We hebben ook een paar jaar in een flat gewoond. In die tijd vond men dat betonnen blokkendozen, waar mensen in gehuisvest werden om een flatneurose op te doen. Van tijd tot tijd sprong er iemand naar beneden. Daar werd geen ruchtbaarheid aangegeven, want zelfmoord was en is een lastig onderwerp.
 |
| Lorre en zoon... |
Ons flatgebouw was er een van drie, die in een soort driehoekopstelling stonden. In het gebouw tegenover ons had een stel een papegaai. Dat beest stond zomers altijd in een kooi op het balkon. Dat zou geen probleem geweest zijn,ware het niet dat de gekooide vogel de hele dag de buurt lastig viel met zijn gekrijs. Dat galmde behoorlijk tussen die drie hoge gebouwen. Over die overlast viel met de eigenaren niet te praten, want de schreeuwlelijk stond immers op hun balkon. Je weet wel van die mafkezen, die vinden dat ze in hun eigen huis alles doen en laten mogen wat ze willen. Lang heeft dat niet geduurd. Opeens was de kooi weg. Later hing er een briefje aan het prikbord in de hal van alle drie de flatgebouwen. Daarop stond te lezen : "Wie weet wie onze papegaai doodgeschoten heeft? Beloning 100 gulden." Maar blijkbaar vond iedereen de rust meer waard dan 100 gulden.