Afgelopen week zag ik een documentaire waarin een Britse homo op zoek ging naar de manier waarop in andere landen omgegaan wordt met het verschijnsel gay.
In veel landen is weliswaar officieel sprake van acceptatie, maar in de praktijk verloopt die moeizaam. Het meest onthutsende vond ik wel zijn interview met een raadslid van de Russische stad Sint-Petersburg. Dat heerschap gaf aan wat homo zijn inhoudt, hoe gevaarlijk dat is voor de mensheid en wat er met die mensen zou moeten gebeuren. Als ik het hoofd van die afgrijslijk klinkende man een spuuglok en een snorretje zou plaatsen, zou je denken dat Hitler achter dat bureau zat die over de Joden sprak. Hij vond het o.a. gewoon dat lesbische tienermeisjes verkracht werden om hen te genezen van hun ziekte. Die arme meisjes kunnen niet eens aangifte doen, want de politiefunctionarissen van die stad nemen een soortgelijke houding aan. Al doorvragend bleek dat deze Rus zijn ideeën nergens op gebaseerd had. Hij kon niets wetenschappelijk onderbouwen. Ik hoorde iemand die geïndoctrineerd was en niets anders deed dan papegaaien. Een typische Koude Oorlog Rus. En slapen deed hij prima, want hij ging voor het naar bed gaan eerst in gebed. Brrr!