattingen uit de Premier League. Gisteren zag ik Chelsea verliezen van Everton. Ook Swansea (Michel Vorm in doel) en New Castle United (met keeper Tim Krul) gingen onderuit. Arsenal won moeizaam. Ik zag ook Man. United nipt winnen van Liverpool. Er was nogal wat ophef over het feit als zou Suarez (Liverpool) niet de hand van Evra hebben willen schudden. Maar volgens mij liet Evra zijn hand eerst zakken om hem vervolgens vlug weer quasi verontwaardigd uit te steken, nadat Suarez anders had besloten. Luis sloeg de hand van Evra dus over en de laatste maakte stampij. Al moet ik ook bekennen dat Luis hem we heel snel en gemakkelijk oversloeg. De toon leek daarmee gezet, maar de wedstrijd zelf verliep vrij ordentelijk. Suarez en Evra hadden al eerder een akkefietje met elkaar, toen Evra vorig jaar oktober beweerde, dat Luis racistische opmerkingen gemaakt zou hebben. Luis werd voor 8 wedstrijden geschorst, ondanks het feit dat behalve Evra verder niemand iets gehoord of gezien had. Suarez is tegen de beslissing van de Britse voetbalbond in beroep gegaan. Dus er was al sprake van een verstoorde relatie tussen de twee voetballers. Ook bij Liverpool zie ik de mij bekende temperamentvolle Luis Suarez spelen : Fanatiek, protesterend, snel vallend, struikelend en toch ook wel vaak magnifiek. Suarez had veel beter op een andere manier Evra terug moeten pakken. Door hem nadrukkelijk te omhelzen.

Whitney Houston uitgezongen

Ze is slechts 48 jaar geworden. Het ging goed met haar totdat ze een relatie aanging met een notoire drugsgebruiker. Ik vond het een verkeerde keus van de zangeres met het unieke stemgeluid. Sindsdien ging het bergafwaarts met haar. Afgezien van drugs kwam ook een alcoholverslaving in haar nog jonge leven. Zoals haar carrière ooit begonnen was, eindigde ze : het zingen van gospels. Ze is nu bevrijd van alle ellende.

Gemeente Almere onzorgvuldig

Bewoners van de Sierradenbuurt en de Stripheldenbuurt zijn boos op de gemeente Almere en een Islamitische  vereniging. Ze voelen zich overvallen door de komst van een moskee bij hen in de buurt. De gemeente stelt dat er niets aan de hand is, want ze heeft de aanvraag voor een vergunning keurig gepubliceerd. Jammer dat de gemeente zich zo opstelt. Het gaat immers niet om een schuurtje voor Ali, maar om een moskee. En een moskee betekent veel bezoek en veel auto's met allerlei randverschijnselen daaromheen. Vergelijkbaar met de komst van een uitgaanscentrum, een sportterrein of een grote groep schizofrenen of tbs'ers. Daar moet je als gemeente vooraf overleg over hebben met de bewoners en kan niet volstaan worden met zo'n simpele, haast kinderlijke verwijzing. Flauw hoor. Zo'n advertentie tussen schuurtjes, dakkapellen enz. heeft op die manier veel weg van de bekende kleine lettertjes in een contract.

Aan het Markermeer

Nog even genieten

"Wanneer mogen wij eens, pappa?"

Zaterdag zijn Mike en Karly weer het ijs opgegaan. 's Morgens hebben ze op het Bovenwater geschaatst en 's middags zijn ze met Jan van B uit A een toertocht gaan rijden op de Oostvaardersplassen. Wat een energie hebben die mensen toch! Ben maakte van de gelegenheid gebruik om de cv ketel een flinke beurt te geven.

Papa Ben : "Nog maar 5 kilometer, Tim!"

De thuisblijvers, Ben, Petra, Sonja, Tim, Jill en ik vertrokken na de lunch met erwtensoep om een flinke wandeling over het Bovenwater te maken. Op verzoek van oma Sonja had opa zijn creativiteit losgelaten op de fietsaanhanger. De wielen zijn gemakkelijk te demonteren en de bak heb ik op een houten raamwerk gemonteerd. Onder het raamwerk heb ik de ijzers van een paar kapotte schaatsen geschroefd. Een mooie tweemansslee was het resultaat met een handgreep op normale hoogte. Al wandelend en glijdend over het ijs, Tim en Jill hadden de schaatsjes onder, konden de vermoeide kinderen van tijd tot tijd plaatsnemen in de luxe slee. Die kon zelfs afgedekt worden en dat was wel zo handig op de weg terug. Want toen blies een koude wind ons tegen de kop. Na terugkeer kwamen ook de toertochtrijders weer thuis. Moe maar voldaan en met een medaille.