Fenna is al een paar keer het bos in geweest. Ze leeft zich daar heerlijk uit. Ze is constant aan het rennen (wat een energie!) en snuffelt overal. Ze luister goed als we haar roepen. Dan komt ze mooi voor ons zitten. Onlangs is ze ergens van geschrokken. Mike was met een frisbee bezig, toen ze opeens er vandoor ging. Omdat Mike haar terugriep, sloegen een paar honden in de buurt aan. Dat maakte haar nog banger. Gelukkig wist Mike haar toch te pakken te krijgen. Die angst voor het blaffen heeft ze van begin af aan. Ze schrikt niet voor elke hond die blaft. Maar er schijnt een soort blaf te zijn, waar ze het niet zo op heeft. Zelfs als ze in de tuin is en ze hoort dat typische geblaf, rent ze naar binnen. Zelf blijven we rustig en proberen haar te laten wennen aan dat typisch geblaf. Dan blijven we net zo lang stilstaan tot ze tot rust is gekomen. Dat deed ik ook toen ze schrok van een hijskraan, waarvan de laadbak tegen het ruim van een binnenvaartschip bonkte. Dat gaf een garde dreun. Ik liet haar tot rust komen en zien waar het lawaai vandaan kwam. Na zo'n 10 minuten was ze eraan gewend. Voor de rest gaat het prima met de inmiddels al behoorlijk gegroeide Friezin. Ze is erg slim en neemt niet alles zomaar van je aan. We zijn benieuwd hoe het straks met het zwemmen zal gaan. Ze heeft al een paar keer met de poten in het water gestaan. Ze vindt het wel wat. Maar echt zwemmen, is nog net te veel gevraagd,