Tijdens de oorlog zijn we familieleden in zuidoost Azië kwijtgeraakt. Van beiden was een tijd niet bekend wat hen was overkomen. Ze waren als militairen krijgsgevangen genomen door de Japanse bezetter. Later is gebleken dat de twee vermisten door aanvallen van geallieerden zijn omgekomen.Oom Cornelis Gustaaf Sebo bevond zich als (zieke) krijgsgevangene aan boord van het schip Suez Maru, dat door de Amerikaanse onderzeeboot USS Bonefish (men had geen weet van de gevangenen aan boord) op 29 november 1943 werd getorpedeerd in de Flores Zee. De begeleidende Japanse marineschepen schoten bijna alle drenkelingen, die in zee voor hun leven vochten, dood.
Oom Willem Alexander Sebo was als gevangene te werk gesteld aan de beruchte Birma spoorlijn. Hij kwam om tijdens een bombardement van de Britse luchtmacht in de nacht van 6 op 7 september 1944 op Nong Pladuk. De Britten wisten niet dat de Japanners hun gevangenen dicht bij het station herbergden, in de hoop dat het niet aangevallen zou worden door de Geallieerden. Zijn graf werd bij toeval ontdekt door Nederlandse toeristen, die de naam Sebo kenden. Ze maakten een foto van de grafsteen, die zich bevindt op het Kanchanaburi War Cemetary, grafnummer 1493.
http://www.bmair.nl/Informatie/Thailand/Kanchanaburi.htm.