Het was wat passen en meten, maar uiteindelijk is mijn idee dan toch gelukt. De klus begon met het doorknippen van alle snaren. Poing! Poeing! Pang! Een leuk gehoor. Om voldoend ruimte op de klankkast te krijgen om da lp als ondergrond te gebruiken, moest ik wel een stukje van de hals afzagen. Een vreemde, maar toch ook weer leuke ervaring om een zaag in een gitaar te zetten. Het zaaggeluid klonk extra mooi vanwege de klankkast! Nadat ik een stukje had verwijderd, paste de lp precies tussen de kam en de hals in. In eerste instantie wilde ik het uurwerk door het midden van de lp monteren. Daar zit immers al een mooi rond gat. Helaas kon het uurwerk niet gedemonteerd worden en moest ik het geheel op de lp monteren. Ik ben een pietje precies en zag ik dat het gat niet overeenkwam met de plaats van het montage-oog op het uurwerk. Dat zat hoger. Dus moest er een nieuw gat geboord worden. Weleens in een lp een gat geboord? De stukken vliegen er vanaf voor je het weet. Dus dat moest heel voorzichtig gebeuren, met nauwelijks enige druk op de scherpe boor. In dat gat heb ik een telefoonhaak (met schroefdraad) geplaatst. Uiteraard met aan beide kanten een ringetje. De moertjes heb ik voorzichtig strak gedraaid. Nu kon het uurwerkje keurig in het midden van de lp opgehangen worden.
Daarna het ik de wijzerplaat gedaan. Gewoon met stickertjes van een groot vel met stickers voor een vuilcontainer. Een creatieve oplossing die ik niet zelf had bedacht (bedankt Son!). Vervolgens zijn de beide zwarte wijzers ook nog van een wit uiteinde voorzien, zodat ze beter opvallen. De lp is met contactlijm op de klankkast geplakt. Het uurwerk hangt ervoor. De witte grondplaat van het uurwerk is omgetoverd tot platenlabel. Dat was gewoon even een foto maken van het label, afdrukken (wederom bedankt Sonja) en die mooi rond uitknippen.
Een leuke bezigheid, waarvan het eindresultaat bij de jarige Job in de smaak viel. Eenmaal opgehangen in zijn studio, kan Ben tijdens het oefenen de tijd in de smiezen houden.