 |
| 1969, voor het huis achter de VW van pa |
Bijna tien jaar geleden besloten wij om het huis te verkopen in het jaar dat ik 65 zou worden. Toen was nog geen sprake van een crisis. We wilden kleiner gaan wonen. Dat zou praktischer zijn vanwege de reuma van Sonja. Afgezien daarvan, wat moet je als ouder stel met een grote eengezinswoning? Zo'n groot huis klinkt nogal hol en leeg. Luisteren naar je eigen echo, hahaha! Nou ja, zo erg groot is het ook weer niet. Maar je begrijpt wat ik bedoel. Het lastige is wel om iets anders uit te zoeken. Eigenlijk zou ik wel een grote schuur willen houden en geen fietsenhokje. Dan kan ik tenminste nog wat rommelen en mijn motor fatsoenlijk stallen. Als ik de motor elders zou stallen, dan zie ik het zelfde verschijnsel opdoemen als bij de caravan : een zeer beperkt gebruik. Ik ga toch niet in een leren pak op de fiets met mijn helm achterop naar mijn motor toe? Misschien is het ook wel weer een oplossing om af te kikken. Want hoe lang zal ik nog op de motor blijven zitten? Ik begin steeds meer op zo'n laffe mooi weer rijder te lijken. Je weet wel, in zo'n mooi pak als de zon schijnt en het boven de 20 graden Celsius is en dan maar zwaaien.
En als het toch een fietsenschuurtje wordt, zal het arme ding buiten moeten slapen. Onder een hoes, die katten uitnodigt om op je buddy te klimmen en daar te gaan zitten mauwen. En elke week flink poetsen om het roestmonster van je bike af te houden. Dan ben ik weer terug bij af, zoals het ooit eind jaren 60 begon. Met één verschil : toen leek het leven nog oneindig. Maar ach, elke verandering heeft weer uitdagingen in zich. Zoals het bedenken van creatieve oplossingen.
